Sarah vinkt vrijwel alle vakjes van een natuurlijke levensstijl aan.
Sarah: ‘Ik vind mijn oksels mooier nu ik me daar niet meer scheer’
You do you, natuurlijk, maar steeds meer vrouwen kiezen liever voor comfort dan voor schoonheidsidealen. Sarah vinkt vrijwel alle vakjes van een natuurlijke levensstijl aan.
‘Als ik mijn eigen weg niet kan volgen, word ik diep ongelukkig. Het liefst lap ik alle conventies en ongeschreven regels aan mijn laars. Ik gooi met plezier alle zogezegde normen en idealen overboord, want ik zie ze als iets wat ontworpen is om je te beperken en je te doen functioneren binnen een systeem waar ik sowieso niet in geloof. De beste manier om buiten dat systeem te manoeuvreren en je niet in een bepaalde richting te laten duwen, is puur en alleen je eigen ding te doen, zonder je te laten leiden door invloeden van buitenaf.
Dat doe ik in mijn werk als schrijfster, kunstenaar en componist, maar ook in mijn persoonlijke leven en mijn voorkomen. Zo scheer ik mijn oksels niet meer. Anderhalf jaar geleden stelde ik me de vraag waarom ik er ooit mee ben begonnen, terwijl ik er het nut niet van inzie. Vreemd genoeg vindt het merendeel van de bevolking okselhaar heel vies, maar uiteindelijk is het ook maar haar en zit het voor een reden op die plek. Ik vind mijn oksels zelfs mooier nu ik me daar niet meer scheer.
Mijn benen ondergaan momenteel nog wel scheerbeurten, maar dat komt omdat ik het aangenamer vind als die huid wel glad is. Daarnaast draag ik geen beha’s meer. Ik vind een beha te zweterig, en die knelt alleen maar, dus waarom zou ik ’m dragen als het niet eens comfortabel voelt? Op ondergoed en sokken na koop ik ook nooit nieuwe kleren, ik draag zelden tot nooit make-up en ik probeer mijn natuurlijke kroeshaar – dat door velen wordt gezien als “anders”, als iets wat steil gemaakt moet worden – te omarmen, al geef ik toe dat ik dat moeilijker vind. Ik denk dat ik mezelf daardoor minder aantrekkelijk vind dan ik waarschijnlijk zou kunnen zijn.’
Money, money, money
‘Enige tijd geleden schoor ik mijn hoofdhaar af om te achterhalen hoe ik me daarbij zou voelen. Ik vond het verschrikkelijk, want ik was op slag een stuk minder vrouwelijk. Bizar, want lange(re) haren zijn ook een opgelegd schoonheidsideaal, maar ik miste een stuk van mijn karakter, dat toch ook wel in mijn bos krullen zit. Ook dat moet uiteraard kunnen, net zoals sommigen zich ook voor een partner sexy kunnen kleden en optutten. Maar zodra iets een verwachting of – nog erger – eis wordt, begeven we ons op zeer glad ijs.
Schoonheidsidealen zijn gewooneen verdoken verdienmodel. Het gaat alleen om wat merken aan je kunnen verkopen.
Schoonheidsnormen worden ons nog altijd door de strot geduwd, misschien zelfs meer dan ooit. Wanneer ik door Instagram scrol, wil ik vaak mijn smartphone weggooien. Dat komt vooral door frustratie die ontstaat vanuit het “dit wil ik helemaal niet zijn”-gevoel. Schoonheidsnormen zijn gewoon een verdoken verdienmodel. Het gaat alleen maar om wat merken je kunnen verkopen, zoals antirimpelcrèmes en make-up, een bezoek aan de kapper, fillers voor je gezicht... Allemaal zaken die voor een vrij select clubje zijn weggelegd. Ook dat zie ik als een sluimerende manier van onderdrukking met als doel om winst te maken.
Geen ticket naar zelfliefde
Het zou fijn zijn als we met z’n allen zouden streven naar een wereld waarin schoonheidsidealen er niet meer toe doen. Hoewel ik mijn natuurlijke levensstijl omarm, is het jammer genoeg geen ticket naar zelfliefde en acceptatie. Ik ben nog steeds onzeker over hoe ik eruitzie, maar ik probeer daar niet te hard de klemtoon op te leggen, want anders wordt het misschien de olifant in de kamer. Desondanks zeg ik minstens één keer per dag tegen mezelf dat ik niet lelijk en wél gezond ben. Op dat vlak ben ik er nog niet, maar dat is ongetwijfeld iets wat ik met het ouder worden zal leren. Ik blijf alleszins mijn eigen ding doen en ik laat de mening van anderen achter me, want die doet er toch niet toe.’
Tekst: Marijke Clabots
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
