Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

'Als ik bij Jens was, belde je hem constant. Je bleef ook tegen iedereen verkondigen dat jij hem veel beter kende dan ik.'

Annabelle (24) schrijft een brief aan haar pester: ‘Ik ben er letterlijk ziek van geweest.’

Laura Vansweevelt
Laura Vansweevelt Web- en reportagejournalist

Annabelle (24) werd gepest door Marie, een vriendin van haar verloofde Jens. Vijf dagen voor hun bruiloft zag Marie haar kans schoon en verleidde ze Jens. Het huwelijk werd afgeblazen.


Hallo Marie,

Toen ik je tweeënhalf jaar geleden voor het eerst ontmoette, had ik al snel door wat voor soort persoon je was. Maar dat je het zo ver hebt durven drijven, daar kan ik met m’n hoofd nog steeds niet bij.

Tijdens mijn eerste date met Jens zat je hem constant te bellen en berichtjes te sturen, terwijl je goed genoeg wist dat hij bij mij was. Toen Jens me voorstelde aan z’n vrienden, kwam je als een furie binnengestormd: ‘Waar zat je? Ik heb al zo lang niets meer van je gehoord!’. De toon was meteen gezet.

Na een korte rondvraag bleek ik niet je enige slachtoffer. De voorgaande relaties van Jens waren telkens stukgelopen door jouw toedoen.


Na een korte rondvraag bleek ik niet je enige slachtoffer. De voorgaande relaties van Jens waren telkens stukgelopen door jouw toedoen, en ook zijn vrienden (en hun liefjes) kregen te maken met je blinde jaloezie. Ik begrijp het; jullie kennen elkaar al sinds jullie vijftiende en je bent het enige meisje in de groep. Je beschouwt hen dus als “jouw jongens”. Maar waarom gun je hen dan geen geluk in de liefde? Omdat jij zelf ook al jarenlang single bent?

In het begin dacht ik dat ik je maar beter kon laten doen. Achteraf gezien had ik eerder moeten ingrijpen. Ik heb het veel te ver laten komen. Als ik bij Jens was, belde je hem constant. Wanneer we met de groep iets gingen drinken, kon je het niet laten om tegen iedereen – mezelf incluis – te verkondigen dat jij hem veel beter kende dan ik. Keer op keer ging ik met een slecht gevoel naar huis. Jens drukte me op het hart dat ik het me allemaal niet zo moest aantrekken. ‘Marie is nu eenmaal zo, ze doet dat bij iedereen.’ Hij vond dat ik het maar moest ondergaan.

Jens was zo dronken dat hij zich niets meer herinnerde, maar volgens zijn vrienden heb jij de kus uitgelokt. Ik had niet anders verwacht.


Toen Jens en ik beslisten te trouwen, deed je alsof je blij voor ons was. We prikten een datum en kozen het stamcafé van de vriendengroep als feestlocatie. Enkele weken voordien vroeg je nog poeslief of ik klaar was voor de grote dag. Hoewel we je uitnodigden voor de bruiloft, was ik stiekem opgelucht toen de mannen je weigerden op Jens’ vrijgezellenfeest. Al hield dat je niet tegen. Op een feestje in jullie stamcafé de dag erna wist je Jens te verleiden. Zijn vrienden brachten hem naar huis en verplichtten hem om zijn misstap op te biechten. Volgens hen heb jij de kus uitgelokt. Ik had niet anders verwacht. Jens was zo dronken dat hij zich niets meer herinnerde, maar het kwaad was geschied. Ik was in alle staten.

Hoe kon ik mijn bruiloft nu vieren op de plek waar mijn kersverse echtgenoot kuste met de vrouw die ons al jarenlang het leven zuur maakte? Ik besliste het huwelijk af te blazen en trok weer bij m’n ouders in. Ik sloot me een week lang op en was er letterlijk ziek van. Toen ik je opbelde en zei dat je Jens mocht hebben, antwoordde je stoïcijns: ‘Ik hoef hem niet’. Maar waarom kuste je hem dan? Ik zal het antwoord nooit weten, want sinds ons laatste gesprek lijk je wel van de aardbol verdwenen.

De enige reden waarom ik deze brief anoniem schrijf, is dat ik het niet over mijn hart krijg om mijn grootouders te vertellen waarom de bruiloft niet is doorgegaan. We hebben moeten liegen dat we cold feet hadden gekregen. Ik voel me er nog steeds schuldig over. Intussen zijn Jens en ik weer samen en wonen we ook opnieuw samen. Het is erg dat zoiets is moeten gebeuren, maar eigenlijk moet ik je bedanken. Jens en ik zijn er sterker uit gekomen en zijn nu hechter dan ooit. Het was geen makkelijke beslissing om onze relatie nog een kans te geven, maar uiteindelijk maakten we nooit ruzie en hadden we nooit problemen. Jij was het enige probleem. En nu je niet langer in ons leven bent, hoop ik dat de rust terugkeert in onze relatie en ons leven.

Tot nooit meer,

Annabelle

Lees ook: 

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '