Carmen vocht tegen de ziekte van Hodgkin en is intussen kankervrij, Anneleen heeft uitgezaaide borstkanker en is palliatief.
Anneleen (35) en Carmen (36): ‘Ik wil vooral genieten van de tijd die we samen nog hebben’
Het draait niet om wat, maar om wie je in je leven hebt. Naar aanleiding van de Internationale Dag van de Vriendschap op 30 juli brengen we vijf bijzondere vriendschapsverhalen. Anneleen (35) en Carmen (36) zijn allebei kankerpatiënten. Carmen vocht tegen de ziekte van Hodgkin en is intussen kankervrij, Anneleen heeft uitgezaaide borstkanker en is palliatief.
Anneleen: ‘Carmen en ik kennen elkaar sinds oktober 2021, maar het was vriendschap op het eerste gezicht. Tijdens een jongerenvakantieweek van Kom op tegen Kanker hebben we elkaar ontmoet.’
Carmen: ‘Ik ging er met tegenzin naartoe, want ze was bestemd voor jongeren van 17 tot 35 jaar. Ik was al mama, dus mijn leefwereld kon je niet vergelijken met die van een prille twintiger. Anneleen – single mama van zoontje Mon, die zes weken scheelt met mijn zoontje Maxime – zat naast me tijdens de lunch.’
Anneleen: ‘Toen was het leven nog relatief onbezorgd. Zowel Carmen als ik waren destijds in remissie en hadden vanaf het begin een klik.’
Carmen: ‘Met lotgenoten heb je automatisch een connectie, ongeacht huidskleur, religie of wat dan ook. Je begrijpt elkaar zonder woorden, maar als je als jonge mama een diagnose als kanker krijgt, maakt dat de band eens zo sterk.’
Anneleen: ‘Hoewel Carmen en ik elkaar nog niet zo lang kennen, staat ze dichter bij mij dan wie dan ook.’
Zij is goud
Carmen: ‘Jammer genoeg bleef dat onbezorgde leven niet duren, want in april 2022 kreeg Anneleen te horen dat ze niet meer kan genezen. Hoewel ze doodziek is, blijft ze stralen en is ze de positiviteit zelve.’
Anneleen: ‘Ik probeer samen met Carmen te relativeren door middel van zwarte humor, maar mijn hoofd draait overuren. De woorden van mijn oncoloog – namelijk dat we niet over jaren, maar over maanden spreken – blijven nazinderen. Het idee dat ik mijn kind moet achterlaten en mijn leven eindigt terwijl ik nog zoveel heb om voor te leven, is pittig.’
De woorden van mijn oncoloog – namelijk dat we niet over jaren, maar over maanden spreken – blijven nazinderen.
Carmen: ‘Ik zou de hele dag kunnen huilen, maar dat helpt Anneleen niet verder. Dat verdriet is er, maar ik wil vooral genieten van de tijd die we samen nog hebben. En ik wil nog meer dat Anneleen intens kan genieten van alle momenten met haar zoontje, maar ik hoef er geen tekening bij te maken: ziek zijn én drie jaar niet kunnen werken heeft financiële gevolgen. Ik kan geen wondermiddel uitvinden, maar ik kan wel een steunactie op poten zetten.’
Anneleen: ‘Dat is exact wat ze deed, al vond ik het in eerste instantie een beetje dubbel. Hoe zouden anderen reageren als ik kenbaar maakte dat ik weldra kom te overlijden? Zouden ze niet denken dat ik een profiteur ben?’
Carmen: ‘Maar het is een gigantisch succes en er werd al meer dan 10.000 euro ingezameld.’
Anneleen: ‘Het is niet te geloven. Daardoor zal ik met Mon extra kunnen genieten, maar zal ik bijvoorbeeld ook nog alternatieve geneeskunde kunnen proberen. Ik klamp me vast aan ieder sprankeltje hoop en wens iedereen een vriendin als Carmen toe. Zij is goud!’
Tekst: Marijke Clabots
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
