Je hoeft helemaal niet oud te zijn om je eenzaam te voelen, het kan iedereen overkomen. Maar hoe komt het dat we ons zo voelen en wat kunnen we eraan doen? Claudia wordt sinds haar paniekaanvallen met eenzaamheid geconfronteerd...
‘Ik had een druk en sociaal leven, tot ik van de ene op de andere dag een paniekaanval kreeg. Het gebeurde voor het eerst op het werk, nu bijna tien jaar geleden. Ik was bezig met mijn dagelijkse taken toen ik het heel benauwd kreeg. Een raam openen, bood geen verlichting. Buiten een luchtje scheppen ook niet. Het leek of ik vastzat in een bubbel waarin de zuurstof steeds schaarser werd. Een vreselijk gevoel dat sindsdien een serieuze impact op mijn leven heeft. Er is een wereld van verschil tussen de Claudia voor de paniekaanvallen en de Claudia nu. Ik was altijd vrolijk, bijdehand, sociaal en creatief. Vandaag hou ik me eerder op de achtergrond en ben ik het liefst ook nog onzichtbaar. Wanneer ik een aanval heb, voel ik me eenzaam. Ik vergelijk het met een stolp die gevuld is met angst, verdriet en gedachten. Ik denk dan dat ik er niet bij hoor, dat het leuker zou zijn zonder mij.’
Overal eenzaam
‘Ik kan me overal eenzaam voelen. De eenzaamheid trekt zich niks aan van waar ik me bevind of bij wie ik ben. Zelfs in het gezelschap van mijn man of vriendinnen kan het me zomaar overspoelen. Na mijn eerste aanval zocht ik professionele hulp en vandaag loop ik nog steeds bij een psycholoog. Ik heb mijn aanvallen min of meer onder controle, maar het overkomt me nog één tot vier keer per maand. Ik weet wat ik kan doen, mocht ik een paniekaanval voelen opkomen, al is dat geen garantie dat ik niet in paniek schiet. Dat maakt het moeilijk. Ik vind het nog steeds eng om naar een nieuwe winkel te gaan of met mensen af te spreken die ik niet zo goed ken. Het zijn dan ook zaken die ik vaak vermijd.’
‘Ik hoop dat ik over een tijd kan zeggen: Kom maar op wereld, ik kan het weer aan!, en dat zo ook de eenzaamheid verdwijnt. Er zijn slechts een handvol mensen die weten hoe ik me voel. Ik hang het niet aan de grote klok, want ik wil niet iemand zijn die steeds om aandacht vraagt. Bovendien hebben de meeste mensen hun standaardantwoord klaar: Maak plezier en leer nieuwe mensen kennen, maar dat is niet de oplossing. Nieuwe mensen vullen niet de eenzaamheid in mij.’
Meer straffe verhalen:
