Deze goede daden van anderen inspireren jou misschien om de wereld een stukje mooier te maken

Geven kan zo mooi zijn. Aan jezelf, want dat is de basis van een vervuld leven, maar ookaan de wereld, als kers op de taart van je fijne leven. Er zijn zoveel kleine en grote manieren om de wereld een stukje mooier te maken. Onze redactrice verzamelde goede daden van anderen om jou te inspireren ook actie te ondernemen.

Er zijn zoveel manieren om goed te doen – veel meer dan ik hier kan opsommen. Toch geef ik graag enkele opties mee die ik dankzij verschillende getuigenissen heb ontdekt: je kan kiezen om bewust iets te doen, of je kan de wereld mooier maken door gewoon jezelf te zijn, door je eigen ding te doen. Je kan je tijd inzetten voor een bepaald doel en dus echt actie ondernemen, of je kan geld of spullen doneren. Je kan je aansluiten bij een organisatie, er zelf eentje opstarten of kleine acties ondernemen. Je kan op regelmatige basis geven of af en toe iets liefs doen voor iemand.

Er zijn dus manieren genoeg om goed te doen voor onze planeet en haar bewoners. Nog geen idee waar te beginnen? Lees dan even verder voor inspiratie om je innerlijke weldoener naar boven te halen.

Start to plog

Soms kan je de wereld mooier maken door een kleine actie te koppelen aan iets wat je sowieso al doet, zoals zaadjes meenemen op je wandeling om lege stukjes gras op te vrolijken met bloemen, je eigen boodschappentas meebrengen naar de supermarkt, breed glimlachen of lekker luid meezingen met je muziek wanneer je ergens heen fietst...

Grafisch ontwerper Jean-Michel Meyers (49) jogt al jaren drie à vier keer per week in de bossen van Kapellen en Kalmthout. Zo’n vijf jaar geleden viel hem tijdens het ­lopen een rondslingerend blikje op. ‘Ik zag het liggen en bedacht me dat als ik dat niet zou oprapen, ik datzelfde blikje op mijn volgende rondje een paar dagen nadien weer zou moeten zien liggen. Ik nam het dan maar mee naar huis, en zo ben ik met ploggen – al lopend zwerfvuil rapen – begonnen’, vertelt Jean-Michel. ’s Winters vult hij de zakken van zijn sportvest, ’s zomers verzamelt hij zijn buit in een plastic zakje, maar áltijd raapt hij wel iets van de grond. ‘Er zijn soms dagen waarop ik niets lijk te vinden, maar telkens opnieuw vind ik tegen het einde van mijn route alsnog een heleboel zwerfvuil. Het vaakst vind ik sigarettenpeuken en plastic flesjes, maar ook af en toe iets geks, zoals teenslippers, schroevendraaiers, een drone en zelfs een fiets. Eén keer stond er een achtergelaten wc-pot op mijn route. Die heb ik naar de rand van het bos gesleept en door de gemeente laten ophalen’, gaat Jean-Michel verder.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door JM plogging (@jm_plogging)

In al die jaren verzamelde hij naar schatting al zo’n 400 kilo afval. Dat weet hij, want na iedere tocht post Jean-Michel een foto van het geraapte afval op zijn Instagrampagina. Hij bundelde de foto’s zelfs in een boekje, dat hij op elke loopronde weggeeft aan voorbijgangers. Zo wil hij anderen bewust maken van de hoeveelheid zwerfvuil die nog steeds in de natuur wordt gegooid. ‘Wanneer passanten me zien lopen met mijn afvalzakje, zeggen ze me vaak hoe proper het bos is. Dat is ook niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat ik al vijf jaar lang drie à vier keer per week ga ploggen in dezelfde omgeving’, lacht Jean-Michel.

Er zijn is fijn

Ook door er gewoon te zijn, kan je anderen helpen: een luisterend oor bieden kan voor velen al hun wereld veranderen. Claire (80) gaat al negen jaar lang iedere donderdag langs bij de bewoners van een woonzorgcentrum in haar buurt. Alleen wanneer het heel slecht weer is en ze dus niet met de fiets op pad kan – en tijdens de pandemiejaren – slaat ze haar ­wekelijkse afspraak over. Ze vertelt enthousiast: ‘Op donderdag moeten ze mij niks vragen, want dan ga ik naar het verzorgingstehuis. Elke week ga ik naar een andere verdieping om de bewoners gezelschap te houden. De mensen zijn zo blij om iemand te zien en om te kunnen vertellen. ­Sommigen praten graag over vroeger, anderen vertellen over hun (klein)kinderen, af en toe hebben we het over het nieuws... Eigenlijk doe ik niet ­zoveel, want ik luister vooral. Maar net dat hebben die mensen zo nodig.’

Waarom Claire dat al zo lang zo graag doet? ‘Ik leerde via het werk al veel mensen kennen, en dat is erg fijn. Ik ben zelf altijd heel blij om iedereen terug te zien, en omgekeerd is dat ook zo. Die appreciatie van de bewoners, het personeel en de directie doet me deugd. Zolang ik kan, blijf ik gaan!’ zegt ze gedecideerd.

Voor meisjes én jongens

Soms zijn er dan weer wel grote acties nodig om iets te veranderen. Loes van vzw Drupp maakte iets mee dat haar leven zomaar veranderde. Of beter: waar zij iets aan wil veranderen. Haar vriendin en Drupp-partner Nasira (29) vertelt: ‘Ongeveer een jaar geleden stond Loes in de supermarkt toen er een meisje werd tegengehouden omdat ze tampons had gestolen. Ze ging met haar praten en toen legde dat meisje uit dat ze geen geld had om tampons te betalen. Geraakt door het voorval vertelde Loes erover aan haar broer. Na wat research besloten ze iets te doen. Zo ontstond Drupp. Enkele weken later kwam ook ik erbij.’

Menstruatiearmoede is een wezenlijk probleem in België: een op de twaalf meisjes mist iedere maand enkele dagen school omdat ze geen geld heeft voor de nodige tampons of maandverbanden. Dat is goed voor een à twee maanden per jaar, wat een impact heeft op de schoolresultaten en later zelfs op de arbeidsmarkt. ‘Met Drupp willen we menstruatiearmoede de wereld uit helpen, beginnend bij de Antwerpse middelbare scholen. Binnenkort hangen we de eerste kastjes op in de toiletten van een van die scholen. Zo krijgen de leerlingen gratis toegang tot de hygiëneproducten die ze nodig hebben. De kastjes zijn bovendien een maatschappelijk project, want ze werden ontworpen en gecreëerd door de jongens van een technische school, waardoor zij in één klap ook leerden over dit probleem.’

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door DRUPP (@drupp.be)

Behalve het plaatsen van de kastjes op middelbare scholen – en later ook hogescholen en universiteiten – gaat het team achter Drupp in gesprek met de overheden. ‘Menstrueren is een biologisch aspect. Wij vrouwen kiezen er niet voor, dus het is zeker niet oké dat meisjes en vrouwen daardoor minder slaagkansen hebben op school en op het werk. Idealiter worden hygiëneproducten als tampons en maandverband net als in Schotland en Ierland gratis aangeboden door de overheid. Zover zijn we hier nog niet, maar wij dragen met liefde ons steentje bij om dit onrecht de wereld uit te helpen’, aldus Nasira.

Yes, we caravan!

Bijna vijf jaar geleden ging Musti ­Önlen (32) in op een weggevertje voor een gratis caravan. ‘Een vriendin ving op dat moment een thuisloze jongere op bij haar thuis. Toen ik die caravan zag passeren via Facebook, viel alles op z’n plaats’, vertelt hij. ‘Ik had het zelf ook niet verwacht, maar zo is vzw Homie begonnen. Intussen vangen we zo’n vijftien jongvolwassenen tussen 18 en 25 jaar tegelijk op in onze caravans, maar ook bij gezinnen met wie we samenwerken.’ De organisatie werkt hard om geen enkele jongere in de provincie Limburg op straat te laten slapen, zelfs niet voor een nacht. ‘Uit onderzoek blijkt dat zelfs maar één nacht op straat ­slapen zorgt voor onveilige en ­traumatische situaties waar ­jongeren achteraf mee blijven ­kampen. Dat willen we dus absoluut vermijden’, stelt Musti.

Bovendien helpt vzw Homie jong­volwassenen niet alleen met huisvesting. Het burgerinitiatief ondersteunt hen ook bij hun vragen op vlak van mentaal welzijn, justitie, financiën... ‘De jongvolwassenen die we begeleiden, komen bij ons terecht door een moeilijke thuissituatie – bijvoorbeeld doordat hun ouders met borderline of een verslavingsproblematiek kampen -, maar ook vanuit jeugdhulp of na opname in een psychiatrische instelling of jeugdgevangenis. De dag waarop ze achttien worden, stopt de hulp voor hen, waardoor ze dus dakloos worden, volgens Musti.

Dat die mensen al heel wat meemaakten voordat ze bij vzw Homie komen, hoeft niet gezegd. ‘We zijn een klein team en werken onvoorwaardelijk. Mijn collega Vanessa Sinigaglia en ik zetten hard in op een vertrouwensband met onze jongeren. Het is erg belangrijk voor ons om niet alleen te voldoen aan hun basisbehoeften, maar hen ook te helpen om een leuk leven te leiden. Daarom organiseren we samen met hen ook sportactivi-teiten, kampvuuravonden of andere uitstapjes.’

Soulfood

Ook voedsel(overschotten) doneren kan heel wat mensen helpen. Elke Sanders (31) van Zonder Honger Naar Bed vertelt hoe dat kan: ‘Via de regionale Facebookgroepen van Zonder Honger Naar Bed kan je zowel voedsel aanbieden als (anoniem) vragen. Daarmee pakken we voedselverspilling aan en zorgen we ervoor dat mensen in de buurt geen honger hoeven te lijden. Dat kan zowel voedsel zijn dat in je kasten blijft staan als maaltijden waarvan je te veel hebt gekookt.’ Het idee komt niet origineel van haar, maar toen Elke in 2017 over de allereerste Facebookgroep uit Lanaken hoorde, besloot ze meteen eentje aan te maken voor haar thuisstad Mechelen. Die groep bestaat uit 2500 leden, en dagelijks worden er meerdere aanbiedingen in gepost. ‘Het is hartverwarmend om te merken dat wanneer iemand om hulp vraagt in de groep, er vaak heuse voedselpakketten worden samengesteld voor die mensen. Soms worden er ook op verzoek verjaardagstaarten gebakken of kopen en koken mensen speciaal een beetje extra om het te kunnen aanbieden aan zij die het nodig hebben. Het is fijn om via Zonder Honger Naar Bed zoveel mensen met elkaar te kunnen verbinden’, besluit Elke.

Een ode aan geven

Of je nu actief je tijd en energie investeert in je eigen project of dat van iemand anders, en of je nu een kleine of heel erg grote actie doet, maandelijks een bedrag stort of liever af en toe aan een dakloze geeft of vrolijkheid verspreidt door gewoon jezelf te zijn en te glimlachen naar vreemden, de wereld een stukje mooier ­maken kan op allerlei manieren. Zoek er eentje – of enkele – die bij jou past en ga er voluit voor. Geven is zo mooi, en goed doen voelt écht goed. Je kan er zomaar iemands dag, week, maand of jaar mee maken. En dat geldt ook voor jezelf! Wat ga jij doen? Drie, twee, één, actie!

Tekst: Ella Daeleman

Lees ook:

Interview

Interview

Olga (41) uit ‘The Sky Is The Limit’: ‘Harry en ik gaan het bij één kindje houden’

Straf Verhaal

Straf Verhaal

Flore (28) is de mantelzorger van haar man Bram die een psychische kwetsbaarheid heeft

Straf Verhaal

Straf Verhaal

Faye (32) zorgt voor haar zoontje met een zeldzame aandoening: ‘Het onbezonnen en onbezorgde leven is helemaal weg’