Zanger en vlogger Sam Bettens is na zijn transitie gelukkiger dan ooit. Naar aanleiding van de maand maart die op Flair.be in teken van alle soorten #Kopzorgen staat, praat hij eerlijk over zijn rouwproces, veerkracht en de rust die hij gevonden heeft.
‘Toegegeven: als muzikant heb ik sinds de coronacrisis het gevoel dat er iets ontbreekt. Muziek maken is een belangrijk deel van mijn identiteit, maar bovenal mis ik connectie. Die met de bandleden van Rex Rebel, maar ook die met het publiek. Op het gevoel dat ik krijg als ik kan optreden en kan verbinden met onze fans, kan ik normaal gezien dagenlang teren. Wordt er weer een concert afgelast, dan is dat telkens een flinke opdoffer. Toch omschrijf ik mezelf absoluut als iemand die gelukkig is. De coronaperikelen niet meegerekend, heb ik alles wat ik nodig heb en nog meer. Dat besef ik elke dag.’
Ik hoop dat mensen leren dat je niet op de
goedkeuring van anderen hoeft te wachten om
te zijn wie je bent.
Rouwproces
‘Mezelf kunnen zijn draagt heel veel bij aan dat geluk. Voor mijn transitie fantaseerde ik natuurlijk over mijn toekomst als man: hoe zal ik me voelen wanneer mijn buitenkant eindelijk begint te matchen met mijn binnenkant? Er gaat sindsdien geen dag voorbij zonder dat ik dankbaar ben dat ik mannenkleren kan dragen, dat een winkelier “What’s up, buddy?” zegt wanneer ik een winkel binnenkom of dat mijn kinderen “dad” zeggen en dat zo vanzelfsprekend vinden. Kortom: dat ik ’s morgens wakker word en gewoon kan zijn wie ik ben. Dat is zo belangrijk.‘
‘Daarmee wil ik niet verbloemen dat het ook nu, ruim twee jaar na mijn transitie, een proces blijft. Hoe mijn lichaam er op dit moment uitziet, strookt nog niet helemaal met het beeld dat ik op voorhand van mijn mannenlijf had. En aan de schoolpoort vraag ik me nog weleens af of ik nu beter bij de mama’s of de papa’s ga staan. Ook het feit dat ik een heel deel van mijn leven als man heb gemist, is een verdriet dat ik niet wil onderschatten. Ik heb als twintiger nooit in bloot bovenlijf over het strand gelopen en ben als jongeman nooit met mijn maten op café geweest.’
Aan de schoolpoort vraag ik me nog weleens af of ik nu beter bij de mama’s of de papa’s ga staan.
‘Daardoor heb ik soms het gevoel dat ik niet helemaal in het clubje pas. Dat ligt niet aan de buitenwereld, maar aan het gevoel waar ik op dit moment doorheen ga. Had ik het op mijn tiende, twintigste of dertigste al moeten weten? Wat als ik in 2021 opgegroeid was? Ik denk dat het belangrijk is om mezelf de ruimte te geven om dat rouwproces te verwerken en het niet zomaar aan de kant te schuiven.’
Ik kan alles aan
‘Gelukkig heb ik er weinig moeite mee om over mijn ervaringen te praten, met vrienden noch met het grote publiek. Ik vlog op dit moment wat minder, maar die video’s hebben me destijds veel deugd gedaan. Het hielp me tijdens mijn transitie, maar het doet me nog meer plezier te horen dat anderen er ook wat aan hebben.’
Er zijn uiteraard altijd obstakels in het leven, maar ik heb nu de veerkracht om daarmee om te gaan.
‘Als jongeren dankzij mijn vlogs beter met hun ouders kunnen praten over hun gevoelens of andere transgender personen ergens terechtkunnen met de twijfels die ik ook had, maakt dat me heel trots. Ik hoop dat ze net als ik kunnen leren dat je niet op de rand van een brug hoeft te staan en dat je niet op de goedkeuring van anderen hoeft te wachten om te zijn wie je bent. Omdat ik voor mijn transitie niet juist in mijn lichaam zat, dacht ik de hele tijd na over hoe ik me aan de wereld moest presenteren. Ik scheerde zelfs twee keer per dag mijn benen opdat ik met gladde benen aan de schoolpoort zou staan.’
‘Vandaag is er een soort van rust over me heen gekomen. Niet alleen loop ik nu soms drie dagen zorgeloos rond zonder haarproduct in mijn coupe, ik heb ook het gevoel dat ik alles aankan. Er zijn uiteraard altijd obstakels in het leven, maar ik heb nu de veerkracht om daarmee om te gaan en tegen mezelf te zeggen: “Sam, het komt allemaal wel goed.”’
Lees ook:
