‘Wanneer je ruzie maakt, keer je terug naar je oerinstinct’, aldus ‘Blind Getrouwd’-expert Sarah Hertens.
Daarom sla jij met de deur of loop je weg als je ruzie hebt
Keihard met de deuren slaan en weglopen of je lief eens lekker uitkafferen als jullie ruzie hebben: het lucht misschien heel even op, maar op de lange termijn wordt niemand daar echt gelukkiger van, toch? Relatietherapeut en ‘Blind Getrouwd’-expert Sarah Hertens legt uit waarom we dit doen.
Jullie maken ruzie, emoties borrelen over en jij en je partner stonden nog nooit zo ver van mekaar. Op dat moment wil je niets liever dan dat die discussie anders was verlopen, maar waarom verlies je toch altijd weer die controle?
‘Wanneer je ruzie maakt, keer je terug naar je oerinstinct’, aldus Sarah Hertens. Een conflict met je lief is voor je brein dan hetzelfde als een leeuw tegenkomen in de jungle: opgelet, je bent in gevaar! Wat doe je nu? Vechten, vluchten of bevriezen? Je bent als mens in zo’n situatie geprogrammeerd om één van die drie reacties te vertonen: je gaat in de (tegen)aanval (aka je scheldt je partner de huid vol), je loopt weg (aka je verlaat het huis met slaande deuren) olf je blokkeert compleet (aka je zit in de zetel voor je uit te staren en krijgt geen woord meer gevormd).’
Uit je venster
‘Wanneer dit gebeurt, ben je uit je ‘window of tolerance’’, legt de experte uit. ‘Of kortweg: uit je venster. Binnen je venster is je rationeel vermogen in evenwicht met hoe je jouw emoties uit. Krijg je bijvoorbeeld een kribbige opmerking van je geliefde, maar zit je in je venster, dan doet die opmerking wel even pijn, maar kan je het plaatsen en genuanceerd reageren.’
Drukt hij/zij/die echter op je grote rode knop, dan vlieg je uit dat venster. Of met andere woorden: je partner gaat dan voorbij de grens van wat je kunt verdragen. Op dat moment schakelt je frontale cortex uit. Dat is het deel van je brein dat ervoor zorgt dat je de controle kan bewaren en dus verwijten kan inslikken om je partner niet te kwetsen. Oeps, te laat… Je oerinstinct neemt over en daar ga je dan. Klets, boem, bam!
Shelden, weglopen of dichtklappen?
Hoewel los over je rooie gaan nooit een aanrader is en je dus beter leert hoe je op een constructieve manier ruzie kan maken, is hoe je reageert als je toch eens je shit verliest, dus geen bewuste keuze, maar wel geprogrammeerd gedrag. ‘Als je programmatie zegt dat je moet vechten, wil je de discussie meteen hier en nu uitpraten. Dan wil je weten wat de ander denkt en vindt, begrijpen wat er is gebeurd en een oplossing vinden. Dan ga je in confrontatie met het beest (je partner, dus) en wil je het robbertje onmiddellijk uitvechten, zodat jullie daarna weer verder kunnen (of niet).’
‘Als jouw instinctieve reactie is om te vluchten, zal het tijdens een ruzie te warm worden onder je voeten en ga je de benen nemen’, vervolgt Sarah. ‘Soms sla je tijdens het naar buiten rennen de deur hard achter je dicht, of rij je met piepende banden de straat uit. Zolang je maar afstand neemt van het gevaar en jezelf in veiligheid brengt.’
‘Als je geen van beiden doet, maar versteent, ben je geprogrammeerd om te bevriezen bij conflicten. Dan krijgt je tegenstander beeld zonder klank. Dan heb jij kortsluiting in je hoofd en weet je niet meteen wat je moet aanvangen met die grommende leeuw in je woonkamer. Even op de bank voor je uit staren moet dan soelaas brengen tot je je hersenen weer hebt samengeraapt.’
In de gordijnen
‘Je oerinstinct is dus geen kwestie van goed of fout, het is gewoon een deel van wie je bent. En dat geldt ook voor je partner’, besluit de experte. ‘Maar dat neemt helaas niet weg dat het heel onprettig kan worden als de manier waarop jullie geprogrammeerd zijn harder botst dan een stel losgeslagen kinderen in de botsauto’s.’
‘Als jij een ‘vechter’ bent en je hier en nu de confrontatie wil aangaan, spring je niet alleen uit je venster, maar ook nog eens in de gordijnen als je partner een ‘vluchter’ is en met slaande deuren het huis uitrent. Dat durft dan weleens uit te draaien in Wereldoorlog III, hoewel het eigenlijk niets hoeft te zeggen over jou, de ander of jullie liefde.’
Tekst: Elien Geboers
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
