Auteur Julie Vranckx: ‘Er is dus een hele dunne grens tussen: zit het tussen mijn twee oren of is er echt fysiek een probleem?’
‘Niet voor pussies’ bespreekt wat veel te vaak doodgezwegen wordt: je vagina
Hoe gaat het met jouw vagina? Het is een vraag die je niet vaak hoort. Integendeel: over dat intieme lichaamsdeel zwijgen we nog het liefst, zelfs als er iets ‘mis’ mee is. Julie Vranckx zag het taboe en opent het gesprek met haar nieuwe boek ‘Niet voor pussies’.
Hoe vaak spreken we eigenlijk echt over onze vagina? Het eerlijke antwoord is: te weinig. Zelfs als we down there met een probleem of pijnklacht zitten, blijft het moeilijk om het onderwerp aan te snijden bij vriendinnen, familie en soms zelfs bij dokters. Julie Vranckx maakte een tijdje geleden een gelijkaardige situatie mee. Haar vagina was te nauw, waardoor zelfs een tampon inbrengen niet lukte. De lange en moeizame zoektocht naar de juiste diagnose kwam uiteindelijk uit bij een vaak voorkomende aandoening, waar eigenlijk amper over gesproken wordt.
‘Ik had al lang door dat er iets mis was, maar kon er mijn vinger niet opleggen’, aldus de auteur. ‘Uiteindelijk bleek dat mijn maagdenvlies te stug en te dik was, en dat makkelijk op te lossen was met een operatie. Een standaard ingreep die best vaak voorkwam, volgens mijn gynaecoloog. Toch vond ik op het internet én in mijn (verre) omgeving maar één iemand die iets gelijkaardig had meegemaakt én dat ook toegaf. Er bleek zo veel schaamte te hangen rond iets waar zo veel vrouwen mee te maken krijgen. Het zaadje voor ‘Niet voor pussies’ was gepland.’
De diagnose mag dan nog fysiek zijn, het gaat uiteindelijk over een zeer intieme zone van je lichaam. De emotionele impact valt dus niet te onderschatten.
Tussen je twee oren
Je zou zonder aarzelen vertellen dat je naar de dokter moet voor migraine of buikpijn, maar een probleem aan je vagina is toch van een andere aard. Het taboe is één deel, maar er zit nog veel meer achter. ‘De diagnose mag dan nog fysiek zijn, het gaat uiteindelijk over een zeer intieme zone van je lichaam. De emotionele impact valt dus niet te onderschatten. Sommige vrouwen hebben een partner die hen kan helpen om die last te dragen, maar anderen staan er alleen voor of zien er zelfs hun relatie door afspringen. In welke situatie je ook zit, het is moeilijk om het gevoel te hebben dat je “de enige” bent met een bepaald probleem.’
Het gebrek aan openheid over vaginale klachten zorgt er bij sommige vrouwen ook voor dat ze een pak langer blijven zitten met hun pijn en problemen. ‘Ik voelde wel dat mijn vagina te strak was, maar begon na een tijd te denken dat dat enkel was omdat ik zenuwachtig was om iets in te brengen. Er is dus een hele dunne grens tussen: zit het tussen mijn twee oren of is er echt fysiek een probleem? Door in ‘Niet voor pussies’ symptomen, gevolgen, mogelijke remedies en getuigenissen van en over pijnklachten te bundelen, hoop ik het traject voor vrouwen richting de juiste diagnose iets in te korten.’
‘Niet voor pussies’ is geen wetenschappelijk essay, maar een boek voor vrouwen door vrouwen.
Rijker mens
Onder het motto: ‘Door zelf je verhaal te delen, zullen anderen dat ook makkelijker gaan doen’, staat het boek vol met getuigenissen van vrouwen die zelf ervaringen hebben (gehad) met pijnklachten. ‘De meeste vrouwen die getuigen zijn in de 20 of 30, en 40 plussers zjin in de minderheid. Het taboe lijkt dus ook iets meer generatiegebonden te zijn. Bij onze ouders speelt dat bijvoorbeeld nog veel meer. Als mijn mama ooit vaginale problemen had, had ik dat waarschijnlijk nooit geweten.’
Tijd dus om daar verandering in te brengen. ‘”Niet voor pussies” is geen wetenschappelijk essay, maar een boek voor vrouwen door vrouwen. Maar niet enkel dat: mijn boek is er ook voor partners van vrouwen met pijnklachten, voor elk mens met een vagina en iedereen die wil bijleren en zo het taboe helpt te doorbreken. Elkaar steunen en begrijpen, kan je alleen maar een rijker mens maken.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
