‘Het was best eng om ontslag te nemen, maar nu zie ik mijn werkloosheid als een cadeau dat me de ruimte gaf om van het leven te proeven.’
8 lezers namen zelf ontslag en delen hun ervaringen
‘Release ya job, release the stress’, klinkt het in Beyoncés wereldhit ‘Break My Soul’. En als Queen Bey roept, luistert bijna iedereen. Ook deze acht lezers, die een moeilijke knoop doorhakten en hun ontslag gaven.
Vormgever Charlotte (30) voelde te veel werkdruk in haar job.
‘Als communicatieverantwoordelijke en grafisch vormgever voor een festival had ik een job met meer verantwoordelijkheden dan een mens aankan. Tijdens de coronapandemie vond het festival online plaats, wat betekende dat ik nog meer taken kreeg. Mijn baas was een heel lief en fijn persoon, maar miste leiderschapskwaliteiten. Vooral in de coronaperiode had ik iemand nodig die me kon helpen om alles in goede banen te leiden.’
Die beslissing zo lang uitstellen bleek nergens voor nodig, want mijn baas reageerde heel begripvol.
‘Na de crisis heb ik nog een jaar gewacht om mijn ontslag in te dienen. Voor een deel uit schrik voor de reactie van mijn baas. Die beslissing zo lang uitstellen bleek nergens voor nodig, want mijn baas reageerde heel begripvol. Ik mocht voor het volgende festival de vormgeving blijven verzorgen als freelancer, terwijl iemand anders de communicatie op zich nam. Daar was ik heel blij om.’
‘Helaas merk ik dat de hoge werkdruk ook bij andere collega’s een probleem vormt. Sinds corona zijn er meerdere mensen uitgevallen met een burn-out. Toen ik mijn opdrachtgever vertelde dat ik meen te weten hoe dat komt, lachte hij het helaas weg. Toch raad ik anderen in dezelfde positie aan om naar hun buikgevoel te luisteren, niet te hard te twijfelen of bang te zijn voor iemands reactie. De meeste mensen hebben het beste met je voor.’
Diëtiste Renée (35) kon zich in het ziekenhuis niet ten volle ontplooien.
‘Ik ben na dertien jaar gestopt met mijn vaste job als diëtiste in een ziekenhuis, omdat ik er mijn visie op voeding niet kon neerzetten. Ik schoolde me onder andere bij in de kruidenleer en voedingspsychologie, maar kon mijn opgedane kennis niet toepassen in de praktijk. De job voelde op den duur als zelfverloochening en belemmerde mijn persoonlijke groei. Ik vond dat mijn functie er niet voldoende werd gewaardeerd en ik voelde dat ik meer wilde betekenen.’
Na gesprekken met een lifecoach besloot ik om voltijds zelfstandige te worden. Gezondheid, zowel fysiek als mentaal, vind ik belangrijker dan het cijfer op de weegschaal.
‘Na gesprekken met een lifecoach besloot ik om voltijds zelfstandige te worden. Gezondheid, zowel fysiek als mentaal, vind ik belangrijker dan het cijfer op de weegschaal. Dat uit zich ook in de naam van mijn zaak: Gezond met Renée. In een paar maanden tijd heb ik een praktijkruimte ingericht in mijn huis in Deurne, waar ik cliënten in een aangename setting kan helpen, op een manier waar ik volledig achtersta.’
Schoonmaker Musti (28) wilde meer respect krijgen tijdens het werk.
‘Voor de coronacrisis werkte ik drie jaar als schoonmaker van de zaal en toiletten van een evenementenlocatie. Ik had een contract voor zestien uur per week, maar vertoefde er eigenlijk bijna veertig uur, omdat het er voelde als een tweede thuis. Toen het virus uitbrak en alle events abrupt geannuleerd werden, ben ik op meerdere vlakken gezonder gaan leven. Ik stopte met roken, bewoog meer en raakte mijn overtollige kilo’s kwijt. Ik besefte dat ik ook op carrièrevlak een switch wilde maken.’
Na een tijdje besefte ik dat ik met meer respect behandeld wilde worden op mijn werk. Met tranen in mijn ogen gaf ik mijn ontslagbrief af.
‘Na de pandemie ging ik terug aan de slag als schoonmaker, maar de gasten op de events waren kennelijk nog wilder en beestachtiger geworden dan voordien. Vaak waren ze dronken en probeerde ik dat als een excuus voor hen te zien, maar na een tijdje besefte ik dat ik met meer respect behandeld wilde worden op mijn werk. Met tranen in mijn ogen gaf ik mijn ontslagbrief af.’
‘Na mijn ontslag ging ik aan de slag als klantenservicemedewerker bij een groot bestelplatform. Omdat ik er meer groeikansen zag, switchte ik nadien naar een start-up. De mensen die ik via de telefoon of via e-mail help, doen soms ook moeilijk. En zij zijn nochtans nuchter en weten dus wel perfect wat ze doen. Dat maakt het niet altijd makkelijk. Toch ben ik blij met de stappen die ik heb gezet.’
Architect Ricardo (34) droomde er na een burn-out van om naar Berlijn te verhuizen.
‘Ik heb als architect in verschillende steden in Europa gewerkt. Tijdens mijn tijd in Antwerpen kreeg ik een burn-out. Hoewel mijn werkomstandigheden best goed waren, voelde ik me niet langer gelukkig. Mijn collega’s wilden een huis kopen en aan een gezin beginnen, ik streefde andere doelen na. Die mismatch, in combinatie met een relatiebreuk, zorgde ervoor dat mijn leven in Antwerpen – ondanks mijn geweldige vrienden – niet meer aan mijn noden voldeed. Even overwoog ik om vanop afstand voor het bureau te blijven werken, maar dat paste niet binnen de bedrijfsvoering.’
‘Het was best eng om ontslag te nemen, maar nu zie ik mijn werkloosheid als een cadeau dat me de ruimte gaf om van het leven te proeven. De eerste maanden na mijn ontslag heb ik vooral gefeest, amoureuze escapades beleefd en uitgezocht wat ik belangrijk vond. Ik had tijdens mijn tijd in Antwerpen flink gespaard om een huis te kunnen kopen in mijn hometown Valencia, maar van dat geld heb ik intussen de helft uitgegeven. Gaandeweg veranderde mijn kijk op geld. Ik besefte dat het voor mij belangrijker is om ergens in de wereld te kunnen zijn waar het op dat moment juist voelt. Dat werd als eerste plek Berlijn.’
Laat mij vijf minuten in Excel werken en ik besterf het, maar laat me een hele dag ontwerpen met AI en ik maak zelfs geen tijd vrij om naar het toilet te gaan.
‘Toen ik ontslag nam, voelde ik me bevrijd. Tijdens mijn eerste maanden in Berlijn ontmoette ik superveel inspirerende mensen. Ik ben er nog meer dan vroeger van overtuigd dat je soms tijd moet nemen om eerst naar jezelf te luisteren en dan actie te ondernemen. Momenteel werk ik hard om met mijn jonge designbureau Ulises te ontwerpen met behulp van AI. Dat gaat heel goed. Mijn volgers op Instagram zijn enorm aan het boomen en ik werd al gecontacteerd door de allerbeste designplatforms. Mijn advies voor anderen is dus om geen tijd te verspillen aan dingen die je niet vervullen. Doe datgene wat je met passie kan doen. Laat mij vijf minuten in Excel werken en ik besterf het, maar laat me een hele dag ontwerpen met AI en ik maak zelfs geen tijd vrij om naar het toilet te gaan.’
Manager Jonas (30) stond niet achter de harde bedrijfscultuur in de organisatie.
‘Na twee jaar te werken in een managementfunctie bij een scale-up nam ik ontslag. Het idee begon pas een paar weken voor mijn ontslag te dagen, maar als je eenmaal op zoek bent naar verandering, dan laat dat je niet meer los. Ik draaide de knop om, er was niets wat me nog kon tegenhouden.’
‘Ik voelde me beperkt door de bedrijfscultuur. Mensen in de organisatie hadden voortdurend schrik om ontslagen te worden en konden zich niet ontplooien. Ik vond de benadering van de CEO ook heel zwart-wit en stond lang niet altijd achter zijn beslissingen. Het moment waarop ik ontslag nam, voelde aan als het beëindigen van een relatie. Maar zodra ik de woorden uitsprak, volgde er ontlading. Mijn werkgever wilde nog onderhandelen, maar integriteit is iets fundamenteels voor mij. Als je waarden niet overeenkomen, dan kan een beter salaris daar geen verschil in maken.’
Ik zou iedereen aanraden om na een ontslag niet onmiddellijk op zoek te gaan naar iets nieuws, maar om eerst aan jezelf te werken.
‘Ik zou iedereen aanraden om na een ontslag niet onmiddellijk op zoek te gaan naar iets nieuws, maar om eerst aan jezelf te werken. Veel mensen gaan op zoek naar vacatures, maar het is ook een goed idee om met zoveel mogelijk mensen te spreken over wat je zoekt en wil, want er zijn heel wat functies die via via worden ingevuld.’
Werfleider Alice (28) kreeg ongepaste berichtjes van haar leidinggevende.
‘Ik werkte als werfleider in een nogal klassiek bedrijf en was er de eerste queer medewerker. Een van mijn leidinggevenden stuurde me ongepaste, seksueel getinte berichtjes. Een vrouwelijke collega heeft dat meermaals bij de CEO aangekaart, maar die lachte het weg. Nadat ik er binnen het bedrijf met een aantal vrouwen over had gesproken, wilde ik een aantal punten bij de CEO voorleggen om het beleid over grensoverschrijdend gedrag te veranderen.’
‘Hij weigerde mijn aanvraag voor een vergadering meermaals. Toen mijn collega ervoor zorgde dat we met z’n drieën het gesprek toch konden aangaan, gaf de CEO me het gevoel dat het aan mij lag. Hij focuste tijdens het gesprek vooral op hoe erg het was voor de vrouw en kinderen van de man in kwestie, in plaats van iets te willen veranderen binnen het bedrijf.’
Dat mijn baas zei dat zoiets voordien nog nooit was gebeurd, gaf de doorslag. Het toonde aan dat hij totaal niet doorhad wat er aan de hand was in zijn bedrijf.
‘Dat mijn baas zei dat zoiets voordien nog nooit was gebeurd, gaf de doorslag. Het toonde aan dat hij totaal niet doorhad wat er aan de hand was in zijn bedrijf. Zowel mijn collega als ik hebben kort na dat gesprek ontslag genomen. Die beslissing gaf me veel stress, want qua extralegale voordelen had ik een droomjob. Toch ben ik superblij. Ik werk nu halftijds voor een gemeente in een heel fijn team en halftijds als zelfstandige. Voordien werkte ik vaak op zaterdag. Nu nog steeds, maar dan voor mezelf.’
Communicatieverantwoordelijke Elisa (36) ging voor een carrièreswitch.
‘Tijdens de coronaperiode viel een groot deel van mijn job als communicatieverantwoordelijke weg en had ik veel tijd om na te denken. Ik besefte dat ik behoefte had aan meer intellectuele uitdaging en diepgang. Door loopbaancoaching kwam ik uit bij journalistiek. Tien jaar nadat ik de schoolbanken had verlaten, nam ik tijdskrediet op en ben ik een masteropleiding journalistiek gaan volgen. Ik sprokkelde alle beetjes bij elkaar en kwam rond met duizend euro per maand.’
Achteraf gezien ben ik fier dat ik het heb gedurfd om mijn carrière om te gooien.
‘Omdat ik alleen woon, was dat best moeilijk, maar ik was blij dat mijn beslissing alleen mezelf beïnvloedde. Ik heb me wel best veel ontzegd. Het was een jaar van leven onder de armoedegrens, maar het was ook máár een jaar. Net omdat ik mijn spaarrekening moest aanspreken, was ik extra gemotiveerd om van dat masterjaar het beste te maken. Ik zette alles op alles, kreeg complimenten van mijn docenten, vond een fijne stageplek en had het geluk dat er een vacature vrijkwam. Ik solliciteerde en kreeg de job. Ik was zó blij. Mijn huidige job geeft mij wél de nodige uitdaging en diepgang. Achteraf gezien ben ik dan ook fier dat ik het heb gedurfd om mijn carrière om te gooien.’
Artdirector Klaartje (27) vond dat haar werkgever aan greenwashing deed.
‘Ik nam ontslag, omdat ik een totaal gebrek aan autonomie voelde in mijn functie als artdirector bij een pr-bureau. Mijn agenda werd voor mij ingepland en ik vond dat het bureau aan greenwashing deed. Plots moest ik aan een campagne werken voor de vleesindustrie, terwijl ik daar niet achter stond. Mijn ideologie leidde vaak tot discussies met mijn leidinggevende, die vond dat je het systeem van binnenuit kan veranderen. Daar was ik het niet mee eens. Ik nam ontslag als oefening om beter naar mijn intuïtie te leren luisteren.’
Ik nam ontslag als oefening om beter naar mijn intuïtie te leren luisteren.
‘Al voor ik aan de slag ging, voelde ik dat de job niet helemaal mijn ding was. Toch heb ik het een jaar geprobeerd. Soms vraag ik me af waarom we eigenlijk werken en voor wie we dat doen. Ik wilde aan mezelf bewijzen dat ik artdirector kon zijn bij een groot bureau, maar vandaag besef ik dat het leven om meer draait dan carrière maken. Een idee dat volgens mij bij steeds meer mensen groeit. Ik besloot om terug te gaan studeren en behaalde uitstekende cijfers. Nu ligt de optie op tafel om te gaan doctoreren. Maar wil ik dat ook echt? Dat probeer ik uit te zoeken met de hulp van een loopbaancoach. Stilaan voel ik me weer klaar om creatief, sociaal relevant en inhoudelijk werk te doen, dat in lijn ligt met mijn idealen.’
Tekst: Arkasha Keysers
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
