In ‘Soms is opgeven’ beter wil Leen Dendievel komaf maken met die misvatting.
Waarom we opgeven zien als falen (en waarom dat nergens op slaat)
De aanhouder wint. Tot die een keertje verliest, en beseft dat het soms beter is om de handdoek in de ring te gooien. Maar iets opgeven is niet makkelijk. Dat weet ook actrice en schrijfster Leen Dendievel, die er alles over vertelt in haar boek ‘Soms is opgeven beter’.
‘Niet zeuren, gewoon doorpleuren’ of ‘quitting is for losers’: het zijn mantra’s die velen onder ons maar al te goed kennen. Van jongs af aan leren we immers dat doorzetters sterk zijn en dat opgeven een kwestie van falen is. In haar boek ‘Soms is opgeven’ beter wil auteur Leen Dendievel eindelijk komaf maken met die misvatting.
Opgeven = kiezen voor jezelf
Ja, af en toe moet je doorbijten om je dromen waar te maken. Maar dat betekent niet dat iets opgeven altijd verliezen is. Je kan er soms net heel veel mee winnen, omdat je door op te geven soms net kiest voor jezelf. Om je eigen geluk en welzijn op de eerste plaats te zetten. De vraag is alleen: wanneer geef je beter op, en wanneer zet je door? Hoe ga je om met de gevoelens die daarbij horen? En hoe leer je opnieuw vooruit te kijken, als je eindelijk durft los te laten?
Stop het stigma
Om het stigma rond opgeven te begrijpen, moeten we terug in de geschiedenis. In de tijd dat onze voorouders dagelijks moesten vechten om te overleven – letterlijk – was doorzetten een levensreddende eigenschap. Stoppen betekende honger, kou of erger nog, sterven. Doorzettingsvermogen werd toen niet alleen bewonderd, het was simpelweg noodzakelijk.
Fastforward naar onze moderne samenleving, en dat primitieve overlevingsinstinct is veranderd in een morele waarde. Doorzetten is verheven tot hét bewijs van kracht, discipline en karakter. Het is daarom dat onze taal vol zit met uitspraken als ‘de aanhouder wint’ en ‘als je stopt, weet je zeker dat je nooit zult slagen.’
Maar is doorzetten altijd slim?
Een achterhaald idee, benadrukt ook growth-mindset-expert en psycholoog Carol Dweck. Volgens haar ligt de nadruk in onze opvoeding nog te vaak op wat zij een ‘fixed mindset’ noemt: het idee dat succes voortkomt uit vastbijten en niet loslaten, ongeacht de omstandigheden. Maar dat negeert een voldongen feit: soms kan je volharden tot je erbij neervalt, maar is het eindresultaat gewoon niet de moeite waard.
Onderzoek toont bovendien aan dat vasthouden aan onhaalbare doelen een grote impact kan hebben op je mentale en fysieke gezondheid. Zo wordt onze drang om door te zetten vaak gevoed door sociale druk. Niemand wil gezien worden als een ‘quitter’, want dat roept het beeld op van iemand zonder ambitie, wilskracht of doorzettingsvermogen. Maar wat als dat beeld helemaal niet klopt?
Soms is opgeven beter
Er is een reden waarom verhalen over mensen die nooit opgaven en uiteindelijk de top bereiken zo populair zijn. Ze zijn inspirerend en makkelijk te begrijpen. Maar we horen veel minder vaak de verhalen van mensen die bewust kozen om te stoppen – en daar gelukkiger van werden. En dat is jammer, want zoals Leen Dendievel in ‘Soms is opgeven beter’ bewijst: stoppen vraagt soms meer moed dan doorgaan. Het is een teken dat je eerlijk durft te zijn tegenover jezelf en anderen.
Sociale druk en angst voor oordeel
Het stigma rond opgeven wordt ook versterkt door onze sociale omgeving. Volgens sociologen zijn we groepsdieren die graag gezien willen worden als succesvol. Als je opgeeft, loop je het risico buiten de groep te vallen, want je voldoet niet meer aan dat gedeelde ideaalplaatje. Hebben we niet allemaal weleens gedacht: wat zullen de mensen denken?
En dan is er nog de angst voor spijt. We worden constant gebombardeerd met de boodschap dat we moeten doorgaan, omdat we anders misschien iets groots zullen mislopen. Maar vaak schatten we slecht in wat ons écht gelukkig maakt. Soms blijkt dat ‘grote succes’ niet eens het najagen waard te zijn.
Tijd voor een nieuwe mindset
Wat als we opgeven zouden zien als een teken van groei in plaats van falen? Als een kans om ruimte te maken voor dingen die wél werken, wél passen, wél gelukkig maken? Stoppen is dan niet falen, maar kiezen voor geluk. Dan kan je de volgende keer dat iemand vraagt waarom je opgeeft, met een glimlach antwoorden: ‘Omdat ik durf te stoppen met wat niet werkt, en ik bewust kies voor wat me wél gelukkig maakt.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
