Niet met toverspreuken of bezemstelen, maar in verbinding met zichzelf, de natuur en andere vrouwen.
UITGETEST: onze redactrice ging naar de heksenschool
Heksen hebben altijd al een slechte reputatie gehad: ze zouden gemeen, lelijk, raar en zelfs gevaarlijk zijn. Onze redactrice ging op pad voor een dag vol moderne magie en ontdekte dat hekserij herleeft. Niet met toverspreuken of bezemstelen, maar in verbinding met jezelf, de natuur en andere vrouwen.
Voor ik je vertel over de bijzondere opleidingsdag die ik doorbracht met de heksen van Clandestine Coven, moet ik een bekentenis doen. Hoewel ik mezelf voor mijn deelname aan de Coven Day niet per se een heks genoemd zou hebben, blijk ik al jaren bezig te zijn met hekserij. Het is te zeggen: dankzij jarenlange therapie, lichaamswerk, allerlei helingsmethodes, spiritualiteit en gewoon de dingen die ik leuk vind, ben ik een heks geworden. Een trotse heks, bovendien. De term verwijst namelijk naar iemand die leeft vanuit haar kern en zich intens verbonden voelt met de natuur, haar intuïtie volgt en één is met het universum in zichzelf en daarbuiten.
Vrouwelijke kracht
Volgens heksen en Clandestine Coven-bezielers Charlotte de Baere en Axelle Aerts leeft een heks vanuit haar vrouwelijke kracht. Ze is empathisch, gevoelig en vol zelfvertrouwen. Ze gelooft in zichzelf en in haar eigen manier om anderen te helpen. Het is belangrijk om te vermelden dat heks zijn slechts een deel is van wie je bent. Het is als een bord waarop je het lekkers dat je leven is, kan dresseren. Het is de basis van wie je bent, maar hoe het er precies uitziet en wat erop ligt in de vorm van een job, hobby’s, partner, wel of geen kinderen... kies je helemaal zelf.
Uit respect voor de vrouwen – de heksen, dus – die ik mocht leren kennen tijdens de opleiding, hun privé-leven en hun beleving van de Coven Day, noem ik hen hier niet bij naam. Voor alle duidelijkheid: dat is niet omdat ze zich schamen voor hun heks-zijn, wel omdat hun omgeving en de bredere maatschappij (nog) niet zo ruimdenkend zijn als zij.
Moderne magie
De Coven Day was een dag als een warm bad. Het was ook echt heet: in het prachtige stukje privébos dat speciaal voor de gelegenheid was ingericht met een gezellige eettafel en een heksencirkel met tapijten, kristallen en klankschalen onder de bomen, werden we door Moeder Aarde getrakteerd op een staalblauwe hemel en een portie felle zon. Toch voelde ik vooral figuurlijk de warmte van al die mooie vrouwen, elk met hun eigen stijl en hun eigen verhaal, maar helemaal zichzelf.
Tijdens de potlucklunch, waarvoor iedereen iets had gekookt, werd er al snel enthousiast gebabbeld en luid gelachen. Dat heb je natuurlijk als je een groep vrije, vrolijke vrouwen bij elkaar zet, ook al kennen ze elkaar niet allemaal. We hadden het over waarom zij zich geroepen voelden om heks te worden. S. (25) sprak over het vinden van haar eigen waarheid, kracht en waarden, los van haar omgeving en de maatschappij. T. (36) deed het dan weer om meer verbinding te voelen met andere vrouwen. Het bleken terugkerende thema’s voor veel deelnemers: enerzijds jezelf worden en de verbinding aangaan met wie je echt bent, anderzijds connecteren met gelijkgestemde zielen.
Dat is ook waarom Clandestine Coven werd opgericht. Bezielster Axelle vertelt: ‘Ieder van ons heeft het geboorterecht om te weten wie we zijn. Met deze opleiding willen we vrouwen helpen om te elimineren wat hen klein doet voelen. Bovendien leren we hen de magie in de wereld te zien én ermee te werken.’ Medeoprichter Charlotte gaat verder: ‘We laten hen kennismaken met verschillende methodes om zichzelf en hun connectie met “het hogere” terug te vinden. Zo doen we onder meer aan lichaamswerk en energetisch helen, maar duiken we ook – samen met experts – in meditatie, seksualiteit (@intimichi), ayurvedische voeding (@lilyjoanroberts), astrologie (@theleomystic)… Met al die ervaringen kan ieder voor zich uiteindelijk bepalen waar zij mee aan de slag wil gaan. Privé of misschien zelfs professioneel, wat je zelf wil.’
Ademcirkel
Toen startte het echte werk. Want ja, verbinden met jezelf en het universum is soms ook hard werken. Ademwerk is een methode om vastzittende emoties in je lichaam vrij te maken via een specifieke manier van ademen. Ik kon al verschillende keren ervaren hoe bijzonder het is om via die weg op reis te gaan in mijn eigen lijf, dus ik wist waaraan ik me kon verwachten. Liggend in een cirkel onder de bomen zakte ik dankzij de opzwepende muziek en mijn ademhaling in mijn lichaam. Krachtig inademen via de neus, uitademen via de mond. Samen met visualisaties, tranen en soms wat geroep is ook een droge plakmond deel van dat proces.
Al snel zag ik een beeld van een hond. Iets in mij zei: ‘Ik ben niet gemaakt om een tamme hond te zijn, ik hoef niet in andermans kader te passen.’ Iemand huilde als een wolf, en de hond die ik zag werd plots een wolf. Mijn ware natuur, voelde ik. Beide dieren wisselden elkaar even af, alsof het twee opties waren op een menu waar ik uit kon kiezen: tam en aangepast, maar niet helemaal mezelf, of wild, onbekend en eng, maar wel mijn echte ik.
Wat zou ik kiezen? Axelle riep: ‘Niemand houdt jou nog klein!’ Ik zag het als een teken. Ik huilde van angst voor dat nieuwe wolvenpad, maar vooral omdat ik mezelf zo lang zo klein had gehouden. Ik ging rechtstaan en wiegde zachtjes heen en weer terwijl de tranen over mijn wangen rolden. Plots stond Axelle naast me en zei me met haar hand op mijn hart: ‘Jij mag hier zijn.’ Het was alsof ze kleine Ella toesprak, die altijd het gevoel had dat ze te veel was. Haar woorden gaven ook die nieuwe, ongetemde versie van mezelf bestaans-recht.
Durven is niet nodig
Zodra iedereen bekomen was van het ademen en zich had omgekleed, gingen we rond het ijsbad staan. Op aangeven van Axelle en Charlotte deden we wat wel een miljoen squats leken, terwijl we met onze handen de lucht afwisselend naar links en rechts ‘wegduwden’. Mijn spieren brandden net als de zon en ik deed mijn ogen dicht. ‘Heksen zijn dus ook nog eens sportief’, lachte ik bij mezelf. Intussen spoorde Axelle ons aan om een intentie te kiezen. ‘Adem diep in en uit. Blijf bewegen. Maak je lichaam goed warm en stel je de vraag: wat wil ik in het ijsbad loslaten of net omarmen?’ Ik hoorde meteen de woorden die mijn zus me enkele dagen eerder stuurde: ‘Durven is niet nodig, gewoon doen.’
Als tweede maakte ik me klaar om het ijswater te trotseren. Langer wachten wilde ik niet, om te vermijden dat ik mijn moed zou verliezen bij het zien van de anderen. Terwijl ik daar stond te twijfelen met mijn ene voet al boven het ijsbad bungelend, sprak ik mezelf toe: ‘Durven is niet nodig, je doet het gewoon.’ En ik deed het. De eerste paar seconden werd ik overmand door paniek, maar al snel vond ik mijn kalmte terug.
De foto somt mijn gemoed perfect op: ik in mijn felroze ondergoed – mijn bikini was ik uiteraard vergeten -, met mijn handen op mijn hart en met mijn hoofd naar mijn knieën toe gebogen. Ik voelde me zo vredig en gegrond in mijn lichaam, alsof er niks anders bestond dan dat ijs en ik. De vrouwen joelden toen iemand riep dat de drie minuten bijna om waren. Ze telden af van tien naar één, en ik bedacht me dat ik het nog wel wat langer zou aankunnen. Toch was ik maar al te blij om het ijskoude water te kunnen inruilen voor de warmte van de zon. Terwijl ik uit het bad geholpen werd – ik kon mijn benen even niet meer aansturen -, zong Ekaterina Shelehova krachtig ‘I am my mother’s savage daughter / I will not cut my hair, I will not lower my voice’ op de tonen van de trom. Daar stond ik, met mijn benen wijd en mijn armen hoog boven mijn hoofd uitgestrekt, dampend te baden in de zon. Ik voelde me sterker dan ooit.
Hekserij in het hier en nu
In deze moderne tijd gaat hekserij vooral over verbinding met jezelf en je intuïtie om te weten wat je zelf wil en belangrijk vindt en dat dan in je leven te implementeren. Over voelen wat er speelt in je lichaam en daarnaar handelen. Over mild zijn voor jezelf en anderen. En dan is er nog de verbinding met gelijkgestemde zielen bij wie je echt jezelf kan zijn. De heksen van nu hebben geen punthoed of bezemsteel nodig, ze doen lekker wat ze zelf willen. Ook als dat volgens anderen ‘raar’ is.
Tekst: Ella Daeleman
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
