Jitske Van de Veire, ondernemer en woordvoerster voor Wel Jong vzw en Te Gek!?, zat ooit diep, maar gaf de zoektocht naar innerlijke rust niet op. Naar aanleiding van de maand maart die op Flair.be in teken van alle soorten #Kopzorgen staat, praat ze openlijk over hoe ze rust vond in loslaten en online haat van zich heeft leren afschudden.
‘Het jaar 2021 was pittig, maar positief. Ik kom van ver, maar voor de eerste keer heb ik echt het gevoel dat ik mijn leven in handen heb. Weg zijn de prestatiedruk, bewijsdrang en constante onzekerheid. Natuurlijk blijft het leven een evenwichtsoefening, maar ik heb de indruk dat ik de balans tussen up en down stilaan gevonden heb. Ik hoef ook niet meer de hele tijd te roepen: “Hey jongens, hier ben ik, hé!” Ik hoef aan elke vinger geen vijf vrienden meer te hebben om te weten dat ik graag gezien word door de vijf échte vrienden aan wie ik op oudjaar kon sturen: “Zo blij dat jij in mijn leven bent.” En ik laat mijn dag en gemoed al helemaal niet meer bepalen door de negatieve kritiek die mensen via een scherm bij me proberen te droppen. Al dat “Je moet dit” en “Je mag dat niet” los kunnen laten heeft me iets heel bijzonders opgeleverd: rust.‘
Al dat ‘Je moet dit’ en ‘Je mag dat niet’ los kunnen laten heeft me iets heel bijzonders opgeleverd: rust.
Negatieve spiraal
‘Natuurlijk ben ik niet vergeten wat er aan dat leerproces vooraf is gegaan. Tijdens mijn studie kreeg ik steeds minder het gevoel dat ik erbij hoorde. In plaats van gewoon m’n ding te doen, probeerde ik me zo hard mogelijk aan te passen aan mijn omgeving. Ik droeg kleren waar ik me helemaal niet mezelf in voelde en ging ondanks mijn geaardheid zelfs aandacht zoeken bij jongens.’
‘Mijn leven werd een vicieuze cirkel van me rot voelen, om dat gevoel vervolgens weg te proberen moffelen met drank en feestjes. Ook mijn eetstoornis nam geheel nieuwe proporties aan. Ik deed op den duur niets anders meer dan in mijn bed hangen en eten, om dat eten er daarna ook weer uit te laten komen. Ik zag met andere woorden alles aan mezelf veranderen en wist totaal niet hoe ik daarmee om moest gaan. Toen ik na anderhalf jaar in die negatieve spiraal al een week lang niet meer uit mijn bed was gekomen, heb ik mijn pa gebeld en is hij me op kot komen halen. Een halfjaar lang kampeerde ik op de sofa van mijn mama, en daarna begon ik mijn leven stapsgewijs weer op te bouwen.’
Niet elke keuze die je maakt, moet van de eerste keer de juiste zijn. Je hoeft op je twintigste je hele leven nog niet uitgestippeld te hebben.
Bewuster posten
‘In die periode vormden sociale media een belangrijke uitlaatklep voor mij. Dat bleek achteraf bekeken een geschenk en een valkuil tegelijkertijd. Enerzijds vond ik het een eer om deel uit te maken van de bodypositivitybeweging die op dat moment begon op te komen en ben ik nog steeds dankbaar dat ik mezelf en andere mensen ervan kon overtuigen dat het oké is om van jezelf te houden zoals je bent. Anderzijds voedden sociale media ook het gevoel dat ik mezelf voortdurend moest bewijzen; dat ik erbij moest horen en gezien moest worden in de media. Ik gooide alles over mijn leven op het internet, en dat kon bij sommige mensen op veel kritiek rekenen.’
Als mensen het nodig vinden om hun gal te spuwen, zegt dat zoveel meer over hen dan over mij.
‘Intussen ben ik die negatieve comments helaas zo gewoon geworden dat ze me niet eens meer raken. Als mensen het nodig vinden om hun gal te spuwen, zegt dat zoveel meer over hen dan over mij. Natuurlijk vind ik het fijn dat mensen me blijven volgen nu ik wat minder actief ben op dat platform, maar ik zoek online geen bevestiging meer. Ik ga ook veel bewuster om met wat ik post. Heb ik een tijdje geen zin of tijd om iets te delen? Dan is dat maar zo. Mijn fomo heeft plaatsgemaakt voor jomo, the joy of missing out.’
‘Als ik vandaag één boodschap de wereld in mag sturen, is het deze: leef je eigen leven. Niet elke keuze die je maakt, moet van de eerste keer de juiste zijn. Je hoeft je hele leven niet al uitgestippeld te hebben wanneer je twintig bent. En heb je ergens geen zin in? Zeg dan gewoon: “Nee, bedankt. Dat hoeft even niet voor mij.” Dat voelt zalig!’
Lees ook:
