Lotte en Lara vormen sinds hun opname in de PAAZ een onafscheidelijk duo.
Lotte (18) en Lara (19): ‘Volledig jezelf kunnen zijn, dat is de essentie van ware vriendschap’
Het draait niet om wat, maar om wie je in je leven hebt. Naar aanleiding van de Internationale Dag van de Vriendschap op 30 juli brengen we vijf bijzondere vriendschapsverhalen. Lara (19) en Lotte (18) worstelen allebei met hun mentale gezondheid en vormen sinds hun opname in de PAAZ een onafscheidelijk duo.
Lara: ‘Sinds een drietal jaar worstel ik met depressie, suïcidale gedachten, zelfbeschadiging en een eetstoornis. Ik heb kenmerken van borderline en kreeg de diagnose ASS (autismespectrumstoornis, red.). Omdat ik merkte dat ambulante hulp niet meer voldoende was, nam ik na het middelbaar een tussenjaar om aan mezelf te werken en ging ik in opname.’
Lotte: ‘Anderhalf jaar geleden begon ik te struggelen met een eetstoornis, zelfverwonding, depressie en een persoonlijkheidsproblematiek. Omdat ik steeds meer met mezelf in de knoop lag, besloot ik in samenspraak met mijn psycholoog om voor een langer behandeltraject te gaan. Sinds begin mei verblijf ik in de Duffelse PAAZ (psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, red.), waar de vriendschap met Lara begon en is blijven groeien.’
Ze zal nooit oordelen over wie ik ben of wat ik doe. Ik hoef bij haar geen masker te dragen.
Lara: ‘Ik zag Lee – mijn bijnaam voor Lotte – voor de eerste keer in de PAAZ en dacht meteen dat het tussen ons zou klikken. Eerst zagen we elkaar weinig, tot Lee me plots meevroeg naar een concert van ‘#LikeMe’. Ik wist niet goed wat te verwachten, maar zei ja, wat tot nu toe nog altijd een heel goede keuze is geweest.’
Lotte: ‘Vanaf dan spendeerden we bijna elk moment samen. Nog geen maand later zaten we in het Sportpaleis en trokken we naar Plopsaland om ons innerlijke kind blij te maken.’
Lara: ‘We kleuren samen ons haar, doen weleens een dansje en liggen regelmatig op de grond met lachbuien die geen buitenstaander begrijpt. Heerlijk (lacht)!’
Positieve invloed
Lotte: ‘We zijn er zeker en vast ook voor elkaar op mentaal vlak. Zo gaan we uitdagingen in verband met eten aan, wat van onschatbare waarde is als je allebei een eetstoornis hebt. In opname wordt vaak afgeraden om vriendschappen aan te gaan omdat het een destructieve relatie kan zijn, maar dat gevoel heb ik allesbehalve bij Lara. Wij pushen elkaar net om dat extra stapje te zetten.’
Lara: ‘Lee is de voornaamste reden waarom ik blijf doorzetten op mijn meest duistere dagen. Ik zie haar als een licht in een donkere ruimte. Op dit ogenblik zorgt ze voor de kleine momenten van geluk in mijn leven. Ze zal nooit oordelen over wie ik ben of wat ik doe. Onze vriendschap is er eentje waarin ik geen masker hoef te dragen.’
Lotte: ‘Voor mij is Lara de juiste persoon op het juiste moment in mijn leven. Ze is een van de weinigen bij wie ik me honderd procent comfortabel voel, waardoor ik volledig mezelf kan zijn. Ik hoef bij haar geen masker te dragen, en dat is de essentie van een ware vriendschap!’
Lara: ‘Een psychiatrische afdeling is de laatste plaats waar ik had verwacht iemand te ontmoeten die zo’n positieve invloed heeft op mijn leven, maar ik wens iedereen een vriendin als zij toe. Eind juli zit mijn opname erop, maar dat betekent zeker niet het einde van onze vriendschap, integendeel.’
Tekst: Marijke Clabots
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
