'Ik wil dat mensen die met mentale problemen kampen geen schroom voelen om dit te delen.'
Jens Dendoncker (31): ‘Er zijn dagen geweest dat ik niet uit mijn bed raakte’
Je kan Jens Dendoncker momenteel elke maandagavond opnieuw aan het werk zien in ‘Hoe Zal Ik Het Zeggen?’. De presentator verdween een tijdje van het scherm omdat hij een depressie had. ‘Ik werd bijna drie maanden opgenomen in een instelling en werd daar intensief begeleid‘, zegt Jens.
Jens Dendoncker kennen we allemaal als de supergrappige presentator van het populaire VTM-programma ‘Hoe Zal Ik Het Zeggen?’. Momenteel kan je op de zender naar het vierde seizoen kijken. We zijn blij dat Jens opnieuw van de partij is, want hij heeft een bijzonder moeilijk jaar achter de rug. Hij worstelde met paniekaanvallen, kwam in een depressie terecht en liet zich daarom even opnemen.
Goede voorbeeld
Momenteel zamelt heel Vlaanderen geld in voor de Rode Neuzen Dag die de mentale weerbaarheid van jongeren onder de aandacht wil brengen. Speciaal daarvoor praat Jens voor de eerste keer publiekelijk over die donkere periode in zijn leven. ‘Als ambassadeur van Rode Neuzen Dag vond ik het niet kunnen om even van de aardbol te verdwijnen zonder erover te communiceren’, vertelt Jens. ‘Dat voelde heel verkeerd aan voor mij.’
Ik probeerde mijzelf ervan te overtuigen dat ik aan mezelf moest werken zodat ik weer de oude kon worden.
Hij wil met het gesprek, dat hij met zijn goede vriend Johan Terryn voert, het goede voorbeeld stellen en aan iedereen tonen dat je je niet hoeft te schamen als je met iets worstelt én dat het zeker niet goed is om alles op te kroppen. ‘Het kan écht iedereen overkomen’, zegt Jens. ‘Spreek erover en wacht niet om professionele hulp in te roepen. Ik dacht in het begin dat ik het ook kon negeren, maar dat helpt je niet. Dan krijg je het later dubbel en dik terug.’
Doodeerlijk
In het gesprek leren we dat Jens nog steeds worstelt met zijn depressie, maar dat het al beter gaat met hem. Jens vertelt doodeerlijk aan Johan hoe hij de controle over zijn lichaam kwijtraakte, hoe hij omging met angstaanvallen en hoe hij zich voelde tijdens zijn opname in een instelling.
‘Ik werd wakker’, vertelt Jens. ‘Maar ik raakte niet uit bed. Ik blokkeerde helemaal. Er was een bepaalde angst die mijn leven helemaal hypothekeerde en diezelfde dag ben ik nog opgenomen. Wat daar aan voorafging was dat ik al maandenlang sluimerende gevoelens had van angst, depressie, me niet goed voelen en somberheid. Dat werd telkens heviger.’
Paniekaanvallen
Jens vertelt hoe hij die paniekaanvallen ervoer. ‘Het is een heel akelig gevoel, omdat je het gevoel hebt dat je volledig de controle over je lichaam kwijt bent. De druk op mijn borst, het afsnijden van de adem en het rillen over heel mijn lijf zijn voor mij de grootste kenmerken dat ik een paniekaanval krijg als er zo’n dwanggedachte in me opkomt.’
Ik had een job die ik graag deed, een lief en een huis. Het kwam out of the blue.
Hij vertelt ook hoe hij ermee omgaat als zich dit voordoet. ‘Ik probeer me dan ergens neer te zetten met mijn handen op de grond en te tellen tot tien of twintig, om zo die gedachte tegen te gaan. Ik probeer verder ook op mijn ademhaling te letten.’
Goed leven
Een echte aanleiding voor die paniekaanvallen en depressie is er volgens Jens niet. ‘Ik had een heel goed leven en alles ging me voor de wind’, vertelt Jens. ‘Ik had een job die ik graag deed, een lief en een huis. Het kwam out of the blue.’
‘Ik werd bijna drie maanden opgenomen en werd daar intensief begeleid‘, aldus Jens. ‘Ik kon het in het begin niet goed geloven. Die eerste week voelde ik me ook nog best oké. Maar daarna begon de paniek opnieuw naar boven te komen en besefte ik waarom ik daar was. Er zijn dagen geweest dat ik letterlijk niet uit mijn bed raakte. Het werkt verlammend. Niets lukt nog. Het ketent je vast aan je bed.’
Taboe doorbreken
Jens vond het niet makkelijk om zich helemaal over te leveren aan die opname. ‘Ik dacht voortdurend aan het thuisfront. Mijn lief moest alles alleen doen. Maar ik probeerde mezelf te overtuigen dat ik aan mezelf moest werken zodat ik weer de oude kon worden.’
De presentator maakte er op zijn sociale media nooit een geheim van dat hij worstelde met zijn mentale gezondheid. ‘Ik wil dat mensen die met mentale problemen kampen geen schroom of taboe voelen om dit te delen. Als ik het doe en daardoor misschien één iemand over de streep kan halen om er ook over te gaan praten met professionals, dan heb ik al gewonnen.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
