Eerder deze maand raakte bekend dat 3 op de 4 kersverse mama’s last krijgt van de babyblues. En nu blijkt zelfs dat 1 op de 5 kersverse moeders kampt met psychische problemen. Slechts 1 op de 10 zou daarvoor hulp zoeken. En daar wil de nieuwe website ‘Wolk in mijn hoofd‘ iets aan doen. Wij spraken met vroedvrouw Uwe Porters over het taboe dat nog steeds bestaat rond die ‘grijze wolk’.
Uwe Porters, vroedvrouw en zelf mama van twee, zat na de bevalling van haar eerste kind op wat ze zelf een suikerzoete roze wolk noemt. ‘Tot plots die prachtige wolk grijs begon te kleuren. Donkergrijs. Soms zelfs zwart’, schrijft ze op Instagram. En dus kan ze een initiatief als ‘Wolk in mijn hoofd‘ alleen maar toejuichen. ‘Ik geloof gewoon dat elk goed gebracht en doordacht initiatief helpt om de dammen te breken’, vertelt ze. ‘Getuigenissen spelen daar een heel erg grote rol in.’
Taboe
De gloednieuwe website ‘Wolk in mijn hoofd’ wil de preventie, detectie en behandeling van mentale problemen tijdens de zwangerschap tot één jaar na de bevalling verbeteren. Want dat is volgens hen de periode dat kersverse mama’s zich het meest kwetsbaar voelen en vatbaar zijn voor emotionele klachten. En helaas is toegeven dat je het als kersverse mama emotioneel zwaar hebt tot op heden nog steeds één groot taboe.
‘Een zwangerschap, een baby, is meer dan ooit alles behalve vanzelfsprekend’, vertelt Uwe. ‘Het is een blijft en wonder en we moeten daar dan ook dolgelukkig mee zijn. En pas op, dat zijn we ook. Maar als dan alles ondersteboven, binnenstebuiten en rauw naar de oppervlakte komt drijven door dat kersvers moederschap, scheuren er meer dan eens wolken open die niet poederroze zijn. Gaan toegeven dat het minder goed gaat in een maatschappij waar we zelden nog kunnen rekenen op een echt dorp, maar eerder op snel oordeel en brute vergelijking van moeders, grootmoeders en andere generaties – dat het ook bang en wankel maakt; dat moederschap – is gewoonweg nog steeds ‘not done’. We hebben een baby. Dat is toch iets moois?!’
Als alles ondersteboven, binnenstebuiten en rauw naar de oppervlakte komt drijven door dat kersvers moederschap, scheuren er meer dan eens wolken open die niet poederroze zijn.
Tijd en ademruimte
Ook Uwe zelf zweefde na een tijdje van een roze naar eerder grijze wolk. ‘De eerste maanden na de geboorte van Lexie waren alles wat je hoopt. Maar toen ik terug aan de slag moest, voelde ik hoe langer hoe meer dat er iets begon te wringen. Lexie loslaten, letterlijk en figuurlijk, nam me bij de keel tot ik ook paniekaanvallen kreeg en op een bepaald moment zelfs vocht tegen waanideeën. Mijn man zei toen dat het genoeg was. Ik had tijd en hulp nodig. Ik had een geweldige huisarts die me doorverwees naar een fantastische therapeute. Ik kreeg van hen tijd en ademruimte.’ En laat dat net zijn wat de initiatiefnemers van ‘Wolk in mijn hoofd’ willen aanmoedigen. ‘Je bent niet alleen. Je kan er niets aan doen. En het is ook niet jouw schuld. Het overkomt je’, klinkt het op hun website.
Is het bij jou dichtbewolkt daarboven? En ben je op zoek naar getuigenissen, naar hulp of wil je de symptomen leren herkennen? Surf dan naar Wolkinmijnhoofd.be.
Lees ook:
