‘Ouders voelen vaak dat ze zich moeten verantwoorden voor hun beslissing.’
Experten Pedro en Sindy over abortus: ‘Ook afscheid nemen van een kind dat je nooit echt hebt gekend is bijzonder moeilijk’
In België heeft 1 op de 5 vrouwen in de loop van haar leven een abortus, maar erover praten blijft taboe. Expert Pedro de Seranno heeft 20 jaar ervaring als abortusarts. Sindy Helsen is psycholoog en begeleidt mensen voor, tijdens en na hun rouwproces. Wij spraken de experten over het proces van een zwangerschapsafbreking.
‘Een vrouw is ongeveer vijfendertig jaar van haar leven vruchtbaar. Zo lang moet ze dus haar vruchtbaarheid regelen, en dat mag niet worden onderschat’, klinkt het bij Pedro de Seranno. ‘De kinderwens is slechts op een bepaald moment in haar/hun leven aanwezig. Het is dus niet vreemd dat vrouwen ongepland of ongewenst zwanger worden. Al die jaren moet je op zoek naar de geschikte anticonceptiemiddelen, en dat is voor de meesten geen eenvoudige zoektocht. Vooral als je weet dat niet elk anticonceptiemiddel honderd procent betrouwbaar is. Je kan dus perfect elke dag de pil slikken en toch zwanger worden.’
Van abortuspil tot zuigcurettage
‘Dat zie en hoor ik regelmatig. In België kan abortus tot twaalf weken na de bevruchting. Binnen ons abortuscentrum in Gent gebruiken we twee methodes. We gebruiken een abortuspil, waarbij een miskraam wordt uitgelokt. Ofwel – na negen weken – werken we met zuigcurettage onder lokale verdoving. Dat laatste duurt ongeveer een vijftiental minuten. De abortuspil, daarentegen, duurt ongeveer vier tot achtenveertig uur. Welke methode je verkiest, hangt volledig van de persoon zelf af. Een derde, maar minder voorkomende methode, is abortus onder volledige verdoving. Dat kan alleen in het ziekenhuis gebeuren.’
Al die jaren moet je op zoek naar de geschikte anticonceptiemiddelen, en dat is voor de meesten geen eenvoudige zoektocht.
‘Maar hoe dat allemaal juist in zijn werk gaat, krijgt de patiënt uitgebreid te horen tijdens een intakegesprek in het centrum. Het verloop van de procedure wordt toegelicht en er wordt gepeild naar de onderliggende motieven. Daarna is de patiënt volgens de wet verplicht zes dagen te wachten. Abortus is dus meer dan alleen een medische ingreep. Je krijgt ondersteuning, advies en informatie. België scoort trouwens bijzonder goed als we de cijfers wereldwijd erbij halen. Per jaar voeren we zo’n 18.000 abortussen uit. Dat is een van de laagste cijfers ter wereld.’
Linksaf of rechtsaf?
‘En stel nu dat je kinderwens in vervulling gaat, maar je hoort dat het niet levensvatbaar is?’ vraagt Sindy Helsen. ‘Dan stort je wereld als ouder in. Ouders zeggen ons vaak dat je het kan vergelijken met een T-splitsing. Je moet naar links of rechts gaan, maar geen van beide paden voelt goed aan. Je staat voor een moreel dilemma, en wat je ook beslist, je zal nooit weten hoe het zou zijn geweest als je het anders had gedaan.’
Een zwangerschap hoort immers een blije gebeurtenis te zijn, maar wij weten dat dat voor een heel aantal mensen niet zo is.
‘In een gesprek peilen we naar de onderliggende redenen van hun worsteling en onderzoeken we welke waarden botsen. Wij duiken mee in de crisis van de mensen en begeleiden hen naar de voor hen juiste keuze, wat die ook is: doorgaan met de zwangerschap of ze afbreken. In tegenstelling tot bij een abortus om psychosociale redenen is het kindje hier wel vaak gewenst. We begeleiden de ouders stapsgewijs bij hun rouw. Het is een compleet andere zwangerschapsbeleving, waar je niet lichtzinnig kan en mag overgaan. Daarom spelen we tijdens de gesprekken vooral in op de behoeftes van de patiënt(en), want maatschappelijk ligt de standaardnorm erg hoog.’
Verantwoording en vooroordelen
‘Elk kind moet bijna perfect zijn en voldoen aan de normen van de samenleving. De evidentie om de zwangerschap dus niet voort te zetten bij een afwijkende test, is groot. Ouders voelen vaak dat ze zich moeten verantwoorden voor hun beslissing. Ze moeten geregeld opboksen tegen heel wat vooroordelen. Maar ook afscheid nemen van een kind dat je nooit echt hebt gekend, is bijzonder moeilijk. Schaamte of schrik om beoordeeld te worden doet aarzelen en houdt mensen soms weg. Een zwangerschap hoort immers een blije gebeurtenis te zijn, maar wij weten dat dat voor een heel aantal mensen niet zo is. Ook rust er nog steeds een groot taboe op de beleving van deze zwangerschappen. Een luisterend oor bieden kan daarom enorm helpen en een eerste stap zijn.’
Tekst: Eugenie D’Hooghe
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
