Bedrog. Overspel. Ontrouw. Er is niets dat zo vaak voorkomt en waar toch zo weinig over gesproken wordt. In deze reeks praten vrouwen over het bedrog dat ze zelf hebben gepleegd of meegemaakt. Over het bedrog dat hun hart heeft gebroken, of hun hart weer tot leven heeft gewekt. Over de passie, de lust, de spijt en de pijn. Lianne (31) ontdekte dat haar man haar bedroog toen ze zes maanden zwanger was.
‘Het was zo verschrikkelijk typisch dat het bijna lachwekkend is. Ik was 9 jaar samen met Jan, waarvan 2 jaar getrouwd. Toen ik 6 maanden zwanger was van ons eerste kindje, merkte ik dat hij stiller werd. De rekeningen van zijn creditkaart, die hij normaal liet slingeren, nam hij plots mee naar boven. Toen hij op een dag was gaan joggen, kon ik me niet meer inhouden. € 54 stond er op zijn uittreksel, voor een lunch. Teveel voor hem alleen. Op een dag dat hij volgens zijn agenda in vergadering zat. Terug thuis bekende hij alles. Dat hij haar had leren kennen via de loopapp Strava. Dat hij er drie keer mee had afgesproken, dat ze bij ons thuis was geweest. ‘Maar er is niets gebeurd’, verzekerde hij me. En dan de vernietigende woorden, dat hij gevoelens had voor haar.’
Tussen hoop en wanhoop
‘Daar stond ik dan. Zwanger van zijn kind. Kwaad, maar wanhopig. Ik stelde relatietherapie voor, hij wilde niet. Zijn minnares bleek alles wat ik niet was. Sportief, dol op gezond eten en leven. Net als hij. Hij wilde nog zes maanden blijven, tot ons dochtertje drie maanden was. De meest verwarrende maanden van mijn leven. De hele tijd bleef ik hopen, dacht ik bij elk lief woord dat hij tòch voor mij zou kiezen. Maar hij sloot zich meer en meer af. Tijdens de bevalling heeft hij enkel naar zijn gsm en zijn kind gekeken. Toen ik een bloeding kreeg en er bijna niet meer was, zag ik hem zijn rug naar me draaien. Ik was hem kwijt.’
Het bedrog was het begin van een ziekelijke stalking. Zijn minnares achtervolgde me, ik was bang dat ze mijn kind ging stelen.
‘Om het allemaal nog erger te maken, bleek hij verliefd op een gekkin. Toen ik nog zwanger was, kreeg ik een anonieme brief in de bus. ‘Hey Lianne, ik heb gehoord dat je Jan moeilijk kunt loslaten. Maak je geen zorgen, ik zal goed voor hen zorgen.’ Hen. Ze zat achter mìjn kind. Het was het begin van een ziekelijke stalking. Ik was niet alleen mijn man kwijt, ze zat ook achter mijn kind. Na haar geboorte heb ik niet durven slapen in het ziekenhuis. Stel dat ze mijn dochter kwam stelen? Op een dag stond ze inderdaad voor mijn neus, in de supermarkt. ‘Hoe gaat het met je dochtertje’, vroeg ze liefjes. Toen ben ik ontploft en heb ik mijn vuist in haar gezicht geplant. Alle verdriet, alle wanhoop, alle hormonen: alles zat in die vuistslag. Ik zou het zo opnieuw doen. Uiteindelijk bleek ze borderline te hebben en heeft mijn ex met haar gebroken. Maar ook ik was intussen alles kwijt.’
Een nieuw begin
‘De babytijd met mijn dochter, die zo mooi moet zijn, was vreselijk. Alles waar ik van droomde, was weg. En waarom? Mijn man is nooit gelukkig geworden met zijn minnares, maar wilde het ook niet opnieuw met mij proberen. We gingen uit elkaar en enkele maanden later ontmoette ik iemand nieuw. Een man met twee kinderen, lief, trouw. Mijn verstand zegt dat we geen kindje meer moeten nemen, maar mijn hart droomt van een mooie en onbezorgde zwangerschap. Ik wil iemand die over mijn buik wrijft, iemand die me graag ziet als ik zijn kind draag en me steunt tijdens de bevalling. Mijn ex heeft me dat ontnomen. Als mijn dochter òòit vraagt hoe het komt dat mama en papa uit elkaar zijn, krijgt ze het volledige verhaal.’
Lees ook:
