‘Ik had me afgesloten van de lieve, leuke, grappige vrouwen in mijn leven en besefte dat mijn toenmalige partner, mijn zoon en mijn werk niet genoeg waren om me vervuld te voelen.’
Onze redactrice ging op zoek naar nieuwe vriendschappen en deelt haar ervaringen
Vriendschap is noodzakelijk voor een leuk en vervullend leven. Maar misschien heb je het gevoel dat je niet genoeg vriendinnen hebt, is de connectie met je huidige groepje niet meer wat die ooit was of wil je om een andere reden graag nieuwe besties. Onze redactrice zocht en vond ze, en deelt haar ervaringen met jou.
Twee jaar geleden, tijdens mijn burn-out, dacht ik dat ik geen vrienden had. Geen enkele. In werkelijkheid had ik ze wel, maar lukte het me toen niet om me open te stellen voor hun vriendschap. Mijn wereld was heel erg klein geworden, met mijn bijna eenjarige zoon als schattig middelpunt. Aan de buitenkant zag mijn leven er tof uit, maar aan de binnenkant voelde het weinig vervullend. Dat had ik triest genoeg helemaal zelf zo gecreëerd. Een groot aandeel daarvan was het gemis van echte verbinding met liefdevolle vriendinnen.
Tijdens mijn herstel begon ik mezelf – mijn echte zelf – weer terug te vinden. Toen besefte ik pas dat ik mijn vriendinnen echt nodig had. Ik had me afgesloten van de lieve, leuke, grappige vrouwen in mijn leven en besefte dat mijn toenmalige partner, mijn zoon en mijn werk niet genoeg waren om me vervuld te voelen. Ik realiseerde me bovendien dat mijn gezin ook helemaal niet verantwoordelijk was voor mijn geluk. Enkel ik heb in de hand hoe gelukkig ik ben, hoe leuk mijn leven is, hoe goed ik omringd ben en hoe ik me daarbij voel. Zeker in het laatste jaar, waarin ik als single mijn plek weer zocht na een jarenlange relatie, ontdekte ik het levensbelang van goede vrienden en vriendinnen. Nieuwe mensen leren kennen zou me helpen om een nieuw perspectief te krijgen, dacht ik. Maar hoe vind je die nieuwe vriendinnen? Op verschillende manieren, zo bleek.
Nieuwe vriendinnen maken
Het leek een perfect plan voor mij als introvert, want ik kon kwetsbaar zijn en toch achter mijn schermpje verstopt blijven zitten. Met knikkende knieën – en een stevige kwetsbaarheidskater achteraf – plaatste ik een oproep op mijn Instagram Stories. Ik schreef dat ik graag nieuwe vrouwen wilde leren kennen om mee te verbinden over het moederschap, spiritualiteit, zelfontwikkeling, enzovoort. Hoewel ik dacht dat niemand zou reageren en iedereen me (stiekem) zou uitlachen, kreeg ik wonderwel – en eigenlijk ook triest genoeg – meer dan vijftig reacties van vrouwen die hetzelfde voelden als ik. Mijn nieuwe vriendinnenclub was geboren.
Met knikkende knieën plaatste ik een oproep op mijn Instagram Stories. Ik schreef dat ik graag nieuwe vrouwen wilde leren kennen om mee te verbinden.
Via een whatsappgroepje organiseerde ik een paar momenten waarop we telkens met een tiental vrouwen – en af en toe een paar van hun kindjes – konden babbelen en lachen om de herkenbaarheid van ieders kwetsbare verhalen. Het is bijzonder om te merken dat we in korte tijd en met relatief weinig tijd samen toch zo’n band hebben opgebouwd. Het enthousiasme in de club is anderhalf jaar later helaas uitgedoofd, maar het heeft me wel verschillende hartsvriendinnen opgeleverd. Ook met enkele andere gelijkgestemde vrouwen heb ik nog steeds een fijne connectie via sociale media.
Eerste date: de bff-editie
Pas vijf maanden geleden leerde ik mijn bestie Evelien kennen, maar intussen horen we elkaar dagelijks. Soms hebben we al voor acht uur ’s ochtends buikpijn van het lachen tijdens het bellen. We volgden elkaar al een hele tijd via Instagram en reageerden steeds vaker op elkaars berichten. Op een dag evolueerde dat tot spraakberichtjes en ontdekte ik dat ze niet alleen slim en zelfbewust is, maar ook nog eens hilarisch.
We spraken af om elkaar in het echt te ontmoeten voor een picknick aan het water. Dat klinkt als een eerste date, en zo voelde het ook. Ik was in elk geval even zenuwachtig als enthousiast. Dat bleek nergens voor nodig, want de klik die we online hadden gevoeld, bleek net zo tof in het echte leven. We hebben samen zo’n vriendschap waarbij we alles kunnen delen: heel veel plezier, grappige video’s en goede muziek, maar ook groot verdriet. En dat allemaal dankzij deze dappere vraag via Instagram: ‘Ik denk dat wij leuke vriendinnen zouden zijn. Zullen we eens afspreken?’.
Nieuwe hobby, nieuwe bff
Paaldans intrigeerde me al heel lang, maar toch durfde ik nooit de stap zetten. Toen ik via via hoorde over een club in mijn buurt en ontdekte dat die proeflessen aanbod, heb ik dan ook niet getwijfeld. Het was liefde vanaf de eerste draai, ook al voelde ik me de dagen nadien alsof er een trein over me heen was gereden. Dat voel ik trouwens nog steeds na iedere les. Ik nam een abonnement en bleef gaan, ook al kende ik er niemand. Nóg niet, bedoel ik. Ik vond het zo fijn; de sport, het draaien, het spelen, de toffe vrouwen in de les... An-Sofie stak erbovenuit. Niet alleen omdat zij de grootste is, maar ook omdat we zo heerlijk konden lachen samen.
We konden allebei niet geloven hoe gelijklopend onze levens waren en besloten iedere keer samen naar de les te fietsen. Intussen werd An-Sofie een hechte vriendin.
Na een aantal lessen besloten we samen naar huis te fietsen. Wat eerst had geleken op een band met een leuke kennis, bleek veel meer potentieel te hebben. Tijdens het fietsen vertelde An-Sofie over haar eigen burn-out en het daaropvolgende herstel. Over hoe ze haar leven had veranderd en zichzelf had teruggevonden, ook al voelde dat alles soms nog fragiel. We konden allebei niet geloven hoe gelijklopend onze levens waren (geweest) en besloten iedere keer samen naar de les te fietsen. Intussen werd ook An-Sofie een hechte vriendin die ik meermaals per week spreek, ook los van onze gezamenlijke hobby.
Driehoeksvriendschap
Via An-Sofie leerde ik dan weer een andere vriendin kennen. We hadden afgesproken om met z’n tweeën een terrasje te doen toen haar bestie Sil bij ons aansloot. Het had een ietwat gênante situatie kunnen worden, maar net zoals An-Sofie al had voorspeld, werd het een heerlijke avond met veel diepe gesprekken, kwetsbaarheid én veel gelach – precies zoals ik het graag heb. Ik denk dat ik strikt genomen nog niet over een vriendschap kan spreken, maar ook zonder die titel hebben Sil en ik veel gemeenschappelijk en is er nu al een fijne connectie. Het helpt dat we allebei in dezelfde stad wonen en elkaar regelmatig tegenkomen. Er zijn plannen om samen vanuit huis te werken, in plaats van elk aan onze eigen keukentafel. Friendship in the making, dus!
Vriendschap is een werkwoord
Goede vrienden zijn een basisbehoefte voor een gelukkig leven. Als jij voelt dat je niet genoeg vrienden hebt, of niet de juiste, ga er dan actief naar op zoek. Er zijn heel veel manieren, dus kies er eentje die goed voelt voor jou. ‘Net als liefde, is vriendschap een werkwoord’, aldus Griet Van Vaerenbergh. Geef het dus tijd, geef jezelf tijd. En blijf vooral altijd jezelf.
Tekst: Ella Daeleman
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
