'Op den duur vond ik de persoon die ik was geworden zélf niet meer fijn. Ik was altijd een zotte doos en plots was ik zo serieus.'
Luka Cruysberghs (21): ‘Na mijn ontslag bij Hooverphonic heb ik het gevoel dat ik eindelijk weer mezelf kan zijn’
Luka Cruysberghs (21) was van 2018 tot 2020 zangeres bij Hooverphonic, maar moest plaats maken voor Geike Arnaert. Nu timmert ze volop aan haar solocarrière. ‘Als je een tegenslag hebt, kan je daar maanden over blijven mokken of je gaat door. Ik ben echt die tweede persoon. Ik leef niet in het verleden‘, vertelt Luka.
‘Self-love betekent voor mij jezelf accepteren zoals je bent, punt’, vertelt Luka Cruysberghs. ‘Dat is natuurlijk makkelijker gezegd, dan gedaan.’
Heb jij bepaalde complexen?
‘Ja. Ik vind mezelf met mijn 1m63 te klein. Ik had graag een paar centimeters groter geweest. Ik ben namelijk klein én heel smal waardoor ik soms het gevoel heb dat ik in een kindjeslichaam zit in plaats van dat van een vrouw. Gelukkig draag ik graag een hakje, dus dan is dat “probleem” ook snel opgelost (lacht). Verder heb ik echt een complex over mijn haar.’
Jij hebt toch keimooie lokken?
‘Nu is het opnieuw gezonder, maar een tijdje geleden was mijn haar door het voortdurend te kleuren helemaal kapot. Ik had nochtans heel mooie krullen, maar die waren allemaal verdwenen. Als ik dan terugkijk naar foto’s van vroeger kan ik wel beginnen huilen. Voor de rest ben ik eigenlijk een vrij zelfzeker persoon.’
Moet je als artieste sterk in je schoenen staan?
‘Je hebt toch een gezonde portie zelfvertrouwen nodig om op dat podium te durven staan. Ik denk als je jezelf echt niet graag ziet, dat je ook niet zal denken dat het publiek je graag zal zien en dan zal je niet zo snel voor honderden of zelfs duizenden mensen durven optreden. Het speelt dus wel in je voordeel als je wat self-love hebt.’
Wat als je een dag wat minder goed in je vel zit, maar je net moet optreden?
‘Meestal ben ik de dagen dat ik mag optreden zó enthousiast, dat ik sowieso goed in m’n vel zit. Als ik toch net een slechte dag heb, dan zal ik gewoon al die emoties in mijn optreden proberen steken. Als artiest mag je eerlijk zijn met je publiek. Op die manier kan je een slecht gevoel toch nog ombuigen naar iets goed door een geweldig optreden te geven.’
Ik ben klein én heel smal waardoor ik soms het gevoel heb dat ik in een kindjeslichaam zit in plaats van in dat van een vrouw.
Denk je dat sociale media dat slechte gevoel in de hand werken met al die picture perfect plaatjes?
‘Sowieso. Zoals ik eerder al zei, ben ik een vrij zelfzeker persoon, maar toch betrap ik mezelf erop dat ik me vergelijk met anderen wiens foto’s passeren in mijn feed. Ik denk dan automatisch terwijl ik scrol: zo zie ik er niet uit of die features heb ik niet. Terwijl sociale media geen weerspiegeling zijn van het echte leven, maar toch vergelijken we onszelf en ons leven met de foto’s die daarop verschijnen. Dat kan gevaarlijk zijn, want op den duur ben je niet meer tevreden met jezelf of wat je zelf hebt.’
Probeer jij zo echt mogelijk te zijn op je sociale media?
‘Ja. Ik zal niet vaak een filter gebruiken en ik ga al zeker geen foto’s bewerken! Ik zag onlangs een filmpje op YouTube dat me enorm inspireerde. Die vrouw zei dat je je energie niet moet steken in het zo hard mogelijk proberen lijken op iemand anders, maar wel in de beste versie worden van jezelf. Zoek competitie met jezelf in plaats van met iemand anders.’
Kreeg jij al te maken met negatieve reacties online?
‘Ja. Ik vrees dat helaas niemand daaraan ontsnapt. Zo reageerde ooit iemand op een van mijn optredens in “The Voice” dat ik klonk als een kuikentje dat werd platgeknepen. Dat vond ik er zo hard over dat het net weer grappig werd. Verder ging mijn allereerste liveshow van “The Voice” wat de mist in omdat ik de muziek niet zo goed hoorde in m’n oortjes. Ook dan kwam er veel negatieve commentaar dat de anderen beter waren, dus dat ik onterecht door was. Dat kwam wel even binnen. Ik weet nog dat ik in m’n bed lag en dat mama me kwam troosten. Ze vertelde me dat ik ze het tegendeel moest bewijzen in plaats van me slecht te voelen. Dat heb ik dan ook gedaan.’
Je rolde op je 17de al in de showbizz. Is dat geen harde wereld?
‘Ja. Je moet stevig in je schoenen staan. Ik ben door op vrij jonge leeftijd bij een professionele band zoals Hooverphonic te gaan ook heel snel volwassen moeten worden. Ik was vaak bang om iets verkeerds te doen of te zeggen, dus ik hield me wat op de achtergrond. Op den duur vond ik de persoon die ik was geworden zélf niet meer fijn. Ik was altijd een zotte doos en plots was ik zo serieus. Sinds mijn ontslag bij Hooverphonic heb ik het gevoel dat ik eindelijk terug helemaal mezelf kan zijn.’
Zorgde dat onverwacht ontslag bij Hooverphonic voor een deuk in je zelfvertrouwen?
‘Het deed pijn, daar ga ik niet flauw over doen. Het voelde aan alsof het uit was met mijn lief. Ik ben daar een periode heel slecht van geweest. Maar ik begon niet te twijfelen aan mezelf omdat ik weet dat ze me niet ontsloegen omdat ik geen goede zangeres ben. Het plaatje klopt gewoon beter met Geike.’
Was je even bang dat dit het einde van je carrière betekende?
‘Nee. Ik was eerlijk gezegd blij dat ik mezelf wat meer kon ontdekken, zowel op persoonlijk als muzikaal vlak. Ik heb dan ook niet stilgezeten. Ik was op vakantie toen ik het nieuws hoorde en toen ik een week later terug thuis was, regelde ik al onmiddellijk een meeting om te zien wat mijn volgende stap zou zijn. Ik weet natuurlijk niet of mijn solocarrière een succes zal worden, maar ik ben een doorzetter. Ik wil gewoon muziek blijven maken, dat is mijn leven. Moest dat ooit niet meer kunnen als job, dan zal ik dat sowieso blijven doen in mijn vrije tijd.’
Ik ben een periode heel slecht geweest door dat ontslag. Maar ik begon niet te twijfelen aan mezelf omdat ik weet dat ze me niet ontsloegen omdat ik geen goede zangeres ben.
Heb je het gevoel dat je daar sterker bent uit gekomen?
‘Toch wel. Als je een tegenslag hebt, kan je daar maanden over blijven mokken of je gaat door. Ik ben echt die tweede persoon. Ik leef niet in het verleden. Dat ontslag gebeurde, ik kon daar niks aan veranderen, dus ik keek direct naar de toekomst.’
Je werkte met frontman Alex Callier van Hooverphonic samen voor je tweede solosingle. Jullie kunnen dus nog door één deur?
‘Tuurlijk! We zijn volwassen mensen, en ik ga geen wrok blijven koesteren. De manier waarop ik het nieuws te horen kreeg, kon beter. Daar ga ik niet over liegen, ik had het sowieso anders aangepakt. Maar uiteindelijk kan ik me wel vinden in die beslissing. We hadden altijd een goede muzikale klik en dat blijft zo, dus waarom zou ik die dan niet benutten?’
Je timmert nu volop aan je eigen solocarrière. Is dat lastig?
‘Het is supertof dat ik nu mijn eigen ideeën kan uitwerken. Ik beslis welke tekst, melodie en videoclip er bij een nummer hoort. Ik zit natuurlijk nog in de beginfase, dus ik weet niet hoe het verder gaat lopen. Maar we zien wel. Het is heel fijn en zolang ik dit kan blijven doen, ben ik de gelukkigste vrouw ter wereld.’
Komt hier nooit stress of onzekerheid bij kijken?
‘Nee. Ik wil nu volop voor m’n muziek blijven gaan. Studeren kan je altijd nog doen, het maakt niet uit hoe oud je bent. Ik probeer me vooral mentaal goed te voelen, dat is mijn hoofdfocus. Als dat goed zit, dan volgt de rest wel.’
Heb jij bepaalde mental struggles?
‘Ik heb zo van die dagen dat ik aan alles begin te twijfelen. Ik hoor dan bijvoorbeeld een nummer dat ik heel cool vind waardoor ik denk dat ik beter die richting zou uitgaan met mijn muziek. Of ik zie een bepaalde outfit op Instagram en vind plots alles wat in mijn kast hangt niet meer cool. Dat is natuurlijk supervermoeiend. Verder kon ik vroeger echt niet alleen zijn.’
Vertel.
‘Ik ben niet graag alleen, want dan begin ik na te denken en vooral te piekeren over vanalles en nog wat. Tijdens de coronacrisis woonde ik net alleen, dus dat was echt de hel voor mij. Ik moest dus echt leren om alleen te zijn. Ik dwong mezelf om om de zoveel tijd een dag alleen te zijn en daar echt van te kunnen genieten zonder dat ik weer in m’n hoofd kroop. Het lukt me nu al beter en ik voel me al comfortabeler in mijn uppie (lacht).’
Denk je dat jouw generatie makkelijker praat over mentaal welzijn?
‘Het is wel een pak beter geworden. We geven de jeugd ook de boodschap mee dat wanneer ze slecht in hun vel zitten ze daarover moeten praten. Maar een groot deel doet het volgens mij nog steeds niet omdat ze denken dat iemand anders het toch niet kan oplossen, dus waarom zou je het dan vertellen.’
Redeneer jij ook zo?
‘Nee. Ik heb heel goeie vrienden en een geweldige familie bij wie ik altijd terechtkan, dus ik praat openlijk over alles. Het doet zoveel deugd om je hart eens te luchten.’
Ik ben niet graag alleen, want dan begin ik na te denken en vooral te piekeren over vanalles en nog wat.
Als je luidop mag dromen: wat zou je nog willen bereiken?
‘Ik wil gewoon heel mijn leven blijven doen wat ik graag doe en dat is muziek maken. Ik hou enorm van donkere muziek, maar tegenwoordig hoor je op de radio enkel nog maar commerciële platen. Ik zou heel graag willen doorbreken met wat meer alternatieve muziek en mijn grote wens is dat radiostations dit genre ook zouden oppikken.’
Tot slot: hoe ziet je nabije toekomst eruit?
‘Ik heb net mijn nieuwe single “Blame” uitgebracht en in september komt mijn debuut-EP uit. Daarnaast was ik afgelopen maanden het voorprogramma van Merol en in oktober geef ik zélf mijn eerste show in de AB, daar ben ik heel trots op. Iedereen is welkom!’
Nog meer self-love-interviews:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
