De bekende mamablogster staat deze week op de cover van Flair, amper twee weken na de bevalling van haar derde kindje.
Eva Tuytelaers (35): ‘Een bolle babybuik vindt iedereen mooi. Een post-partumbuik niet, terwijl dat er ook bij hoort.’
Eva Tuytelaers (35) is een van de bekendste mamablogsters van ons land. Ze verwelkomde in juni haar derde kindje en poseerde amper twee weken na de bevalling met haar baby én post-partumbuikje op de cover van Flair. ‘Ik vond het heel bevrijdend om foto’s te nemen van hoe het écht was, in plaats van me in allerlei rare bochten te wringen voor dat perfecte plaatje‘, aldus Eva.
‘Ik deel op Instagram het leven zoals het is als mama van twee, en recent drie kleine kindjes: Hélder (6), Mozes (4) en baby Rui’, vertelt Eva. ‘Ik doe dit doodeerlijk, dus zowel de mooie als de minder mooie kanten komen aan bod.’
Vond je het tof om zwanger te zijn?
‘Als ik heel eerlijk ben eigenlijk niet. Ik vond het iedere keer opnieuw een bijzondere ervaring, maar ik hou niet van alle veranderingen die erbij komen kijken.’
Vertel.
‘Je lichaam is plots niet meer van jezelf en je moet bij alles wat je doet, of zelfs nog maar in je mond stopt, rekening houden met dat wezentje dat in je groeit. Ik vond het ook niet zo fijn dat mijn lichaam plots andere proporties aannam. Ik ben normaal vrij atletisch gebouwd, maar als ik zwanger ben, dan kom ik heel wat kilo’s bij. M’n buik is elke keer gigantisch, maar daar blijft het niet bij. Ik verdik ook serieus aan mijn billen en poep. Dat maakt het weer moeilijk om toffe kledij te vinden, dus ik voelde me niet altijd helemaal mezelf tijdens die zwangerschappen.’
Was dat deze derde keer makkelijker te aanvaarden in vergelijking met je eerste zwangerschap?
‘De eerste keer is alles nog nieuw, dus je weet niet wat je kan verwachten. Het is dan allemaal nog fascinerend om mee te maken. Terwijl je die derde keer wéét hoe ingrijpend een zwangerschap is voor je lichaam. Toch had ik me bewust voorgenomen om me er niet meer druk in te maken. Ik wist dat mijn lichaam opnieuw ging veranderen, maar dat dat oké is. Ik heb mijn lijf dan ook meer omarmd en veel meer foto’s genomen met mijn bolle babybuikje dan de eerste twee keer toen ik in verwachting was. Ik vind het achteraf gezien jammer dat ik dat toen zo weinig deed omdat ik niet fier was op m’n lijf.’
Eenmaal die baby eruit is, lijkt je buik wel een leeggelopen ballon en dat wordt plots niet meer als mooi bestempeld.
Op de cover van Flair toon je trots je post-partumbuikje na twee weken. Wat dat een drempel waar je over moest?
‘Ik vond het heel bevrijdend om foto’s te nemen van hoe het écht was, in plaats van me in allerlei rare bochten te wringen voor dat perfecte plaatje. Ik heb dan ook echt niet lang getwijfeld om dit te doen. Zeker omdat er nog steeds zo’n verkeerd beeld heerst over dat post-partumbuikje.’
Hoezo?
‘Een bolle babybuik vindt iedereen fantastisch, want er groeit een nieuw leven in je én die buik is mooi rond en hard. Maar eenmaal die baby eruit is, lijkt je buik wel een leeggelopen ballon en dat wordt plots niet meer als mooi bestempeld terwijl die fase evengoed onderdeel is van een kindje op de wereld zetten. Ik wil tonen dat dit er óók bij hoort en dat het doodnormaal is dat je je lichaam van daarvoor nog niet meteen of zelfs helemaal nooit terugkrijgt.’
Je kreeg als mama van twee enorm veel positieve reacties op je lichaam op Instagram. Wilde je daarom ook eens deze zijde tonen?
‘Ja. Vrouwen vragen me vaak of ik tips heb om na een zwangerschap terug in vorm te raken. Maar ik hou er niet van als anderen zich spiegelen aan mij. Elk lijf is anders. Ik ben van mezelf atletisch gebouwd en kan veel eten voor ik een grammetje bijkom. Daarom ben ik meer voorstander van bodyneutraliteit. Je lichaam aanvaarden en beseffen wat het allemaal voor je doet, in plaats van per se al je mindere kantjes te moeten omarmen. Ik vind schoonheid geen verwezenlijking of talent. Je wordt zo geboren, punt.‘
Je probeert die boodschap ook op je sociale media te verspreiden.
‘Klopt. Supersterren tonen vaak op Instagram dat ze na enkele weken weer hun lijntje van voor de zwangerschap terug hebben. Ik heb daar geen probleem mee, maar ik denk dat een pak meer vrouwen iets hebben aan foto’s die tonen hoe het er bij de gemiddelde vrouw aan toegaat. Dat er wel degelijk tijd nodig is voor dat post-partumbuikje verdwijnt en dat het helemaal oké is om ook in je bikini rond te lopen als je nog pakweg tien kilo zwaarder bent dan vroeger.’
Ik ben meer voorstander van bodyneutraliteit. Je lichaam aanvaarden en beseffen wat het allemaal voor je doet, in plaats van per se al je mindere kantjes te moeten omarmen.
Zijn er dan geen dagen waarop jij daar ook mee worstelt?
‘Natuurlijk. We zijn momenteel op reis in Frankrijk en ik lag in mijn bikini aan het zwembad. Mijn man nam foto’s van me en toen ik die ‘s avonds zag, schrok ik! In mijn hoofd zag m’n lijf er namelijk anders uit, maar die beelden toonden me de realiteit. Dat kwam even binnen, maar dat weerhield me er niet van om de volgende dag gewoon weer diezelfde bikini aan te trekken. Ik ga mezelf niet verstoppen en ik probeer vooral in het nu te leven, dat is een keigoede self-lovetip.’
Vertel.
‘Ik wil m’n lichaam de tijd geven om te herstellen en dan gaat het sowieso terug naar de vorm die het moet krijgen. Is dat een aantal kilootjes zwaarder dan daarvoor, dan is dat maar zo. Ik ga sowieso niet op dieet. Wat ik wel ga doen, is binnenkort terug beginnen sporten. Maar dat is voor m’n gezondheid en omdat ik dat graag doe. Ik doe het niet om een ander lichaam te krijgen. In tussentijd koop ik mijn kledij een paar maatjes groter in plaats van me slecht te voelen omdat ik niet meer in m’n oude kledij pas.‘
Kreeg je al te maken met negatieve reacties online?
‘Sommigen vinden het vervelend als ik eerlijk ben over m’n post-partumlijf omdat ik volgens hen nog altijd slank ben. Maar ik toon míjn leven, dus ik kan ook alleen maar foto’s delen van míjn lijf en op dit moment is dat twee kledingmaten groter dan vroeger.’
Is dat de reden waarom je op Instagram postte dat je de laatste jaren selectiever beelden deelt op je sociale media uit schrik voor veroordelingen van anderen?
‘Ja. Ik ben met mijn Instagrampagina begonnen omdat ik een huilbaby had, en ik zag bij anderen niet wat ik zelf meemaakte. Ik wilde dus wie in hetzelfde schuitje zat een hart onder de riem steken, ook omdat ik daar zelf nood aan had. Dat groeide uit tot een forum waarop ik foto’s post over alles wat met mama zijn te maken heeft, ook mijn lichaam. Maar omdat ik een lijf heb dat toevallig in dat stereotiepe schoonheidsideaal past, begon ik meer te twijfelen of ik nog wel bikinifoto’s moest posten. Net omdat ik niet wil dat vrouwen zich spiegelen aan mij en zich slecht zouden voelen als ze er anders uitzien.’
Ik wil m’n lichaam de tijd geven om te herstellen en dan gaat het sowieso terug naar de vorm die het moet krijgen. Is dat een aantal kilootjes zwaarder dan daarvoor, dan is dat maar zo.
Waarom denk je dat vrouwen de druk voelen om zo snel mogelijk weer een platte buik te hebben na een zwangerschap?
‘We leven in een maatschappij waar uiterlijk vertoon heel belangrijk is waardoor iedereen er ten allen tijde perfect wil uitzien. Terwijl we veel gelukkiger zouden zijn als we dat wat meer konden loslaten. Door meer échte foto’s te tonen, wat meer en meer mensen beginnen te doen, hoop ik dat we dit toch wat kunnen doorprikken. Mensen die je echt graag zien, liggen er niet wakker van dat je een vetrolletje, striemen of cellulitis hebt. Zij houden van je persoonlijkheid en je uitstraling.’
Conclusie: een post-partumlichaam mag er evenzeer zijn als dat van voor de zwangerschap.
‘Inderdaad. Ik kan ook nog onzeker zijn, maar dan kijk ik naar Rui en besef ik dat míjn lichaam ervoor zorgde dat hij hier vrolijk ligt te spartelen naast mij. Dat is weer die bodyneutrality. Uitstraling is veel belangrijker dan looks, en die verlies je niet door mama te worden. Integendeel, je straalt nog veel meer!‘
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
