Carolien (24) ging niet één, maar twee keer op Erasmus, omdat ze haar draai hier niet meer kon vinden

Studeren in het buitenland, het stond bij Carolien – in tegenstelling tot bij vele andere studenten – niet op haar bucketlist. Toch besloot ze om op avontuur te gaan en naar het buitenland te trekken. Na haar belevenis kon het ze het kotleven in Brussel niet meer gewoon worden en besloot ze om nóg eens naar het buitenland te trekken.

Spookhuisje

‘Ik volgde de richting “Master in het Tolken Duits-Italiaans”, maar had er nooit bij stilgestaan dat er dan van jou verwacht wordt dat je in het buitenland ervaring opdoet. Natuurlijk heb ook ik mij uiteindelijk ingeschreven om op Erasmus te vertrekken, omdat ik mij wel degelijk wilde verdiepen in de talen die ik studeerde én omdat ik oprecht geïnteresseerd was in de uitdaging. Ik vertrok in 2015 met één doel voor ogen: ik wilde Duitsers leren kennen en op een menselijke, en geen technische, manier met hen leren communiceren.’

Toen ik in Münster arriveerde, wilde ik meteen rechtsomkeer maken en naar huis gaan. Ik had op voorhand geen foto’s of informatie gekregen over mijn verblijfplaats, en wat bleek? Ik moest, samen met drie andere buitenlandse studenten, in een griezelig en koud huisje wonen waarin na de Tweede Wereldoorlog soldaten hadden gewoond. Ik kon op dat moment niet veel anders denken dan: “Oh my god, waar ben ik beland?”’

Mijn ouders dachten dat ik de zoveelste gehaaste beslissing nam en waren heel onzeker toen ik in 2017 voor een tweede keer richting het buitenland vertrok.

‘Natuurlijk besefte ik zelf ook wel dat ik niet zomaar naar huis kon. Daarom probeerden we het huisje zo gezellig mogelijk aan te kleden en ging ik meteen op zoek naar andere studenten die samen met mij de stad wilden verkennen. Ik moest daar tenslotte zes maanden mijn weg zien te vinden. Hoewel ik snel nieuwe mensen leerde kennen, had ik af en toe toch een beetje last van heimwee. Ik verbleef er tijdens de herfst en winter en dan is er nu eenmaal niet zoveel te beleven als in de lente of zomer. Toch mag ik niet klagen: ik ben meer dan genoeg kunnen uitgaan, had veel vrienden én leerde het Duitse bier zelfs appreciëren. Geen wonder dat ik toen met een paar kilootjes extra terug naar huis ging.’

Next: Italië

’Toen ik na zes maanden terug op mijn kot in Brussel moest gaan studeren, kon ik mijn draai niet meer vinden. Ik zat op dat moment met verschillende buitenlandse studenten op kot en dat zorgde ervoor dat het ook bij mij opnieuw begon te kriebelen. Ik moest en ik zou voor een tweede keer op Erasmus vertrekken en vroeg aan de VUB (Vrije Universiteit Brussel) welke opties ik nog had. Het was volgens hen blijkbaar enkel een kwestie van wat papierwerk. Je hoort mij dus al komen: ik vulde twee weken lang een hele papierwinkel in en vertrok daarna samen met een vriendin naar Milaan.’

‘Mijn ouders dachten dat ik de zoveelste gehaaste beslissing nam en waren heel onzeker toen ik in 2017 voor een tweede keer richting het buitenland vertrok. Ik daarentegen, was er helemaal klaar voor! De bestemming kon niet beter zijn: ik kon alweer naar een land trekken dat perfect bij mijn studierichting aansloot en keek er al naar uit om mijn beste Italiaans naar boven te halen. Aangezien ik samen met een vriendin in een appartementje kon wonen, voelde ik er mij net iets meer thuis dan in Duitsland. Milaan was en is tot op de dag van vandaag nog steeds mijn ding en heeft mijn hart gedurende die zeven maanden volledig weten te veroveren.’

Ik mag niet klagen: ik ben meer dan genoeg kunnen uitgaan, had veel vrienden én leerde het Duitse bier zelfs appreciëren.

‘Ik moet je natuurlijk niet vertellen dat Milaan niet alleen een heel mooie, maar ook peperdure stad is. Ik had het er heel moeilijk om aan de verleiding van de vele boetiekjes te weerstaan, en al zeker omdat ik geen mama aan mijn zijde had die mij af en toe op de vingers tikte als ik voor de zoveelste keer met een zakje naar huis kwam. Die zuurverdiende centjes die ik verdiende als jobstudente kwamen dan ook heel goed van pas.’ (lacht)

Next: ?

‘Ik leerde er alleen wonen en zelfstandig zijn. Ik heb tijdens mijn Erasmus wel nog veel meer opgestoken dan alleen maar dat: ik leerde uit mijn comfortzone komen, stel mij sindsdien veel sneller open, kreeg een sterkere band met mijn lief én leerde mijzelf kennen.’

‘Ik moet wel eerlijk toegeven dat mijn wanderlust nog lang niet over is. Meer zelfs: ik ben misschien wel van plan om samen met mijn lief naar het buitenland te verhuizen. Mijn lief en ik hebben een Erasmus niet één, maar twee keer overleefd en zijn nu klaar om samen op avontuur te gaan. Ik werk nu een jaartje, maar zou hier nooit willen en kunnen blijven werken. Daarom ben ik stiekem al op zoek naar vacatures in het buitenland. Mijn vrienden en familie weten allemaal wat dat betekent...’

Lees ook:

• De ouders van Deniza (23) raakten met hun gezin maar net op tijd weg uit Kosovo
• Jessica (26): ‘Likes beschouw ik als een bevestiging, een rechtvaardiging om er te mogen zijn’
• Viana (37) vluchtte meer dan twintig jaar geleden voor de oorlog in Afghanistan