Katrien Van Opstal trouwde met zichzelf én schreef er een boek over.
Katrien (43): ‘Liefde tussen twee mensen wordt wel gevierd, dus waarom niet die voor mezelf?’
Een aanzoek, ringen, prachtige outfits en een partner: allemaal dingen die je nodig hebt voor je trouw. Of toch niet? Katrien Van Opstal (43) gooide het over een andere boeg en liet die partner achterwege. Ze is de eerste in België die met zichzelf trouwt én heeft er een boek over geschreven.
Bij Flair staat self-love centraal en bij Katrien Van Opstal (43) is dat ook zo. Na een stukgelopen relatie, een burn-out en een depressie besloot zij om het roer helemaal om te gooien en het pad van zelfliefde en -acceptatie te kiezen. De kers op de taart? Eeuwige trouw beloven… aan zichzelf.
Katrien is officieel de eerste Belg die zo’n opmerkelijk huwelijk aangaat en giet haar verhaal in een boek: ‘Ik trouw wel met mezelf’. ‘Trouwen is de tastbare en zichtbare vorm van iets dat zich diep binnenin afspeelt’, legt Katrien uit. ‘Dat kan de liefde tussen twee mensen zijn, maar ook die voor jezelf. Een huwelijk is de gelegenheid om die liefde echt te vieren, alleen doen we dat niet als het om onszelf gaat. Tot nu, dan.’
Wanneer ben je op het idee gekomen om met jezelf te trouwen?
‘Een jaar geleden eindigde mijn relatie van vijf jaar. Die breuk liet niet alleen een lege ruimte in m’n hart achter, maar ook een lege vinger waar tot dan onze ring had gezeten. Ik heb toen besloten om mezelf een nieuwe ring cadeau te doen en werd tijdens mijn zoektocht verliefd op een gouden exemplaar dat veel weghad van een trouwring. Het begon spontaan te kriebelen in mijn buik. Op dat punt was ik al vijf jaar aan mezelf aan het werken en had ik zo’n proces afgelegd naar zelfliefde, dat mezelf een trouwring cadeau doen juist voelde. Ik zocht vervanging voor een materieel object en ben naar buiten gestapt met de intentie écht voor mezelf te kiezen en van mezelf te houden.’
Ik wilde mezelf een nieuwe ring cadeau te doen en werd tijdens mijn zoektocht verliefd op een gouden exemplaar dat veel weghad van een trouwring. Het begon spontaan te kriebelen in mijn buik.
Tussen jezelf eeuwige trouw beloven en ook daadwerkelijk burgerlijk te trouwen, zit nog een verschil. Hoe is dat gebeurd?
‘De intentie en dat ook willen vieren, kwam puur uit mijzelf. Op hetzelfde moment kreeg ik ook het idee om mijn proces naar zelfliefde in een boek te gieten en het was uiteindelijk mijn uitgever die zei: waarom zou je het niet écht officieel proberen te maken? Ik vond dat een geweldig idee! Zeker aangezien jezelf op de eerste plaats zetten nog niet echt deel uitmaakt van onze cultuur. De Vlaming is iemand die bij wijze van spreken alles op alles zou zetten om een koers te rijden, en dan nadat hij als eerste finisht nog zou zeggen dat hij het beter had moeten doen. Het officiële gebeuren was voor mij dus geen must, maar is wel een leuk extraatje. En wie weet is het een mooi voorbeeld voor anderen.’
In je boek vertel je erg open over hoe je geworsteld hebt met jezelf. Wanneer had je door dat er echt iets moest veranderen?
‘Ik had al een tijdje last van paniekaanvallen, maar op één bepaalde ochtend vijf jaar geleden werd het plots te veel. Ik had zo’n zware aanval dat ik niet eens wist of ik wel uit bed zou kunnen geraken en voor m’n zoon zou kunnen zorgen. Uiteindelijk ben ik bij de huisarts geraakt, die zei dat er geen probleem was aangezien ik er “toch gewoon door was geraakt.” Door die uitspraak ben ik nog blijven doorzetten tot mijn lichaam ook plots niet meer mee wilde en zelfs de trap op wandelen een dagtaak leek. Toen wist ik dat ik dringend iets moest doen.’
Hoe heb je na zo’n moeilijke periode geleerd om opnieuw van jezelf te houden?
‘Ik heb veel boeken gelezen, een goede psycholoog en psychiater onder de arm genomen en tijd geïnvesteerd in vriendschappen die me energie gaven. Maar boven dat alles heb ik vooral elke dag de keuze gemaakt om te werken aan mezelf, door dagboeken vol te schrijven met wat er in me omging en hoe ik me voelde. Door elke dag opnieuw te oefenen en dat gesprek met mezelf aan te gaan, werd het na een tijd geen opgave meer maar iets waar ik naar uitkeek. Verbinding maken met mezelf en hoe ik me voel werd een levensstijl.’
Is deze trouw de kers op de taart na zoveel jaren had aan jezelf te hebben gewerkt?
‘Ik zie het niet als een beloning of een hoogtepunt, maar als een startpunt. Ik ben op een punt gekomen waarop ik er echt op vertrouw dat ik goed voor mezelf zal zorgen. Dat kan alleen maar het begin zijn van een mooi leven waarin ik elke dag in de spiegel zal kijken om te zeggen dat ik van mezelf mag houden. Met de nadruk op mogen, want dit is iets wat ik wil en niet iets wat moet.’
Je had het daarnet al even over een echt feest, is dat dan met kleed, ceremonie en openingdans?
‘Absoluut, dat hoort er allemaal bij! Mijn kleed heb ik toevallig gevonden in de kringloopwinkel. Toen ik het zag hangen vond ik het misschien een beetje te klassiek, maar die twijfel verdween als sneeuw voor de zon toen ik het aantrok. Ikzelf en iedereen in de winkel was laaiend enthousiast! De ceremonie is een bezinningsmoment waarop ik ook echt geloften voorlees aan het puurste en mooiste stuk van mezelf, dat ik “mijn vVrouw” noem. En zij aan mij, natuurlijk! De openingsdans wordt ook een momentje voor mezelf, waarop ik wil dansen en alle schaamte wil loslaten. Het wordt geen drie minuten durende slow, maar dat ene minuutje alleen dansen voor de ogen van mijn familie en vrienden vind ik een must.’
Hoe reageren je vrienden en familie op de beslissing om met jezelf te trouwen?
‘Sommigen vinden het ontroerend, anderen vinden het grappig en de meeste vragen stellen 1001 vragen. Of ik m’n belastingen nu twee keer moet invullen bijvoorbeeld, en of ik nu onder de sloef van mijn Vrouw ga liggen (lacht). Die gesprekken hebben me al een heleboel leuke avonden opgeleverd. De meeste positieve reacties komen wel van vrouwen. Zij zeggen me vaak dat ik groot gelijk heb en dat ze wilden dat ze zichzelf graag genoeg zagen om die verbintenis aan te gaan.’
Dit is dus een onscheidbaar huwelijk, maar er is wel plaats voor iemand anders. Al gaat die persoon wel moeten aanvaarden hoeveel belang ik hecht aan zelfliefde.
Komen er dan ook negatieve reacties op je af?
‘Die zijn er natuurlijk altijd op sociale media, maar in het echt valt dat goed mee. Er is wel één man geweest die het een beetje persoonlijk nam en me vroeg waarom ik zo graag alle mannen aan de kant wil zetten. Een weekje later liet hij me weten dat hij m’n boek gelezen had en zijn woorden terugnam. Hij zei dat hij het nu snapte en dat ik hem geïnspireerd had om meer van zichzelf te gaan houden. Het maakt me gelukkig om te weten dat ik toch voor een paar mensen een verschil kan maken door mijn verhaal te delen. Zoals Stevie Wonder zegt: “Love is in need of love today, don’t delay send yours in right away”.’
Tot slot: wat als je iemand ontmoet? Moet je dan scheiden?
‘Dat moet niet en ik zou het ook niet willen. Dit is dus een onscheidbaar huwelijk, maar er is wel plaats voor iemand anders. Al gaat die persoon wel moeten aanvaarden hoeveel belang ik hecht aan zelfliefde en daar min of meer hetzelfde over moet denken. Ik wil er zeker van zijn dat ik mezelf niet ga verloochenen eens ik in een relatie kom, maar net zoals in een huwelijk tussen twee mensen zal het hier ook werken worden. Liefde is een werkwoord, maar zelfliefde ook.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
