Het gevoel dat liefde in ons lichaam opwekt, lijkt op een drugsverslaving.
Verliefd worden: wat gebeurt er met je lichaam tijdens liefde en hartzeer?
Ooit al verliefd geweest? Of ooit al de hartpijn meegemaakt van een liefdesbreuk? Als je net ja knikte op deze twee vragen, dan weet je dat deze ervaringen heel wat stoffen losmaken in je lichaam. Benieuwd naar welke dat net zijn? We leggen het uit.
We horen meestal veel over ‘plezierchemicaliën’ ofwel de stoffen die in je lichaam vrijkomen en je een blij gevoel geven of zorgen voor vlinders in de buik wanneer we verliefd worden. Een studie uit 2010 met MRI-scans toonde aan dat maar liefst 12 zones in de hersenen samenwerken om deze gevoelens bij ons op te wekken. De stofjes die we daaraan te danken hebben zijn: dopamine, oxytocine, adrenaline en vasopressine.
Veel van deze chemische stoffen zijn ook aanwezig tijdens opwinding en seksuele activiteit, wat waarschijnlijk de reden is waarom echt goede seks emotioneel soms verwarrend kan zijn. Wanneer we opgewonden zijn, verliefd, of allebei, kunnen we merken dat deze chemicaliën werken wanneer onze wangen blozen, ons hart sneller gaat kloppen, of we die griezelige ‘vlinders’ in onze buik hebben.
Love drug
Als het op liefdeshormonen aankomt, is een tikkeltje vaak al genoeg. Noradrenaline, een stimulerend hormoon, kan ervoor zorgen dat we extra alert en wakker zijn, zelfs als het tijd is om te slapen. Serotonine kan bijdragen aan allesverterende, opdringerige gedachten over onze geliefden terwijl we gewoon ons leven proberen te leiden. Onze prefrontale cortex wordt minder actief als we verliefd zijn, wat betekent dat ons beoordelingsvermogen ver te zoeken is.
En MRI’s in de studie van 2010 toonden daarnaast aan dat het beloningscircuit in de hersenen oplichtte wanneer de proefpersonen over hun geliefden praatten, waardoor het verlangen naar een andere persoon – of beter gezegd, het gevoel dat ze in ons lichaam opwekken – lijkt op drugsverslaving.
Maar er is ook een keerzijde aan de medaille. Want er komen ook stofjes vrij wanneer we afgewezen worden. ‘We zijn gewoon om een bepaald gevoel over een persoon te hebben, als die dan plots uit ons leven verdwijnt, lijkt het dus ook alsof die drug plots weg is’, kaart Florence Williams aan in haar boek ‘Heartbreak: A Personal and Scientific Journey’.
‘We zoeken het steeds opnieuw op en voelen ons niet voldaan.’ Juist om die reden blijven we onze exen dus volgen op sociale media of hun telefoontjes beantwoorden. We hunkeren naar die stofjes.
Hormonencocktail
Al deze gevoelens gaan ook gepaard met chemische en hormonale reacties, zegt Williams. Cortisol, ons stresshormoon, schiet omhoog. Adrenaline en noradrenaline – geweldig in kleine doses als we verliefd zijn – gaan in overdrive en veroorzaken extreme angst. Ons maag-darmstelsel raakt ontregeld. Onze bron van oxytocine, die actief werkt om cortisol te blokkeren, is nu uitgeput.
‘Het resultaat van deze chemische onbalans is dat liefdesverdriet écht pijn doet,‘ stelt Williams. ‘Onze hersenen registreren sociale pijn net zo serieus als kiespijn of een gebroken arm.’ Als je naar de dokter zou gaan op het dieptepunt van een relatiebreuk, zouden ze symptomen van bedreiging opmerken, zoals benauwdheid op de borst, oppervlakkige ademhaling, maagpijn, uitbraak van acne of eczeem, en slapeloosheid.
‘Het besef dat liefdesverdriet vergelijkbaar is met acute fysieke pijn kan ons perspectief geven’, zegt Williams. Want aan dat soort pijn komt uiteindelijk een eind. ‘Denk eens terug aan de laatste keer dat je je overweldigd voelde door pijn of ongemak: De steek na een val of de desoriëntatie van koorts zijn op dat moment allesomvattend, maar drie maanden later is het moeilijk te kanaliseren hoe het voelde. Meestal is dat hoe ook liefdesverdriet voelt’.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
