Deze week werden er in ons land twee vrouwen vermoord door hun ex-partner. Ook Birgit (29) stapte uit een gewelddadige relatie. Sindsdien stalkt haar ex-vriend Mich haar.
‘Ik ben sinds een maand in therapie – ja, omwille van mijn ex – en mijn therapeut zei me dat ik een probleem heb met grenzen. “Jij laat toe dat je ex dit doet”, zei hij. Eerst was ik boos omdat ik het gevoel had dat mijn therapeut de verantwoordelijkheid bij mij legde, maar ik begin hem stilletjes aan te begrijpen. Ik geef mijn ex de macht om me te terroriseren. Net zoals hij dat vijf jaar lang in onze relatie deed.’
Ik had tijdens het uitgaan te lang met een jongen staan praten, we kregen slaande ruzie op weg naar huis, letterlijk.
‘Mich was een absolute macho, maar daar viel ik wel voor. Hij gaf me een veilig, beschermd gevoel. Stoer, sterk, onstuimig, daar hield ik wel van. Alleen, na een maand of twee keerde dat stoere en sterke zich tegen mij. Ik had tijdens het uitgaan te lang met een jongen staan praten, we kregen slaande ruzie op weg naar huis, letterlijk. Hij duwde me en sloeg me. In shock ben ik naar huis gegaan, overtuigd dat dit het einde van onze relatie was. Maar de volgende dag stond hij aan mijn deur, huilend van schuldgevoel. Dit had hij nog nooit gedaan, zo gek had geen enkele vrouw hem ooit gekregen, zei hij. En raar genoeg, ergens diep vanbinnen charmeerde het mij. Ik was bijzonder.’
Vijf jaar geweld
‘Het was het begin van een gewelddadige relatie van vijf jaar. Uiteindelijk ging ik bij hem weg toen hij me voor de derde keer in het ziekenhuis had geslagen. Twee gebroken ribben, een gebroken kaak en een hersenschudding. Het was genoeg geweest. Maar zo dacht Mich er niet over. Hij begon me te stalken, en zelfs na aangifte bij de politie, ging hij daarmee verder. Anderhalf jaar lang heeft hij mijn leven tot een hel gemaakt. Ik ben mijn job kwijtgeraakt door hem. Hij is té vaak trammelant komen schoppen in de winkel waar ik werkte, twee keer de politie erbij halen vond mijn baas genoeg. Ik ben mijn vrienden kwijtgeraakt door hem. Ik ben me gaan isoleren, want áls ik buitenkwam, was het ongetwijfeld boel.’
Ik had een date, voor het eerst in jaren, met een vriend van mijn broer en ook al was ik doodsbenauwd voor Mich zijn reactie, ik zette toch door.
‘Iedere keer deed ik aangifte, maar iedere keer kwam hij er met een waarschuwing vanaf. Hij is een mooiprater, kon zich er blijkbaar altijd wel uitlullen. Tot die avond drie maanden geleden. Ik had een date, voor het eerst in jaren, met een vriend van mijn broer en ook al was ik doodsbenauwd voor Mich zijn reactie, ik zette toch door. Ik wilde mezelf niet blijven opsluiten voor hem. Dat heb ik ook eerlijk aan die jongen gezegd die avond. Het hele verhaal heeft hij gehoord. Tot en met mijn “als ik nu niet ga léven, kan ik beter écht doodgaan”. Die nacht is Mich binnengebroken in mijn appartement, en bijna waren mijn woorden profetisch. Hij heeft me verkracht, geslagen en geprobeerd te wurgen. Ik dacht écht dat ik dood zou gaan.’
Gelukkig zijn er in het ziekenhuis foto’s gemaakt van mijn gehavende gezicht die aantonen dat ik dit écht niet wilde.
‘Stomdronken was hij. Dat is mijn redding geweest. Op een bepaald moment is hij van zattigheid in slaap gevallen en ben ik kunnen ontsnappen. Mich is – eindelijk – gearresteerd. Hij zit in de gevangenis, te wachten op zijn proces. Het was met wederzijdse toestemming, zegt hij. Gelukkig zijn er in het ziekenhuis foto’s gemaakt van mijn gehavende gezicht die aantonen dat ik dit écht niet wilde. Het is wachten op zijn proces, maar zelfs áls hij veroordeeld wordt, komt hij op een gegeven moment vrij. Wat moet ik dan?’
‘De angst om mijn toekomst is zo verlammend dat ik in therapie ben gegaan. Misschien heeft de therapeut gelijk en kan ik sterk genoeg worden om dit niet meer toe te laten. Heel eerlijk? Ik geloof er niet in.’
Lees ook:
