Een stomend heet vervolg op de erotische roman ‘Rood fruit’.
‘In de douche voel ik zijn erectie steeds groter worden tussen mijn twee gloeiende billen’
Met hun erotische roman Rood Fruit zorgen onze Happy Ending-auteur Elien Geboers en haar co-auteur Ann Cuyvers (Womeneria.com) ervoor dat het een héél zwoele zomer wordt. Maar omdat je nooit te veel opwinding kan hebben, schrijft Elien speciaal voor Flair negen weken lang een spicy spin-off van het boek.
Deel 7: ‘Het smaakt naar zomer’
Als twee kippen zonder kop rennen Pedro en ik de slaapkamer uit. Op weg naar de hal voel ik zijn zaad nog uit mijn vagina lopen en langs mijn linkerdij naar beneden druppelen.
‘Jij de alarminstallatie, ik de elektriciteitskast’, verdeelt Pedro al roepend de taken. Het is een wonder dat hij nog zo helder kan denken. Meestal ligt hij een minuutje na zo’n intens orgasme al te snurken als een os. Ik veeg mijn dij schoon met de binnenkant van mijn nachtjapon en rep me naar het bakje van de alarminstallatie. Fuck, wat was de code nu ook weer? Het duurt een paar seconden voor de mist in mijn hoofd is opgetrokken. Juist, 2129, de laatste cijfers van Pedro’s gsm-nummer. Het bakje piept en van het ene moment op het andere valt het alarm weer uit en is het plots oorverdovend stil in huis. Tenminste, tot een luide zwiep door alle kamers weerklinkt, op verschillende plaatsen het licht aangaat en tientallen huishoudapparaten en toestellen in koor beginnen te piepen.
‘Oef’, zucht ik opgelucht, maar ik schrik me meteen daarna te pletter wanneer er pal naast me hard op de voordeur wordt gebonkt. ‘Marisa? Alles oké?’ klinkt een zware mannenstem aan de andere kant.
Door het kijkgaatje in de deur zie ik onze buurman Fernando staan. Die buur die ik daarstraks nog aan het raam zag staan toen ik poedelnaakt in de woonkamer stond. Een vlaag van zelfbewustzijn stort als een tsunami over me heen. Met alleen een deur tussen ons in heb ik heel wat minder streken.
‘Hey, hoi, hallo’, groet ik hem ongemakkelijk, terwijl ik de deur een stukje opentrek en mijn hoofd net ver genoeg voorbij de rand steek om mijn buurman te kunnen zien, maar ook weer niet té ver, zodat mijn lichaam verstopt kan blijven achter de grote houten vlakte. Op Fernando’s gezicht verschijnt meteen een grijns die boekdelen spreekt.
‘Buurvrouwtje’, zegt hij op wellustige toon. ‘Alles in orde hier? Ik hoorde je alarm afgaan. Ben je nog altijd alleen thuis? Ik zag Pedro daarstraks vertrekken. Heb je misschien hulp nodig? Ik ben van héél veel markten thuis…’
Een paar tellen staar ik hem stilzwijgend aan. In mijn hoofd gebeuren er honderd dingen tegelijk.
‘Euh...’ stamel ik, maar voor ik daar nog wat aan kan toevoegen, verschijnt Pedro in zijn kamerjas achter me en trekt de voordeur bruusk een stuk verder open. De blik van onze buurman schiet eerst in zijn richting, maar zakt daarna haast automatisch een paar centimeter naar beneden, recht in mijn decolleté. Dat merkt Pedro ook. Met een groot gebaar slaat hij zijn arm om mijn schouder. Alsof hij zonder woorden aan de buurman duidelijk wil maken: nee, vriendje. Ze is niet alleen. Nooit. En ze is van mij. En van mij alleen.
Topentertainment bij de voordeur
Het jaloerse gedrag van Pedro triggert me, zeker na vandaag. Een venijnige gedachte overmant me: hoe ver zou ik hem kunnen pushen? Ik duw mijn boezem met opzet verder naar voren en laat mijn heupen niet zo subtiel naar één kant doorzakken. De S-vormige welving die mijn lichaam daardoor maakt, zorgt ervoor dat mijn nachtjapon vanzelf een tikkeltje verder naar beneden wordt getrokken. Ik sla één arm casual om Pedro’s middel. De andere zet ik in mijn zij om mijn taille nog meer te benadrukken. Fernando’s mond valt open. Die van Pedro trekt in één strakke lijn. Dit is entertainment van de bovenste plank.
‘Wat aardig dat je zo bezorgd bent om ons, Fernando’, zeg ik, terwijl ik de breedste glimlach op mijn gezicht tover.
‘Ja, heel aardig’, bromt Pedro. Ik kan haast niet geloven hoe kinderachtig hij zich plots gedraagt. Het moedigt me alleen maar aan om nog verder te gaan.
‘Maar alles is in orde, hoor. Ongelukje. Je kent dat wel, in het heetst van de strijd...’ Om die laatste woorden kracht bij te zetten werp ik de buurman een ondeugende knipoog toe. Hij slikt. ‘Oh, hemeltje, we hebben je toch niet wakker gemaakt?’
Fernando wuift de waarheid weg met een handgebaar en een verlegen lachje.
‘Nee, nee. Zeker niet.’
Tuurlijk is hij wel wakker geworden van het alarm. Het is immers midden in de nacht. Maar als hij het zo wil spelen, zet ik met alle plezier de volgende zet.
‘Buurman! Toch geen stoute dingen aan het doen?’ giechel ik vals.
Fernando’s blik is nu echt goud waard. Net als die van Pedro, trouwens. Die zet een voet vooruit, plaatst zijn brede torso half voor mijn lijf en blaast zijn borstkas op om indruk te maken op zijn ‘rivaal’. Zijn kamerjas gaat er wijd van openstaan, gelukkig alleen aan de bovenkant. Het is net alsof er een gorilla voor me staat.
‘Moeten we Fernando niet iets te drinken aanbieden, schatje?’ jen ik Pedro. ‘Dan is hij niet voor niets in het midden van de nacht helemaal hierheen gekomen. Misschien wordt het nog gezellig met ons drietjes?’
Pedro verslikt zich bijna in zijn eigen jaloezie.
‘Schat, het is veel te laat. Fernando wil vast slapen. En ik ook’, gromt hij, terwijl hij zijn hand uitsteekt naar de buurman. ‘Bedankt voor de bezorgdheid, maar ik heb alles onder controle, Fernando. Alles, snap je?’
De staarwedstrijd die volgt tussen de twee haantjes aan mijn voordeur vermaakt me zo dat ik zou willen dat die minutenlang bleef duren, maar na een paar tellen blijkt Fernando toch wat minder primitief te zijn dan mijn man. Hij schraapt zijn keel, schudt de nog steeds uitgestoken hand van Pedro en knikt: ‘Tuurlijk, kerel. Nooit aan getwijfeld. We spreken elkaar nog wel.’
Met een onschuldig lachje op zijn gezicht kijkt hij vervolgens over Pedro’s schouder in mijn richting: ‘Misschien een ander keertje. Slaap zacht, Marisa.’
Ik glimlach.
Afscheid onder de douche
Pedro heeft de deur nog maar net voor Fernando’s neus dichtgegooid of ik proest het uit van het lachen. Hij kijkt me geërgerd aan.
‘Wat vind jij nou zo grappig? Die man kleedde jou haast uit met zijn ogen’, sist hij.
Ik kantel mijn hoofd, trek een wenkbrauw op en zucht: ‘Schat, wat een onzin is het toch, die open relatie van ons. We willen zelf wel op avontuur gaan, maar gedragen ons beiden als twee jaloerse kleuters wanneer het over de ander gaat. Wat maken we onszelf toch wijs? Jij en ik, wij zijn hier toch helemaal niet voor gemaakt?!’
Ik zie aan Pedro’s gezicht dat hij mijn woorden tot zich laat doordringen en ze laat bezinken. Na een paar seconden begint hij traag maar duidelijk te knikken.
‘Daar zou je weleens een punt kunnen hebben…’
Ik begin synchroon met hem mee te knikken. Daar staan we dan in het holst van de nacht onze relatieperikelen op te lossen. Ik zet een stap naar hem toe, hij doet hetzelfde in mijn richting. Onze vingers vinden elkaar.
‘Liefje’, zeg ik, terwijl ik Pedro recht in de ogen kijk. ‘Wil jij weer gewoon monogaam zijn met mij?’
‘Dat wil ik wel’, klinkt zijn stem aarzelend. ‘Maar jij vertrekt over een paar uurtjes naar Antwerpen. Naar hem…’
Mijn hoofd zakt naar beneden en ik tuur naar mijn dikke teen. Bij de gedachte dat ik het uit zal moeten maken met Simon, breekt mijn hart. Maar het is de enige juiste keuze en de enige beslissing die trouw is aan wie ik ben. Ik haal mijn schouders op en kijk Pedro weer aan.
‘Ach, we hebben het tenminste geprobeerd. Maar als het niet werkt, werkt het niet. Simon zal het begrijpen, dat weet ik zeker. Ik maak het dit weekend met hem uit.’
‘Dat doe ik ook met Sofia’, belooft Pedro. ‘Zullen we lekker dicht bij elkaar in bed kruipen? Over een paar uur moet je al weg...’
‘Slapen doe ik wel in het vliegtuig’, antwoord ik. ‘Ik moet eerst nog even iets regelen.’
Wanneer alle lichten in huis weer gedoofd zijn, loop ik met een nieuwsgierige Pedro in mijn kielzog naar de walk-incloset. Ik rits mijn reiskoffer weer open en haal er alle pikante lingerie en overdreven sexy jurkjes weer uit. Die ene va va voom-jeans laat ik wel zitten, want het mag ook wel iets hebben. Ik pak mijn lievelingsjurkjes en -topjes, een combinatie van mooie, romantische lingerie en een echt comfortabele bommaslip in voor tijdens de stadswandeling met mijn zus. Met een geweldig gevoel rits ik de koffer weer dicht.
‘Klaar?’ vraagt Pedro.
Ik schud mijn hoofd. Slapen zit er vannacht voor mij toch niet meer in, dus ik kan maar beter alles halen uit de paar uur die we samen nog hebben voor ik vertrek. Met één vlotte beweging laat ik mijn nachtjapon van mijn schouders zakken en op de grond ploffen. Zonder iets te zeggen loop ik naar de badkamer en de inloopdouche in om dat spul nog van mijn dij te wassen, maar niet voordat Pedro me eerst nog wat vuiler heeft gemaakt.
‘Kom je nog?’ roep ik vlak voor ik de kraan van de douche opendraai. De eerste stralen warm water gutsen over me heen. Het voelt als een uitwassing van alle zorgen en bekommernissen van deze vreemde dag. Ik sluit mijn ogen en doe die zelfs niet open wanneer ik hoor dat Pedro’s kamerjas ook op de vloer valt en hij achter me aan in de douche stapt. Hij zegt niets, maar drukt zijn hemelse lijf tegen me aan, slaat zijn armen om me heen en duwt zijn gezicht in mijn intussen natte slierten haar. We staan. Niets meer, niets minder. We genieten gewoon van elkaar.
Nu ja, zijn erectie niet meegerekend dan, want die voel ik steeds groter worden tussen mijn twee gloeiende billen. Oh, daar gaan we weer. Hoe haalden we het zelfs in ons hoofd dat we andere bedpartners nodig hadden om het spannend of vurig te houden tussen ons?! Ik kan het tempo nu al niet meer bijhouden, en we zijn nog lang niet klaar voor vannacht.
‘Nog één keertje dan, schat?’
Volgende week lees je het vervolg van de negendelige reeks.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
