Uwe schreef ‘De vrouw in de moeder’ over je identiteit als vrouw terugvinden tijdens het moederschap.
Uwe Porters: ‘Mensen worden lastig als je seksualiteit en moederschap in dezelfde zin plaatst’
De geboorte van een kind is ook de geboorte van een moeder. De zorgende, zachte vrouw die telkens in de bres springt voor haar gezin. Maar ben je als moeder ook nog vrouw, partner en seksueel wezen? Auteur en vroedvrouw Uwe Porters ging bij zichzelf op zoek naar die vrouw in de moeder, en schreef er een (gelijknamig) boek over om andere mama’s te steunen.
Hoewel we graag willen geloven dat mensen alsmaar minder preuts zijn en taboes rondom seks stilletjes aan worden doorbroken, zorgt de combinatie moederschap en seksualiteit nog steeds voor veel gefronste wenkbrauwen. Het is alsof de maatschappij doet uitschijnen dat die twee haaks op elkaar staan en de (sensuele vrouw) verdwijnt eens de moeder verschijnt.
Uwe Porters is vroedvrouw, auteur en moeder, en heeft deze verschuiving aan den lijve ondervonden. ‘Mensen worden er nog altijd lastig van als je seksualiteit en moederschap in dezelfde zin plaatst. Als je mama bent, moet het leven serieus worden. Je knipt je haren kort, kleedt je soberder, koopt een familiewagen en doet of denkt niet meer aan seks. Zo krijg je een heleboel vrouwen die de druk voelen om 100 % moeder te zijn en plots voor een raadsel staan wanneer er wel weer plaats is om vrouw te zijn.’
Hoe komt het dat veel vrouwen het gevoel hebben dat ze 100 % moeder moeten zijn?
‘Omdat dat in het begin ook zo is. Op jonge leeftijd zijn je kinderen nog erg afhankelijk van je en neemt het moederschap dus gemakkelijk 90 % tot zelfs 100 % van je identiteit op. Dat percentage gaat verschuiven eens ze ouder en zelfstandiger worden. Ik neem als mijlpaal het moment waarop je aan je kinderen kan vragen om hun schoenen en jas aan te doen en ze die opdracht ook volledig zelfstandig kunnen uitvoeren. Toen begon ik te beseffen dat er plots mentale ruimte vrijkwam en ik misschien toch meer was dan enkel moeder, terwijl ik mij tot op dat punt zelfs voorstelde als “Uwe, mama van twee”.’
De meeste vrouwen denken dat ze dan gewoon terug kunnen naar wie ze waren voor het moederschap, maar die vrouw is er niet meer.
In het boek berschrijf je het als een identiteitscrisis. Wanneer overviel het je echt dat je in zo’n crisis zat?
‘Beseffen dat er mentale ruimte vrijkomt en weten hoe je die kan invullen, zijn twee heel verschillende dingen. De meeste vrouwen, net als ikzelf, denken dat ze dan gewoon terug kunnen naar wie ze waren voor het moederschap, maar die vrouw is er niet meer. Moeder worden is geen kostuum dat je aantrekt, het verandert je volledig. Ook dat stuk dat diep binnenin nog vrouw is. Dat besef overviel me toen ik plots voor mijn kleerkast stond en fysiek wel terug in de kleren van voor mijn zwangerschap paste, maar niet meer kon inzien hoe ik die ooit mooi had gevonden. Outfits die mij vroeger zo typeerden, deden me toen fronsen. En tegelijkertijd kon ik me ook niet inbeelden wat ik dan wél zou willen dragen.’
Hoe ben je eruit geraakt?
‘Ik heb alles van me afgeschreven en heb er veel over gepraat. Eerst en vooral met mijn partner, die alles natuurlijk van dichtbij meemaakte. Hij begreep het misschien niet altijd, maar het hielp dat hij altijd bereid was om te luisteren. Daarnaast ben ik via sociale media op zoek gegaan naar andere vrouwen die in dezelfde fase van het moederschap zaten. Door mezelf te herkennen in hun verhalen leerde ik om milder te zijn voor mezelf, want je kan nog zoveel praten en schrijven als je wil: uiteindelijk moet er vooral veel tijd over gaan. Het is dus een constant proces waarin ik mijn weg zoek en dat alweer synchroon loopt met het opgroeien van mijn kinderen. Zij worden stap voor stap zelfstandiger, en ik claim stap voor stap weer een stukje van mijn eigen wereld.’
Je beschreef zelf al hoe de maatschappij kijkt naar vrouwen die hun identiteit en seksualiteit weer claimen tijdens het moederschap, hoe reageerde jouw omgeving op dit parcours?
‘De meeste mensen zijn positief en warm, maar er zijn ook vriendschappen gesneuveld door zo open te praten over moederschap, identiteit en seksualiteit. Ik heb me daar erg verdrietig en eenzaam door gevoeld, maar besef ook dat dat logisch is: iedereen groeit en evolueert, maar niet per se in dezelfde richting. Daarbij is ieders ervaring met het moederschap anders. De maatschappij legt ons op om te genieten van alle wonders of life, maar ik vond zwanger zijn bijvoorbeeld vreselijk, zelfs al had ik technisch gezien twee topzwangerschappen. Er zullen altijd mensen zijn die zich ergens in herkennen, dus het belangrijkste is het durven uitspreken en durven verbinden. Ik krijg er nu en dan wat tegenkanting voor, maar dat heeft me nooit tegengehouden om te spreken over onderwerpen als deze, want het is te belangrijk.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Is dat iets wat je doortrekt in je job als vroedvrouw?
‘Het feit dat ik zelf die identiteitscrisis en evolutie heb meegemaakt, maakt van mij een betere zorgverlener. Mama, vrouw en zorgverlener zijn, is voor mij dan ook altijd verweven geweest. Dat weerspiegelt zich in de boeken die ik geschreven heb: “Verlos ons” over vroedvrouwen, “Verlost, en nu?” over het moederschap, en nu dit boek over vrouw zijn als moeder. Ik heb zelf ondervonden hoe weinig er gesproken wordt over wat er echt in ons omgaat, te midden van al die verschillende fases en wil daar door middel van mijn boek en job verandering in brengen.’
Op welk vlak kunnen hulpverleners dit proces actief makkelijker of duidelijker maken voor moeders?
‘Door meer te praten over welke invloed een zwangerschap/bevalling op je lijf heeft. Aangezien ik zelf zorgverlener ben, zal ik er altijd vanuit gaan dat anderen handelen vanuit de beste bedoelingen, maar het is een feit dat vrouwen veel belangrijke informatie gewoon niet krijgen. Zes weken na de bevalling moet je op controle bij de gynaecoloog, waarbij je meestal de boodschap krijgt dat je terug mag vrijen en in bad gaan. Er wordt dan bijvoorbeeld wel gesproken over anticonceptie, maar in amper 14 % van de gevallen wordt gepraat over het feit dat penetratie mogelijks pijn zal doen en hoe je met die dingen kan omgaan. Terwijl 70 % van de vrouwen pijn heeft tijdens de eerste keer penetratieseks na de bevalling. Door daar niet over te spreken krijg je dus heel veel vrouwen die denken dat het normaal is dat seks niet meer aangenaam is of zelfs pijn doet, omdat ze nu mama zijn. Terwijl in tune zijn met je seksualiteit het ouderschap net zou kunnen bevorderen.’
Leg uit?
‘Je sensualiteit en seksualiteit claimen, maakt je heel krachtig en is een boost voor je zelfvertrouwen. En wanneer je je zelfzekerder en sterker voelt, ga je dat ook doortrekken naar andere onderdelen in je leven waaronder het moederschap. Dat geldt natuurlijk ook voor mannen, maar bij vrouwen zit de rem er nog iets harder op omwille van vooroordelen. Een seksueel actieve man wordt door de maatschappij namelijk gezien als gezond, terwijl een vrouw al snel een nymfomane is. Het feit dat seksualiteit het ouderschap ten goede kan komen, geef ik dus graag mee als bonus voor vrouwen die het moeilijk vinden om terug contact te maken met die kant van zichzelf. Zelf heb ik daardoor dansen en muziek weer heel erg omarmd, waardoor er nu ook veel gedanst wordt met mijn kinderen in de keuken.’
Een seksueel actieve man wordt door de maatschappij namelijk gezien als gezond, terwijl een vrouw al snel een nymfomane is.
Is je sensualiteit herontdekken dan een must?
‘Het gaat niet om een knop omdraaien en plots een seksgodin zijn, maar net om weten dat je alles tussen die oermoeder en seksgoding mag zijn. Vandaar ook de ondertitel van het boek. Ik zie een mens als een soort mengpaneel met veel schuifknoppen. De mooiste melodie weerklinkt wanneer jij het gevoel hebt dat je mengpaneel in balans is, maar doorheen je leven zullen sommige schuivers eens wat meer open of dicht staan. De kunst is om te blijven spelen met de knoppen totdat je een liedje hoort waar je voluit op kan dansen.’
Wat hoop je dat mensen zullen meenemen uit jouw boek?
‘Ik wens iedereen vooral veel zachtheid en kracht toe, want die twee zouden elkaar nooit moeten uitsluiten. Ik hoop dat vrouwen zichzelf kunnen verlossen van de druk om terug te gaan naar de vrouw van voor het moederschap, en de kracht kunnen vinden om op zoek te gaan naar de vrouw die ze nu zijn. Het is niet makkelijk, maar hopelijk kan mijn boek hen de kracht geven om op hun buikgevoel te vertrouwen.’
Tot slot, wie is de vrouw in de moeder voor jou persoonlijk?
‘Een waanzinnig warme, zorgzame maar ook kwetsbare vrouw die vertrouwt op haar intuïtie en heel sensueel is. Maar de vrouw in de moeder is ook vooral heel dankbaar voor alle vrouwen die haar voor zijn gegaan, van het kleine meisje over de zoekende puber tot de twintiger. Zonder hen had ik hier nu niet gestaan.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
