‘Je bent niet de enige die twijfelt, je hoeft je daar niet over te schamen.’
Twijfel jij of je wel kinderen wilt? Dit zegt de psycholoog erover
Dagmar Versmissen is psychologe in haar praktijk Het Wolkt, met een focus op het peripartum, of de periode rond de bevalling. Samen met verpleegster Nathalie Berghmans en gynaecologe Tinneke De Souter schreef ze ‘Roze wolken & tequila’, een boek over eerlijk ouderschap.
Redactrice Arkasha (35) twijfelt of ze nog aan kinderen wil beginnen. Ze sprak erover met de expert.
Dag Dagmar, komt het thema om wel of niet aan kinderen te beginnen, dus vóór je effectief zwanger bent, vaak aan bod in jouw praktijk?
‘Ja, tegenwoordig is de keuze om kinderen te maken meer dan ooit een thema. Dat is ook niet gek. Iedereen die de tijd neemt om er echt goed over na te denken, kan niet anders dan twijfelen. Als je de vraag afweegt, kom je tot het besef dat je nooit zal weten of de keuze die je maakt, de enige juiste keuze is, want ze gaat over dingen die je nog niet weet.’
Zie je in je praktijk meer vrouwen zoals ik, die maar niet kunnen kiezen?
‘Oh ja, absoluut! Ze denken bij zichzelf: ik ben een vrouw, ik behoor moeder te willen worden, maar wil ik dat wel? Mijn eerste boodschap is alvast: je bent niet de enige die twijfelt, je hoeft je daar niet over te schamen, het is normaal dat je jezelf deze vragen stelt.’
Krijg je ook vrouwen over de vloer die met hun partner van mening verschillen?
‘Dat gebeurt ook, al zijn het vaker vrouwen die alleen op gesprek komen. Alleenstaanden ook, die misschien wel een kinderwens hebben, maar de context waarin ze zich bevinden is niet het klassieke verhaal. Zij vragen zich af of het moederschap bij hen zou passen, of het niet egoïstisch is, of ze het kindje zullen kunnen geven wat dat nodig heeft, wie de donor wordt. Afhankelijk van de situatie zijn de vragen heel verschillend.’
Iedereen die de tijd neemt om er echt goed over na te denken, kan niet anders dan twijfelen.
Zijn er handvatten die jij alvast zou kunnen meegeven wat de grote vraag betreft?
‘Wat mensen doorgaans helpt, is het besef dat het al dan niet krijgen van een kind de meest bepalende keuze in je leven is, maar in tegenstelling tot het nemen van andere beslissingen kan je niet op voorhand weten of het voor de volle honderd procent iets voor jou is. Je kan niet weten wat voor kind je krijgt of hoe dat je leven zal veranderen. Bovendien maak je de beslissing om een kind te krijgen meestal op een punt in je leven waarin je het onder controle hebt. Het is heel spannend om je hele leven op losse schroeven te zetten voor iemand die je niet kent. Het idee toelaten om te kiezen voor datgene wat het meest bij je past op dat moment, helpt. Het hoeft niet voor de volle honderd procent juist voelen en het is oké om er achteraf spijt van te hebben.’
Wat doe je als je spijt krijgt?
‘Wat ik mensen aanraad, is om hun beslissing te documenteren, om een brief te schrijven naar zichzelf, of om hun argumenten in te spreken. Als je daarna verdrietig wordt over je beslissing, dan heb je iets om naar terug te grijpen, waarin je argumentatie van dat moment nog eens duidelijk wordt. En ook: als je het hebt neergepend of ingesproken, dan kan het uit je hoofd.’
Je spijt of twijfels mogen er zijn,ook nadat je al een beslissing hebt genomen.
‘Soms geef ik twijfelaars de opdracht mee om twee dagen te leven met het idee dat je tien jaar ouder bent en geen kind hebt en je je dag heel bewust meemaakt, eventueel zelfs met timers. ‘Nu hoef ik niet naar de schoolpoort’, besef je dan. Dan doe je twee dagen het omgekeerde en maak je heel bewust mee wat je allemaal doet mét een kind. Wie daar nog een stukje verder in wil gaan, kan ook een Real Care Baby gaan lenen, een geprogrammeerde babypop die huilt en eten nodig heeft. Je kan die bij kraamzorg lenen, of bij expertisecentrum Fara. Al is het zorgen voor in het echte leven natuurlijk nog anders.’
Ik lees in je boek dat je lichaam als moeder verandert, maar ook je brein. Hoe zit dat precies?
‘Er is nog te weinig bekend over de transitie van niet-moeder naar moeder, terwijl die drastischer is dan de pubertijd of menopauze. Je brein verandert tijdens een zwangerschap. Er zijn effectief een aantal dingen die je een tijdje kwijt bent. Je focust je volledig op je baby en je geheugen laat je wat meer in de steek. Maar twee jaar nadien heb je je geheugen terug zoals voordien. Je inlevingsvermogen stijgt ook enorm, waardoor je bijvoorbeeld bij een Disneyfilm begint te huilen. We zien dat een moederbrein empathischer blijft, voor altijd. De zogenoemde mama-angst is er ook, die piekt rond de geboorte. Omdat elke baby hulpeloos ter wereld komt, zet een mama alles op alles om het kind te doen overleven, en dus wordt ze ook ongeruster.’
Wil je nog iets meegeven?
‘Welke beslissing je ook neemt, er zullen momenten zijn dat je twijfelt of spijt hebt, maar dat is normaal. Als je een baby maakt, zal je soms spijt hebben, want je leven zonder kinderen was best leuk. En als je er niet voor kiest, vraag je je misschien ooit af hoe het was geweest mét een kind – en ook dat is helemaal oké. Je spijt of twijfels mogen er zijn, ook nadat je al een beslissing hebt genomen.’
Bestel ‘Roze Wolken & Tequila’ hier.
Tekst: Arkasha Keysers
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
