MNM-dj Laura Govaerts (26): ‘Een vrouw die groter is dan haar vriend is nog altijd taboe’

‘Het valt me echt op als ik vraag wat mensen willen veranderen aan hun lichaam, dat ze daar onmiddellijk een antwoord op hebben’, vertelt Laura. ‘Maar als ik hen het omgekeerde vraag, wat ze wél mooi vinden aan zichzelf, vinden ze het moeilijk om daarop te antwoorden.’

Hoe komt dat denk je?

‘Sociale media spelen daar een grote rol in. We worden voortdurend geconfronteerd met andere lichamen die als perfect worden bestempeld. Daarnaast speelt hoe we daar zelf mee omgaan ook een belangrijke rol. Je kan nooit meer naar je Instagramfeed kijken, óf je kan een manier vinden om ermee om te gaan, en dat is: mild zijn voor jezelf. Dat komt jammer genoeg niet vanzelf. Het is een skill die je moet leren. Net zoals je sport om sterker te worden, moet je je hersenen trainen om milder te zijn voor jezelf.‘

Spreek je uit eigen ervaring?

‘Ja, ik heb dit gepikt uit mijn mindfulnesscursus (lacht). Zo’n twee jaar geleden had ik enorm veel last van stress. Ik had mijn leven nochtans goed op orde, maar toch overviel die stress me plots. Mijn gedachten stonden niet meer stil, ik bleef piekeren over van alles en nog wat en kreeg op den duur zelfs paniekaanvallen. Ik ben toen naar een psycholoog gegaan en zij raadde me een mindfulnesscursus aan. Dat klinkt voor velen misschien wat zweverig, maar ik heb daar enorm veel aan gehad. Ik kan het echt iedereen aanraden.’

Op welke manier heeft dit je geholpen?

‘Je leert begrijpen hoe je je voelt. Dat lijkt makkelijk, maar als je erbij stilstaat is dat niet zo. Je krijgt elke minuut zoveel verschillende prikkels binnen die je probeert te analyseren. Waarom zei die ene persoon dat, ik had dat beter zo gedaan of ik moet nog dit en dat doen. Die gedachtestroom staat gewoon niet stil. Soms moet je daar afstand van nemen en rust vinden. Dat kan alleen door even niks te doen. En daarmee bedoel ik niet Netflix kijken, wat dat is ook een activiteit. Je moet even in je zetel, op je yogamat of op je bed gaan liggen en tot jezelf komen. Pas dan vallen dingen je op, zoals het feit dat je gespannen bent of je je eigenlijk niet zo goed in je vel voelt. Dat kan je niet ontdekken als je naar “Bridgerton” aan het kijken bent (lacht).’

Je bent zelf afgestudeerd als psychologe. Wat neem je mee uit die studies in het dagelijkse leven?

‘Als je één ding leert tijdens die studies dan is het dat niemand normaal is (lacht). En daarmee bedoel ik dat iedereen weleens worstelt met iets en dat iedereen zijn/haar/hun verhaal heeft. Zelfs psychologen hebben af en toe een klankbord nodig net zoals wij dat zijn voor anderen. Psychologen zijn geen übermenschen.’

Komen vrienden of familieleden door jouw opleiding als psychologe soms naar jou voor goede raad?

‘Nee. Ik zou het maar awkward vinden als familie of vrienden met Laura de psycholoog in plaats van Laura de vriendin zouden komen babbelen (lacht). Maar ik heb door mijn studies wel heel goed leren luisteren. Ik heb ook geleerd dat het heel belangrijk is om mensen te laten ventileren en hen het gevoel te geven dat ze gehoord worden. Als iemand naar jou toekomt en vertelt dat hij/zij/die het moeilijk heeft, begin dan niet onmiddellijk over jezelf, maar luister echt naar die persoon.’

Waarom heb je niks met die studies gedaan?

‘Ik wist niet goed wat ik wilde studeren en ik koos die richting uit interesse. Uiteindelijk wilde ik toch liever iets creatiefs doen. Radio kwam toevallig op mijn pad. Ik kan er echt mijn ei in kwijt. Mijn diploma blijkt wel een heel goede voorbereiding te zijn voor de job die ik nu doe, want ik breng ook verhalen van mensen. Ik sluit niet uit dat ik later nog iets doe met mijn studies, maar voorlopig zit ik goed bij MNM.’

Ik heb wel nog steeds de neiging om me op foto’s wat te bukken. Ik heb daar zelfs een trucje voor: ik sta met mijn benen altijd een beetje uit elkaar (lacht).

Zie jij jezelf graag of is daar nog wat werk aan?

‘Ik zie mezelf wel graag. Het is nu niet dat ik elke dag in de spiegel kijk en denk: wow! Ik heb ook dagen dat ik me kut voel. Maar ik heb wel het gevoel dat ik over het algemeen goed in mijn vel zit. Dat is mede dankzij die mindfulness. Ik leerde dat het niet erg is om je eens wat minder goed te voelen en dat dat geen afbreuk mag doen aan de liefde die je voelt voor jezelf.‘

Waar ben je soms onzeker over?

‘Mijn lengte. Ik ben 1m85. Vooral vroeger vond ik dat vervelend. Ik hield mijn schouders daarom lichtjes naar voren om wat kleiner te lijken. Tot iemand die zelf twee meter groot was op een feestje tegen mij zei dat ik trots moest zijn op mijn lengte, en dat het net meer opvalt als je wat voorover gebukt loopt. Vanaf dat moment ben ik daarmee gestopt. Ik heb wel nog steeds de neiging om me op foto’s wat te bukken. Ik heb daar zelfs een trucje voor: ik sta met mijn benen altijd een beetje uit elkaar (lacht).’

Heb je daar nu nog steeds een complex over?

‘Nee. Ik heb dat geaccepteerd, want er zijn natuurlijk ergere dingen in de wereld. Al is het wel niet makkelijk om broeken te vinden die lang genoeg zijn en hakken vermijd ik ook. Het is sowieso niet mijn stijl, maar het voelt ook een beetje gek, want dan ben ik nóg groter! Vroeger droeg ik altijd Converse-sneakers omdat die zool heel plat is. Elke centimeter erbij wilde ik vermijden. Nu zijn sneakers met een dikkere zool net hip en ik koop die ook als ik een graaf paar vind. Wat ik wél heel vervelend vind, is dat mensen het nog steeds vreemd vinden als een vrouw groter is dan haar partner.’

Is dat bij jou het geval?

‘Ja. Mijn vriend is kleiner, al schelen we echt bijna niks. In 2021 worden gelukkig al veel dingen geaccepteerd die vroeger niet door de beugel konden, maar een vrouw die groter is dan haar vriend is nog steeds een taboe. Dat komt precies nog niet veel voor. Ik moet eerlijk toegeven dat lengte als tiener ook een must was voor mijn toekomstige partner. “Hij moet groter zijn dan mij”, zei ik altijd. “Daarnaast moet hij blond haar en bruine ogen hebben”. Mijn lief kan geen enkele van die criteria afvinken (lacht). Maar ik val op een persoonlijkheid, dan doet die grootte er niet toe.’

Ik heb last van wallen. Thuis trek ik me dat niet aan en draag ik geen make-up. Maar als ik buitenkom zonder schmink wijzen mensen me er vaak onbewust op door te vragen of ik moe ben.

Als presentatrice sta je in de schijnwerpers. Voel je druk om er steeds goed uit te zien?

‘Ja, eigenlijk wel. Ik heb last van wallen. Thuis trek ik me dat niet aan en draag ik geen make-up. Maar als ik buitenkom zonder schmink wijzen mensen me er vaak onbewust op door te vragen of ik moe ben. Mensen krijgen op den duur dus wel een beeld van hoe je eruitziet, terwijl je er in real life niet zo uitziet. Soms denk ik dat ik me dan misschien maar wat meer moet tonen zonder schmink, maar langs de andere kant maak ik mezelf ook keigraag op. Ik voel me dan ook klaar om aan mijn dag te beginnen, net zoals ik mijn tanden poets. Ik word ook dagelijks geconfronteerd met beelden van mezelf, dus dan vind ik het wel tof dat die er een beetje deftig uitzien (lacht).’

Je hebt vroeger nog meegedaan aan Miss België. Vind je zo’n wedstrijden anno 2021 nog relevant?

‘Dat is inderdaad een beetje gedateerd, want waarom zou je mensen beoordelen op hun uiterlijk? Maar ik was daar als kind door gefascineerd, dus ik dacht: yolo! (lacht). Veel mensen zeiden dat het niks voor mij was. Maar ik had zin om er aan mee te doen, dus waarom niet? Ik heb keitoffe meisjes leren kennen en het was een leuk avontuur, dus ik heb er geen spijt van. Uiteindelijk is het ook een teken van self-love als je als vrouw durft meedoen aan een missverkiezing. Het is alleen jammer dat er zo weinig diversiteit is onder de kandidates. Miss België weerspiegelt de huidige samenleving niet en mag wel wat realistischer worden.’

Nog meer self-love-interviews:

• Elodie Gabias (23): ‘Ik heb een buikje en hangborsten, so what?’
• Eline De Munck (33): ‘Sinds ik mijn job in de media opzegde, hou ik meer van mezelf’
• Marianne Devriese (41): ‘Ik ga mijn buik niet intrekken omdat iemand vraagt of ik zwanger ben’