Uit een grootschalig Tinderonderzoek van de UGent blijkt dat vrouwen vooral naar rechts swipen bij hoogopgeleide mannen. Mannen die een lager diploma hebben dan zij, worden minder snel gekozen. Ans (33) is project manager en haar man Bram (34) werkt als tuinman. Ze geeft toe dat ze het daar lastiger mee had dan ze wou toegeven.
‘Ik zou later carrière maken, met een even ambitieuze zakenman een villa bouwen, in het weekend lekker uit eten gaan en tussen het werken door tripjes maken naar exotische bestemmingen. Nu klinkt het net alsof ik ontzettend materialistisch ben. Dat is niet zo, of toch niet overdreven, maar het was gewoon het beeld dat ik in mijn hoofd had. Ik kende ook niet anders. Mijn ouders passen in dat plaatje, net als hun vrienden: hoogopgeleid, carrière gemaakt, mooie bedrijfswagen, grote villa... Zelf heb ik voor handelsingenieur gestudeerd en werk ik als projectleider in de financiële wereld.’
En toen kwam ik Bram tegen, via via op café. Hij had geen praatjes, weidde niet uit over zijn carrière, pronkte niet met zijn dure wagen.
‘Vóór Bram had ik twee relaties, beide met een man die een evenwaardig diploma had en al iets verder in zijn carrière stond. Twee keer was het een man van goede komaf. Weekends spendeerden we in de manege, aan zee of op een diner bij vrienden. Helaas liep het twee keer fout af. De eerste heeft mij bedrogen. Hij wilde het weer goedmaken, maar mijn hart was gebroken. De tweede was net iets te vol van zichzelf en zag mij als een trofee in zijn verzameling successen. Aan die relatie heb ik zelf een eind gemaakt.’
‘Past zo iemand wel bij jou?’
‘En toen kwam ik Bram tegen, via via op café. Hij had geen praatjes, weidde niet uit over zijn carrière, pronkte niet met zijn dure wagen. Hij was gewoon zichzelf: de sympathieke, joviale, sportieve en ook waanzinnig stoere en knappe Bram. Nooit had ik gedacht dat zo’n knappe en populaire kerel op een klassieker meisje als ik zou vallen. Ik ben geen diva of poppemie, ik ben gewoon Ans: niet al te veel
make-up en stijlvol gekleed, maar niet de hipsterlook.’
Bij Bram moet je niet afkomen met gesprekken over “het hockey”” over een duur netwerkevent of over de beurs en obligaties.
‘Natuurlijk viel ik als een blok voor hem. Fysiek, in ieder geval. Maar toen kwam de twijfel: Bram had niet gestudeerd, hij had het zelfs nooit geprobeerd. Bram was “gewoon” een tuinman. Geen galante zakenman, maar een nuchtere vent. Langer dan ik ooit aan hem zou toegeven, heb ik daarmee geworsteld. Tegen mijn vriendinnen had ik continu de neiging om hem goed te praten. “Ja, maar voor hem moet een diploma niet.” “Hij verslaat me in elke quiz.”‘
‘De grootste angst had ik voor mijn ouders. Ze zijn nu eenmaal een beetje elitair. Mijn broer heeft wel aan hun verwachtingen voldaan door met een ambitieuze vrouw van goede komaf te trouwen. En dan ik... Uiteindelijk hebben ze maar één keer commentaar gegeven, enkele dagen voor ik Bram aan hen zou voorstellen: “Pas op, meisje, past zo iemand wel bij jou?” Tegen Bram hebben ze nooit een verkeerde opmerking gemaakt, maar ik voel dat ze hun reserves blijven hebben, zelfs vijf jaar en twee kinderen later. Tja, het klikt gewoon niet zo tussen hen. Bij Bram moet je niet afkomen met gesprekken over “het hockey”” over een duur netwerkevent of over de beurs en obligaties. Dat zorgt soms voor ongemakkelijke stiltes tijdens familiefeestjes. Het zijn momenten die ik dan vul door opgelaten te kakelen.’
Ik vind het een verademing dat Bram me elke dag opnieuw in de nuchtere realiteit brengt.
Werk is maar werk
‘Ook ik kan niet alles delen met Bram, maar dat vind ik niet meer nodig. Mijn economische interesses en roddels over de business hou ik wel voor het werk. Het feit dat ik meer verdien, vind ik enkel een plus. Beiden storten we evenveel op de gemeenschappelijke rekening, en zo hou ik nog genoeg over voor mooie kleding en mijn paarden. Want mijn liefde voor mooie – en soms dure – dingen blijft. Bram lacht er soms om, want voor hem zou ik even mooi zijn in een jurkje van tien euro, maar hij laat me doen.’
‘Mijn twijfels van in het begin van onze relatie zijn ondertussen helemaal verdwenen. Ik zou geen andere man meer willen. Ik vind het een verademing dat Bram me elke dag opnieuw in de nuchtere realiteit brengt. Niet zeuren, je niet beter voelen dan een ander en vooral: werk is ook maar werk. ‘s Zaterdags ga ik eerst naar de manege, maar de namiddag spendeer ik vaak aan de zijlijn van het voetbalveld om mijn Bram toe te juichen. De knapste man van het veld, nog altijd. En de leukste voor altijd.’
Lees ook:
