Redactrice Annelies (24) brengt de focus van haar genezingsproces terug naar seksueel genot en zelfliefde.
3 tips om bewuster en liefdevoller met je vaginisme om te gaan
Vaginisme komt louter en alleen voor bij mensen met een vagina, maar toch worden de oplossingen vaak aangereikt met de focus op een penis. Redactrice Annelies (24) doorliep op 17-jarige leeftijd een genezingsproces dat alleen focuste op het openen van de vaginaholte en niet op het verbeteren van de eigen seksuele ervaring. Daarom ging ze op zoek naar manieren om met vaginisme om te gaan die wél oog hebben voor vrouwelijk genot.
Het kan best moeilijk zijn om toe te geven dat vrijen pijn doet, tampons inbrengen niet lukt of penetratie zelfs volledig onmogelijk is. Als prille 17-jarige was het begrip vaginisme me nog niet eens ter ore gekomen. Toen ik het eindelijk aandurfde om over mijn probleem te praten bij de gynaecoloog, was de diagnose dus niet meteen duidelijk. Een korte Google-speurtocht bracht me iets verder:
Vaginisme houdt in dat het niet lukt om seks te hebben, ondanks dat de persoon in kwestie het vaak wel wil. Dat komt doordat de bekkenbodemspieren, die rond de vagina liggen, onbewust te sterk worden aangespannen. Daardoor wordt de opening heel nauw en is het inbrengen van een penis pijnlijk of zelfs onmogelijk.
Die laatste zin bleef extra lang hangen, aangezien ik de consultatieruimte werd uitgestuurd met de woorden: ‘We gaan ervoor zorgen dat de penis van je vriend er snel weer in kan.’ Als tiener klinkt dat verlossend, maar als volwassen vrouw besef ik dat daar ergens iets fout ging. De focus van mijn probleem werd verlegd naar de jongen met wie ik toen het bed deelde en maakte zich zo los van mijn eigen seksueel genot.
Het verbreden van de vaginaholte was puur praktisch gezien wel de oplossing voor mijn probleem. Uren op de kinetafel liggen en maanden worstelen met harde plastieken staafjes heeft geholpen. Down there was alles dus weer helemaal gezond, maar emotioneel bleef ik met een blokkade zitten. Het trauma dat aan de basis van mijn vaginisme lag, bleef sluimeren en ‘goesting’ werd iets onbekends. Het heeft jaren (van therapie) geduurd voor ik de voeling met mijn vagina en seksualiteit terugvond.
De focus van mijn probleem werd verlegd naar de jongen met wie ik toen het bed deelde en maakte zich zo los van mijn eigen seksueel genot.
Moest ik die jongere versie van mezelf nu tips kunnen geven, zouden die er dus helemaal anders uitzien. Want je genezingsproces kan veel liefdevoller en zelfs aangenamer verlopen.
Praat erover
De allereerste stap is de allerbelangrijkste, maar ook de stap die mijn 17-jarige ik oversloeg: praten. Naar de gynaecoloog gaan, lukte na lang twijfelen nog net. Het probleem met vriendinnen bespreken, leek dan weer een brug te ver. Maar uiteindelijk is praten over je probleem cruciaal in het genezings- en verwerkingsproces. Met ouder en opener (in alle opzichten van het woord) te worden, ontdekte ik dat er nog drie andere vrouwen in mijn vriendengroep vaginisme hadden. Door ervaringen te delen, werd het taboe kleiner en leerden we van elkaar.
Vaginisme kan louter fysiek zijn, maar in mijn geval zat de aandoening vast aan een trauma. Eens ik een psycholoog vond waar het mee klikte en die ik vertrouwde, maakte dat een wereld van verschil. Spieroefeningen kunnen nog zo goed helpen; zolang je de onderliggende pijn geen plaats hebt gegeven, zal je blijven opspannen.
Je genezingsproces hoeft dan wel niet gericht te zijn op je partner, maar mogelijke schaamte of onzekerheid kan afnemen als je hem of haar erbij betrekt. Mijn tip? Bespreek hoe je je voelt, geef goed aan wat niet lukt, maar maak misschien nog duidelijker wat wél kan. Seks kan op allerlei verschillende manieren leuk zijn en vaginisme hoeft je niet volledig tegen te houden.
Boekenwijsheid
Zelf verdronk ik soms in alle informatie die op het internet te vinden is, dus was een boek een betere bron. ‘Overwin je vaginisme’ is geschreven door Jacqueline van de Bilt, die haar vaginisme heeft overwonnen en nu vrouwen coacht om hetzelfde te doen. ‘Voor vrouwen en door vrouwen’ is een motto waar ik volledig achter sta. Je leest het boek op je eigen tempo en leert gaandeweg technieken om met je vaginisme om te gaan.
Let’s get physical
Je bekkenbodemspieren zijn exact dat: spieren. En spieren moeten getraind worden om goed te kunnen functioneren. In tegenstelling tot de harde plastieken staven die ik in mijn nachtkastje had liggen, zijn er nu heel wat aangenamere en zelfs mooiere alternatieven op de markt. De Ladydilator van het merk Sunyata is daar een voorbeeld van, maar ondertussen heeft bijna elke (online) seksshop een mooi aanbod dat gespecialiseerd is op vaginisme. Kies een ‘speeltje’ dat jij mooi vindt, dim de lichten, brand wat kaarsjes, zet een muziekje op en geniet vooral van jezelf. Ook tijdens je genezingsproces mag je je sexy voelen. En dat zal zeker helpen om te ontspannen!
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
