‘Als Jan nog eens op bezoek komt, zorgt mijn pa dat hij weg is.’
Elke (23) is een jaar samen met Jan (25), maar haar ouders lijken hem te min te vinden
Elke (23) is smoor-stapel-holderdebolder verliefd op haar vriend Jan, maar helaas lijken haar ouders hem te min te vinden. Wat doe je dan, als je omgeving niet ziet wat jij ziet? Relatietherapeute Rika Ponnet weet raad.
‘Ik ben om verschillende redenen verliefd geworden op Jan. Natuurlijk vond ik hem knap, maar daarnaast is hij ook een enorm gepassioneerd persoon. Hij is zich bewust van maatschappelijke problemen en komt daar ook openlijk voor op. Hij is vrijwilliger bij verschillende organisaties, doet alles met de fiets en eet zo veel mogelijk vegetarisch. Samenvattend kan je wel stellen dat hij zich eerder links van het politieke spectrum bevindt. Ik deel dezelfde overtuigingen, maar ben iets gematigder in mijn daden. Toch vind ik Jans passie en engagement heel aantrekkelijk.’
We zullen nooit zoveel verdienen als mijn ouders, maar ik vind dat niet erg.
‘Mijn ouders daarentegen zijn echt geen fan van hem. Ze hadden zich mijn toekomstige man wel anders voorgesteld. Mijn pa, een advocaat met een sterke mening, vindt Jans visie flauwekul en laat dat ook duidelijk merken. De discussies aan de tafel zijn altijd enorm oplaaiend. In het begin probeerde Jan mijn vader wat tegemoet te komen, maar dat wordt steeds moeilijker. Mijn pa vindt Jan een geitenwollensok, een nietsnut zonder diploma en rijbewijs. Mijn mama probeert de vrede te bewaren, maar kan ook niet wegstoppen dat ze Jan te min voor me vindt. Ik, het meisje met het masterdiploma, en hij, de groene jongen zonder diploma, die leeft van vrijwilligerswerk. We zullen nooit zoveel verdienen als mijn ouders, maar ik vind dat niet erg.’
‘Ik heb geen vijfjarenplan en wil het liefst gewoon genieten van wat ik nu heb. Toch lijken mijn ouders enorm teleurgesteld in mijn keuze voor Jan. Wanneer hij nog eens op bezoek komt, zorgt mijn pa dat hij weg is. Als hij toch thuis is, ontwijkt of negeert hij hem. Als Jan er niet bij is, moet ik hem steeds verdedigen. Dat weegt door op onze relatie. Moet ik kiezen tussen hem en mijn ouders?’
Het advies van de relatie-expert:
Rika Ponnet: ‘Er is hier duidelijk sprake van mensen met erg tegenstrijdige visies op het leven, die plots met elkaar verbonden zijn. Jan staat heel maatschappelijk bewust in het leven en klinkt als een goeie jongen. De vraag is dus waar die negatieve gevoelens bij Elkes ouders vandaan komen. Wel, Elke is opgegroeid in een relatief rijk milieu met de nodige luxe. Jan wil samen met Elke een eenvoudiger leven leiden dan dat, en zij lijkt dat oké te vinden. Toch mogen we niet vergeten dat Elke en Jan nog heel jong zijn. “Liefde maakt blind” is geen fabeltje. Je weet immers nooit wat zoiets op lange termijn zal geven.’
‘Financiële afkomst is iets wat relaties vaak onder druk zet, zeker als er ook nog eens kinderen bij komen. Als ouders ergens kritiek op hebben, komt dat niet alleen omdat de partner naar de buitenwereld toe niet de juiste lijkt. Ook vanuit hun levenservaring proberen ze de situatie al in te schatten. Ouders voelen een zekere bezorgdheid. Langs de ene kant willen ze dat hun kinderen “geslaagd” zijn. Voor de ouders van Elke betekent dat misschien trouwen met een rijke jongen. Daarnaast willen ze hun dochter ook gelukkig zien en vrezen ze misschien dat Elke dat op lange termijn niet zal zijn.’
Weinig ouders wijzen hun kinderen de deur, al heeft het soms wat tijd nodig om te wennen aan de situatie.
‘Dat je als twintiger voor iemand valt vanwege zijn passie en engagement, wil niet zeggen dat je die kwaliteit vijf jaar later nog steeds even charmant zal vinden. Eerder verandert die in frustratie: “Hij neemt dingen niet serieus en is kinderachtig”, bijvoorbeeld. Daarmee wil ik niet zeggen dat het niet kan blijven duren. Er zijn zeker koppels die wel bij elkaar blijven. Daarnaast kan niemand je voor een keuze plaatsen. Ik zie het vaker gebeuren dat iemand voluit kiest voor zijn lief en zich afzet tegen alle kritiek. Maar door dat soort isolement snij je toch een aantal essentiële banden door, en we zien dat mensen daar ongelukkig door worden. Als je echt verder wil met je partner, dan moet je je ouders voor het voldongen feit zetten en hen vragen om hem een kans te geven. Weinig ouders wijzen hun kinderen de deur, al heeft het soms wat tijd nodig om te wennen aan de situatie.’
Tekst: Dorien Ceulemans
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
