De actrice vertelt over haar rol in Jeroen Percevals regiedebuut, zelfliefde, therapie en kwetsbare kinderen.
Veerle Baetens speelt psychotische kunstenares in ‘Dealer’: ‘Ik vind naar een therapeut gaan heel normaal’
‘The Broken Circle Breakdown’-actrice Veerle Baetens maakt met ‘Het smelt’ binnenkort haar regiedebuut, maar haalt eerst nog eens haar acteertalent boven in Jeroen Percevals regiedebuut ‘Dealer’ als kunstenares Eva die lijdt aan een psychose. ‘Het was heel plezant om te spelen, maar ik vond het absoluut geen gemakkelijke rol.’
‘Dealer’ met Ben Segers, Sverre Rous, Bart Hollanders en Veerle Baetens in de hoofdrollen is nu te zien in de bioscoop. De debuutfilm van Jeroen Perceval kaart het probleem aan van drugsrunnertjes die nergens terechtkunnen. Wij spraken met Veerle Baetens, die in de huid kruipt van Eva, kunstenares, moeder van drugsrunnertje Johnny en vrouw met psychische problemen, over die rol, zelfliefde en kinderen die gewoon proberen te overleven.
Jouw personage Eva heeft een psychose en struggelt met haar onsuccesvolle carrière als kunstenares. Hoe zou jij je personage omschrijven?
‘Voor mij was haar ziektebeeld niet belangrijk. Het gaat gewoon over een vrouw waar nooit voor gezorgd is geweest. Daardoor kan ze niet voor zichzelf zorgen en dus ook niet voor haar zoon Johnny, met alle gevolgen van dien. Eva is vooral op zoek naar de erkenning die ze niet aan zichzelf kan geven. Ze is daarvoor te onzeker over wie ze is en wat ze al gepresteerd heeft. Ze is echt aan het overleven en klampt zich vast aan haar kunst. Ze ziet Johnny doodgraag en hij is ook het enige wat ze nog heeft in haar leven. Voor de rest zondert ze zich helemaal af van de rest van de wereld. Voor mij belichaamt Eva het woord eenzaamheid.’
Voor mij belichaamt Eva het woord eenzaamheid.
Zou je haar omschrijven als een slechte moeder?
‘Het is een slechte moeder, maar geen slecht persoon. Dat is een groot verschil. Eva is ziek en op de dool. Ze doet haar best. Meer kan zij niet doen. Niet iedereen heeft het in zich om te beseffen dat alles verkeerd aan het lopen is en er iets aan te doen.’
Hoe was het voor jou om deze rol te spelen?
‘Het was heel plezant om te spelen, ik mocht mij volledig laten gaan, maar ik vond het absoluut geen gemakkelijke rol. Je moet op een hele korte tijd een personage met een psychose vorm geven, terwijl je zelf geen ervaring met die ziekte hebt. Ik heb het wel al gezien bij andere mensen, en dan komt het heel gespeeld over. Dat gevoel had ik ook toen ik mezelf op het scherm zag. Maar dat heeft dan meer met mijn blik op mezelf te maken, denk ik. Het is typisch aan een acteur om zichzelf te bekritiseren (lacht).’
Mij lijkt Eva iemand die niet veel zelfliefde heeft. Klopt dat volgens jou?
‘Dat heb je goed gezien. Iemand die haar eigen schilderijen kapotmaakt, is zoals iemand die haar eigen foto kan kapotscheuren.’
Ik heb heel veel geluk gehad, en dat heeft Eva minder.
Herken je jezelf op bepaalde vlakken in Eva?
‘In staat zijn om je eigen schilderij of foto kapot te scheuren, dat herken ik wel van vroeger toen ik nog jongvolwassen, zoekend, bang en onzeker was. Ik ben erg kritisch voor mezelf geweest, maar ik heb ook heel veel geluk gehad, en dat heeft Eva minder. Erkenning doet zo veel. Ik snap haar frustratie. Je kan wel tegen haar zeggen: grijp je leven in eigen handen, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Als Eva denkt: ik ben een slechte moeder, schilderes en vrouw en de ene mislukking volgt meteen na de andere, boort ze zichzelf volledig de grond in.’
Hoe zit het met die self-love bij jou?
‘Ik heb er genoeg. Ik geloof heel erg in de uitspraak “Je kan echt niet van iemand anders houden als je jezelf niet graag ziet”. Vroeger was dat anders, maar nu weet ik dat je echt niet van iemand anders kan houden als je jezelf niet graag ziet.’
Is je zelfliefde dan geëvolueerd door de successen die je hebt behaald de afgelopen jaren?
‘Ja, maar ook door de mensen die ik rond mij heb. Mijn dochter, mijn man, mijn vrienden en familie... Zij hebben mij wél altijd graag gezien (lacht). Dat is heel veel waard. Daarnaast denk ik dat hulp heel veel doet. You cannot do it alone. Daarom is het voor mensen die in de marge blijven hangen, zoals mijn personage Eva, héél moeilijk.’
Tuurlijk ontbreken die momenten van zelfliefde soms nog wat, maar dat gebeurt nog maar heel af en toe.
Heb je nog van die Eva-momenten, momenten waarop je weinig zelfliefde hebt?
‘Tuurlijk ontbreken die momenten van zelfliefde soms nog wat, maar dat gebeurt nog maar heel af en toe. Naar aanloop van “Het smelt” had ik bijvoorbeeld de angst: kan ik dat wel? Maar die momenten zijn niet meer zo zelfverwoestend, wat bij Eva wel het geval is. Dat zie je in het kapotmaken van haar schilderij, maar je ziet het ook aan hoe ze eruitziet. Zij straalt geen zelfzorg uit.’
Doe jij wel aan zelfzorg?
‘Zeker! Soms ook niet genoeg. Zo zou ik bijvoorbeeld graag wat meer sporten als ik er de discipline voor had, maar ik zorg wel voor mezelf. Ik let op mijn eten, ga af en toe naar een therapeut om terug een klare kijk te krijgen, doe yoga, ga wandelen... Het is belangrijk dat je luistert naar wat goed is voor jezelf en dat je jezelf niet verwoest.’
Dus jij zoekt professionele hulp als het wat minder gaat?
‘Ik heb een therapeut waar ik naartoe ga als het even niet gaat en ik nood heb aan reflectie. Therapie vind ik heel normaal, maar die stap wordt nog altijd te weinig gezet. Je gaat wel naar een gewone dokter, osteopaat, kinesist... maar je gaat niet naar een psycholoog of therapeut? Dat begrijp ik echt niet. Net zoals een pilletje of een bril je kan helpen, kan een bepaalde kijk op de dingen je ook helpen.’
Als je zulke gasten tegenkomt in het echte leven, weet dan dat achter hen een jong kind zit dat duidelijk aan het afzien is.
Wat zou je zeggen tegen mensen die zichzelf (deels) herkennen in Eva?
‘Laat je helpen. Ook door je omgeving.’
Wat hoop je dat mensen zullen onthouden van deze film?
‘Wat voor mij heel belangrijk is: veroordeel een kind van veertien jaar niet. De eenzaamheid van die kinderen en hoe ze soms zo erg op zichzelf aangewezen zijn, is voor mij het heftigste aan “Dealer”. Johnny zegt: fuck you, maar daar schuilt eigenlijk een klein kereltje achter dat zachtheid, liefde en warmte nodig heeft. Als je zulke gasten tegenkomt in het echte leven, weet dan dat achter hen een jong kind zit dat duidelijk aan het afzien is, anders zou hij niet zo doen. Dat is voor mij wel de grootste les. Die kinderen, maar ook de ouders zijn gewoon aan het overleven.’
‘Dealer’ is nu te zien in de bioscoop.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
