Ex-Mol Alina Churikova (23): ‘Ik voelde me als kind de vreemde eend in de bijt en dat maakte me heel onzeker’

Alina Churikova (23) was de grote saboteur in het populaire Play4-programma ‘De Mol’ in 2020. Ze komt oorspronkelijk uit Kazachtstan, maar verkreeg vorig jaar eindelijk de Belgische nationaliteit. ‘Ik kreeg eindelijk erkenning van wie ik ben. Ik kreeg niet enkel een nationaliteit, maar een identiteit‘, zegt Alina.

Televisiekijkend Vlaanderen is momenteel volledig in de ban van het tiende seizoen van ‘De Mol’. Twee jaar geleden deed Alina mee en zij raakte tot in de finale, want zij was toen de Mol. Dit jaar kijkt ze met heimwee naar de nieuwe afleveringen. ‘Ik heb geen tv en ik kijk eigenlijk niks van Vlaamse televisie, behalve “De Mol”‘, vertelt Alina. ‘Ik ben niet iemand die heel intensief alle hints of verborgen tips probeert te ontdekken. Het is gewoon voor de fun en een tikkeltje uit nostalgie naar mijn seizoen natuurlijk.’

Vond je het vreemd om jezelf indertijd op tv te zien?

‘Ja. Je wordt heel zelfbewust, want je ziet jezelf plots vanuit een soort helikopterview en dat is toch even wennen. Kijk ik zo? Praat ik zo? Wandel ik zo? De truc is om niet te blijven focussen op jezelf, maar zoals een andere kijker naar het spel in z’n geheel te kijken.’

Wat betekent self-love voor jou?

‘Acceptatie is het woord dat voor mij de lading dekt, en dat werkt in beide richtingen. Het wil zeggen dat je moet accepteren wat je hebt gekregen van moeder natuur. Maar ook dat je moet accepteren dat wanneer je iets anders wil, je bij de dingen die je wel degelijk kan veranderen, je zélf de teugels in handen moet nemen om daar iets aan te doen. Als je bijvoorbeeld de lat steeds te hoog legt voor jezelf, moet je leren om even op die rempedaal te gaan staan in plaats van te memmen dat je het te druk hebt.’

Heb je veel self-love of is er toch nog werk aan?

‘Ik zou de persoon weleens willen ontmoeten die elke dag van zijn of haar leven vrolijk uit bed stapt en voor de volle honderd procent tevreden is met zichzelf. Dat ben ik alleszins niet (lacht). Ik probeer wel alles enorm te relativeren. Voel en zie ik er gigantisch moe uit, dan steek ik dat op mijn hormonen of een slechte nachtrust. Ik probeer er niet té zwaar aan te tillen. ‘

Heb je bepaalde complexen?

‘Dat is een eindeloos lijstje. Om de zoveel tijd zie ik ook nieuwe dingen opduiken waar ik me aan erger, maar die verdwijnen soms ook weer zoals acne. Innerlijk kan ik me storen aan het feit dat ik soms zo luid ben of de hele ruimte inneem. Uiterlijk ben ik niet zo tevreden met mijn neus, tenen, haar, stem, wimpers. Ik kan zo wel even doorgaan, maar mijn grootste complexen zijn toch mijn neus die ik heel graag anders had gezien en het feit dat ik last heb van couperose (uitgezette rode en/of blauwe bloedvaatjes in het gezicht, red.) op mijn wangen. Dat is echt een groot struikelblok en ik schaam me daarvoor terwijl ik daar natuurlijk niks aan kan doen.’

Hoe probeer je dit toch te omarmen?

‘Ik verzorg mezelf en mijn huid: ik drink genoeg water, eet relatief gezond, smeer zonnecrème en ga regelmatig naar een dermatoloog, dus ik weet dat ik alles wat in mijn macht ligt doe om het te verbeteren. Dat geeft me al een beter gevoel. Sommige dagen wanneer ik wat minder in mijn vel zit, haal ik gewoon de concealer boven en smeer ik een goede laag op mijn gezicht. Als dat mij zelfvertrouwen geeft, dan is daar niks mis mee.’

Hoe komt het volgens jou dat we zo massaal worstelen met die zelfliefde?

‘Iedereen steekt het de laatste jaren op sociale media, terwijl er pakweg in de jaren 20 of 30 ook heel wat stereotypen waren. Toen kregen we die mee door posters, boekjes of films. Er zal in elke tijdsgeest wel een soort ideaalbeeld zijn van hoe iemand er moet uitzien. Maar voor mij zit perfectie net in de imperfecties. Die mindset probeer ik altijd in mijn achterhoofd te houden.‘

We moeten dus eigenlijk wat afstappen van dat ideaalbeeld?

‘Ja. Ik heb ook echt het gevoel dat we de laatste tijd meer leren omarmen wat ons uniek maakt, ook al zijn dat dan kenmerken die door de grote massa als “niet mooi” worden bestempeld. Kijk maar naar modellen met een huidaandoening of modellen die niet in een maatje 34 passen. Ik ben blij dat die beweging wat meer in gang wordt gezet.’

Kreeg je toen je meedeed aan ‘De Mol’ te maken met negatieve reacties online?

‘Ja, heel vaak zelfs. Of het me raakt, hangt af van welke reactie het is. Als het gaat over dingen die ik kan aanpassen, zoals een bepaalde uitspraak die ik deed of mening die ik deelde, dan lig ik er niet wakker van, want daar kan ik aan werken. Als iemand commentaar geeft op mijn uiterlijk komt dat toch wat harder binnen, want dat heb je zelf niet in de hand. Ik probeer dit wel weg te lachen, want het blijft een opmerking van iemand die je niet kent. Ik gun die persoon niet de macht om mij een slecht gevoel te geven.’

Self-love draait ook om mentaal welzijn. Heb jij bepaalde mentale struggles?

‘Ja. Ik ben eigenlijk veel meer bezig met mijn innerlijk, dan met mijn uiterlijk, want dat krijg je toch niet zomaar veranderd. Ik ben heel wispelturig en op bepaalde momenten een bulldozer die blijft doorgaan en geen rekening houdt met anderen. Daar heb ik achteraf vaak spijt van en ik excuseer me dan ook altijd. Ik probeer daar aan te werken.’

Jij immigreerde uit Kazachstan naar België, maar verbleef hier zo’n zestien jaar illegaal: heeft dat je getekend?

‘Uiteraard. Ik voelde me als kind de vreemde eend in de bijt. Mijn klasgenootjes keken raar op wanneer mijn ouders me in een andere taal aanspraken of wanneer ik weer eens niet meekon op schoolreis. Ik werd niet gepest, maar toch had ik het gevoel dat ik er niet bijhoorde en dat maakte me heel onzeker. Door de opvoeding van mijn fantastische mama heb ik dat kunnen omdraaien in iets waar ik net sterker ben uitgekomen. Ik heb een dikkere huid gekregen.’

Je bent pas sinds vorig jaar officieel Belg: betekent dat veel voor je?

‘Ja. Dat is een soort mijlpaal die ik bereikte. Ik kreeg eindelijk erkenning van wie ik ben. Ik kreeg niet enkel een nationaliteit, maar een identiteit. Elke persoon verdient dat. Een nationaliteit is iets fictief, dat zweeft en is niet tastbaar. Maar dat is zo belangrijk, want het maakt je menselijk. Kijk maar naar alle vluchtelingen die nog steeds in tal van landen vastzitten of niet kunnen gaan en staan waar ze willen of doen wat ze willen omdat ze niet de juiste nationaliteit hebben. Dat is eigenlijk waanzin, maar helaas zit de wereld zo in elkaar. Als je daar nog nooit mee geconfronteerd werd, snap je de waarde ervan niet. Pas als je het mist, hecht je er zoveel waarde aan.’

Zie je jezelf nu liever met die nieuwe nationaliteit?

‘Ja. Het is vreemd, maar sinds ik die Belgische nationaliteit heb, ben ik nog trotser om te ontkennen dat ik een Belg ben. Ik heb nu de zekerheid dat ik ergens bijhoor, waardoor ik net heel fier ben op mijn Russische/Kazachse origine en cultuur. Het is een beetje een tegendraadse beweging, maar dat is omdat ik net die rust in mijn hoofd en hart heb gevonden dankzij die nationaliteit.’

Je hebt zelfs een tattoo laten zetten van ons land?

‘Klopt. Ik heb het woordje Belg laten tatoeëren op mijn arm en mama heeft de kaart van België op haar voet (lacht). Ik heb, voor de volledigheid, ook een tattoo van Kazachstan.’

Bloedt je hart nu als je de vluchtelingenstroom ziet in de nasleep van de oorlog in Oekraïne?

‘Mijn hart bloedt voor elke vluchteling. Dat heeft me altijd pijn gedaan en ik zal me blijven actief inzetten om die mensen te helpen, net omdat ik weet hoe pijnlijk die situatie is en hoe hard dit inhakt op je zelfvertrouwen. Ik ga geregeld in Duinkerke een handje helpen en in het verleden zamelde ik ook al geld in.’

Na ‘De Mol’ verdween je uit de schijnwerpers. Hoopte je dat dit toch een deur naar de showbizz zou openen voor jou?

‘Nee. Als dat je beweegreden is, dan doe je beter mee aan een programma zoals “Temptation Island” (lacht). Iedereen kiest natuurlijk zelf waarvoor hij/zij zich al dan niet inschrijft, maar voor mij was dat niet deze ingesteldheid. Ik heb heel veel kansen gekregen die ik bewust niet heb aangenomen omdat die niet in lijn lagen met wie ik ben als persoon. Ik heb er nooit aan getwijfeld om gewoon mijn studies verder te zetten. “De Mol” was fantastisch, maar dat is zoals naar een festival gaan. Je hebt dat meegemaakt en dat was zalig, maar de dag erna pik je terug je normale leven op.’

Nog meer self-love-interviews:

• Anushka Melkonian (26) uit ‘Lisa’: ‘De steeds duurder wordende maatschappij bezorgt me stress. Eén keer tanken en ik ben blut.’
• Mol Elisabet (36): ‘Als ik me volledig smijt op mijn werk, dan voel ik me een slechte mama. En als ik meer tijd uittrek voor de kinderen, dan voel ik me mislukt in mijn carrière.’
• Elke (40) uit ‘Blind Getrouwd’: ‘Ik heb altijd al geworsteld met mijn gewicht’