Facebook kent me te goed. Zuckerberg en de zijnen weten duidelijk dat ik al geruime tijd single ben, want het sociale medium begon me een tijd geleden plots verdacht veel speeddatingevenementen voor te stellen. Ik ruilde mijn ‘Daar moet je toch een beetje wanhopig voor zijn?’-mentaliteit in de naam van de journalistiek in voor een ‘Waarom ook niet?’-houding en schreef me in. Wat had ik te verliezen? Buiten meermaals vijf awkward minuten van mijn leven dan.
Ze zullen het misschien niet allemaal toegeven, maar volgens mij zouden veel singles weleens willen speeddaten. Zeker zij die het swipen beu zijn en niet weten hoe of waar ze iemand moeten ontmoeten. Helaas hangt er rond het idee van speeddaten een soort taboe. Ben je écht zo slecht in een date scoren dat je ervoor moet betalen? Komen daar niet alleen zielepoten op af? En wat als je iemand voor je krijgt met wie je geen degelijk gesprek gaande kan houden en jullie vijf minuten lang in een pijnlijke stilte moeten zitten?
Waarom ook niet?
Geloof mij, ik heb mezelf ook die vragen gesteld. Maar ik voelde ook aan dat speeddaten langzaam maar zeker uit die taboesfeer verdwijnt. Meerdere vriendinnen gaven aan het weleens te willen proberen, en ik hoorde verhalen van – aantrekkelijke, niet wanhopige – vrouwen die de stap al eens waagden. Feit is dat er nu eenmaal steeds meer singles zijn en dat we Tinder simultaan o zo beu worden. We lijken weer op zoek te gaan naar contact in het echte leven, en daar krijg je op een speeddate een serieuze dosis van. Hoewel ik de slaagkans van zo’n speeddate niet bijster hoog inschat – ik ken alleszins niemand die zijn of haar lief zo leerde kennen – kan een beetje socializen volgens mij nooit kwaad. Misschien scoor je geen date, maar het is sowieso een boost voor je zelfvertrouwen.
Dat is toch wat ik een van mijn 14 (!) dates tegen een andere man hoor vertellen wanneer ik binnenkom op de plaats van afspraak. Hij heeft ervaring met speeddaten en vertelt tegen zijn collega dat het altijd weer een echte confidence boost is. Dat is een opluchting. Minder opgelucht voel ik mij wanneer ik zie dat driekwart van de aanwezige mannen klein is, of alleszins kleiner dan ik. Met mijn 1,82 meter is dat voor mij een absolute deal breaker, dus zij vallen onmiddellijk af. Wetende dat ik minstens zeven gesprekken zal moeten voeren met mannen die sowieso geen potentiële matches zijn, bestel ik me alvast een groot glas wijn.
Niet veel later leggen de drie vrouwelijke hosts van Dare to Date, de organisatie waarbij ik boekte, het verloop van de avond uit. In tegenstelling tot wat de gewoonte zou zijn bij speeddaten, mogen de mannen plaatsnemen aan een tafeltje en zijn het de vrouwen die doorschuiven. Met elke man zou ik vijf minuten kunnen spreken, tot het belletje gaat. Een snelle rekensom leert mij dat ik een uur en tien minuten aan een stuk zal moeten praten met vreemde mannen. Stiekem ben ik een beetje blij dat vier ingeschreven kandidaten – misschien wel ongelooflijke hotties – hun kat stuurden.
De dames van Dare to Date bezorgen elke kandidaat een papiertje waarop alle namen van de dates staan. Het is de bedoeling dat je in de eerste kolom naast elke naam ‘something nice‘ schrijft over je date. In de tweede kolom kan je aanduiden of je al dan niet geïnteresseerd bent. Hebben jullie allebei het tweede vakje aangekruist, dan ben je een match en krijg je de volgende dag elkaars telefoonnummer en e-mailadres toegestuurd. In het midden van elk tafeltje ligt ook een envelopje met dilemma’s, voor het geval het gesprek stilvalt. Ik hoop heel erg dat ik die niet nodig zal hebben. Is het te vroeg om al mijn tweede – in de prijs inbegrepen – drankje te bestellen?
Te klein, te arrogant...of te veeleisend?
Speeddaten blijkt uiteindelijk ongeveer te zijn wat ik ervan verwachtte. Om meteen met een spoiler te beginnen: nee, ik vond de liefde van mijn leven niet. Ik duidde zelfs bij geen enkele man het tweede vakje aan. Niet dat het stuk voor stuk sociaal awkward, onaantrekkelijk types waren of dat de gesprekken stroef liepen, maar er was gewoon niemand bij wie ik het gevoel had hem beter te willen leren kennen. Ten eerste was er de leeftijd. Ik deed mee in de categorie 28 jaar tot 38 jaar. Zelf ben ik nog een kleine week 27, dus ik was de jonkie van de groep, vooral gezien het feit dat de meeste mannen meer naar de tweede helft van die categorie toe gingen. Ik sta zeker open voor dertigers, maar het zou fijn geweest zijn mochten er meer kandidaten van eind twintig of begin dertig tussen gezeten hebben. Er was zelfs iemand die 39 bleek te zijn. Een bijna-veertiger gaat me nog net iets te ver en het feit dat hij enthousiast stelde dat hij graag een jongere vrouw wilt, hielp niet echt. Zijn grijze haren evenmin, trouwens.
Twee grote en goed uitziende kandidaten vielen me in het begin op, dus ik was best benieuwd naar die gesprekken. De ene bleek een sympathieke noorderbuur te zijn die al een tijdje in ons land woont. Leuk, maar wat kon die man raar staren. Ken je dat, van die types die je heel intens aankijken wanneer je spreekt en, wanneer je uitgesproken bent, een awkward stilte laten vallen terwijl ze je opvrijen met hun ogen? Zoiets, dus. Over de andere kerel wil ik bijna niet uitweiden. Laat ons zeggen dat het stereotype van de gruwelijk arrogante Antwerpenaar soms wél steek houdt. Nooit eerder in mijn leven ben ik zo blij geweest het geluid van een anders zo irritante schoolbel te horen. (God, ik hoop echt dat die mannen Flair.be niet lezen...)
Een bijna-veertiger gaat me toch iets te ver en het feit dat hij enthousiast stelde dat hij graag een jongere vrouw wilt, hielp niet echt.
Daarnaast waren er, zoals ik al zei, heel wat mannen die de maatstaf van 182 centimeter niet haalden. Onder hen waren enkele sympathieke, vlotte kerels die van andere kandidates ongetwijfeld wel een kruisje kregen. Helaas, voorlopig wil ik echt nog niet afwijken van die ene voorwaarde. Verder moet ik heel eerlijk zijn: er waren inderdaad twee à drie ‘aparte’ gevallen bij. Daarmee bedoel ik mannen die duidelijk héél zenuwachtig waren, als het ware een gememoriseerde tekst opzeiden of het duidelijk niet gewoon waren met een vrouw te spreken. Maar meer dan dat ik de gesprekken met hen ongemakkelijk vond, had ik bewondering. Ik merkte dat ik bij hen iets meer moeite deed om er een fijne babbel van te maken en hen op hun gemak te stellen. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om verlegen te zijn, maar ik vind het straf dat ze dan toch de moed vinden zich in te schrijven voor een speeddate. Chapeau, toch? En geloof mij, ik zit liever tien minuten met een van hen aan tafel dan nog twee met de arrogante Antwerpenaar. Brrr.
Sympathieke single vrouwen
Ondanks het totale gebrek aan romantiek heb ik echt een heel fijne avond gehad. Onder meer omdat ik enkele sympathieke mannen ontmoette en fijne complimentjes kreeg, maar vooral dankzij mijn leuke medekandidates en hosts. Man toch, wat zijn er veel sympathieke single vrouwen! Bij een derde glas wijn, dat helaas niet meer inbegrepen was, babbelden we na over de speeddate, lachten we met ons mislukte liefdesleven, maakten we plannen om te gaan dansen in den Barbossa in Antwerpen – waar zowat iedereen single zou zijn – en bedachten we ons dat een speeddate voor vriendinnen ook wel leuk moet zijn. Mocht je net als een lief dus ook wel wat vriendinnen kunnen gebruiken, kan ik een speeddate zeker aanraden. Je hebt al genoeg single vriendinnen? Nog beter, dan kunnen jullie samen gaan speeddaten en achteraf napraten of lachen over de amusante avond die het sowieso was. Wie weet hou je ‘r nog een date of een lief aan over ook. Mocht het zo zijn, laat je ‘t mij dan weten? Dan ken ik toch iemand die op die manier van ‘t straat geraakte.
Oh ja, dat van die confidence boost klopt trouwens ook. Hoe weinig of veel mannen je zelf achteraf ook aanduidde, je krijgt de volgende dag sowieso een mailtje met de boodschap hoeveel van hen jou hebben aangevinkt. En geloof me vrij, dat zullen er meer zijn dan jouw aantal. Wij, vrouwen, zijn nu eenmaal nét iets veeleisender. Hallo, zelfvertrouwen!
Check de website van Dare to Date om te weten te komen welke speeddates binnenkort bij jou in de buurt georganiseerd worden.
Lees ook:
