Soms is het een opzettelijke tactiek om de andere partij te straffen.
Shhhht... Doe jij ook weleens aan stonewalling?
Het enige erger dan een vlammende ruzie? De stilte die erna vaak volgt. Zelfs zonder een verhitte ruzie is de ‘stilte’-behandeling vaak de meest voorkomende reactie op een conflict. En dat krijgt een naam: ‘stonewalling’.
Laten we beginnen bij het begin. Wat is ‘stonewalling’? Het is een term voor wanneer iemand weigert met zijn partner te communiceren of zijn aanwezigheid te erkennen na een vorm van onenigheid. In de volksmond: negeren.
Of zoals Dr Elena Touroni, een consultant psycholoog en mede-oprichter van The Chelsea Psychology Clinic, uitlegt aan Metro UK: ‘Stonewalling is een vermijdend gedragspatroon waarbij men weigert met een ander te communiceren.’
Degene die een muur opzet gaat daarbij ook vaak niet naar de persoon waar hij of zij boos op is kijken en dat kan soms weken of maanden duren. Soms is het een opzettelijke tactiek om de andere partij te straffen. Andere keren gaat het om aangeleerd gedrag uit de kindertijd, meestal aangeleerd door het observeren van het gedrag van de ouders.
Is stonewalling nefast in een gezonde relatie?
Stonewalling kan je vergelijken met iemand negeren, en of het moet worden beschouwd als emotionele mishandeling of niet hangt af van of het de bedoeling is om schade te berokkenen of niet. Als het de bedoeling is om een ander te manipuleren of emotionele schade toe te brengen, dan kan het in deze gevallen als een vorm van emotionele mishandeling worden bekeken,’ zegt Touroni.
Therapeut Sally Baker is het daarmee eens: ‘Als je ervoor kiest om iemand na een ruzie niet meer te spreken, straf je hem opzettelijk door hem communicatie te ontzeggen. Je gedraagt je alsof ze niet bestaan, en het voelt enorm bestraffend, passief agressief en pijnlijk voor alle betrokkenen.’
Elena merkt op dat stonewalling niet altijd een manipulatietactiek is, maar eerder een ‘zeer ongezond copingmechanisme,’ gebruikt door iemand die niet beter weet.
‘Iemand kan aan stonewalling doen omdat dit de enige manier is die ze kennen om met hun emoties om te gaan, bijvoorbeeld als ze geen gezonde manieren hebben geleerd om met hun emoties om te gaan toen ze opgroeiden of als deze manier van gedrag aan hen is gemodelleerd door ouders en voogden.’
Lees meer:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
