Voor vreemdgaan bestaan er geen geldige excuses, maar wanneer bedriegers claimen dat ze 'het niet kunnen helpen' en dat het hen 'in het bloed zit', kramen ze volgens de wetenschap geen totale onzin uit. De neiging tot vreemdgaan zou namelijk biologisch bepaald zijn.
In onderstaande video van Asap Science wordt de wetenschap achter bedriegen uiteengezet. Alles zou afhangen van het gen dat dient als dopaminereceptor. Dopamine is de stof die vrijkomt na een work-out, een lekkere maaltijd of een orgasme en je dus helemaal happy maakt.
Het verschil zou ’m in de lengte van het gen zitten. Maar liefst 50% van de proefpersonen die de lange variant van dat gen bezitten, had z'n partner ooit bedrogen. Zij blijken bovendien vatbaarder voor verslavingen en nemen meer risico's. Van de groep met de korte genvariant had slechts 22% een verleden als bedrieger.
Ook het niveau van het hormoon vasopressine in je lichaamzou invloed hebben op je neiging tot vreemdgaan. Dat hormoon zorgt namelijk voor gevoelens van vertrouwen, sociale verbondenheid en empathie. Personen met een hoger niveau van vasopressine zouden dan ook minder moeite hebben met monogaam zijn. Ten slotte ontdekten wetenschappers eerder al dat er wel eens een verband zou kunnen bestaan tussen de cheating ways van je ouders en die van jezelf.
Once a cheater, always a cheater? Misschien wel. Maar laat ons hopen dat échte liefde toch kan verhinderen dat wij – en onze partners – onze genen lik op stuk geven en niet toegeven aan de verleiding.
