Sofie en Dimitri baten een dierenopvang uit: ‘We vertellen het verhaal van dieren uit de industrie’

Animal Sanctuary Forrest & Friends in Diest is niet zomaar een dierenopvang. Sofie en Dimitri vangen vooral dieren op die uit de vlees-, zuivel-, en ei-industrie komen en waarvoor moeilijk een nieuwe thuis te vinden is. Het loopt er vol hangbuikvarkens, hanen, duiven, schattige koetjes en schapen. Tussen de zowat 300 dieren huppelt Forrest, de hond van het koppel én mascotte van de opvang, vrolijk rond op zijn twee pootjes.

Vrijwillige helpers

‘Sofie en ik hebben allebei van jongs af aan in asielen voor honden, katten en wilde dieren gewerkt. We merkten toen dat bepaalde dieren, zoals hangbuikvarkens, hanen en schapen, niet vaak konden worden opgevangen. Nadat we allebei afgestudeerd waren als dierenarts, kwam het idee om zelf een asiel te beginnen. We hadden op dat moment al wat varkens geadopteerd die anders geëuthanaseerd zouden worden. Zo is het idee stilletjes aan gegroeid. In september 2017 startten we met onze vzw Forrest & Friends.’

Er zijn hier weinig dagen waarop je op je gat kan zitten.

‘We hebben allebei nog een job buiten de opvang. Sofie werkt als dierenarts in een praktijk in de buurt en ik werk als administratief medewerker van thuis uit. Zowel onze jobs als onze sanctuary vragen veel tijd, maar de twee zijn goed te combineren. Voor de opvang hebben we een vast team van vijf à tien vrijwilligers die de dieren soms komen voederen en die hun medicatie geven. Een keer per maand organiseren we een work party waarop mensen kunnen komen helpen met dingen zoals de stallen kuisen of andere kleine klusjes.’

‘Werken doen we hier van ’s ochtends tot ’s avonds. Onze ochtendronde begint met het warme weer om negen uur en duurt tot ongeveer een uur ‘s middags. Daarna is het tijd voor klusjes, papierwerk, boekhouding, dieren ophalen of naar de dierenarts gaan. Er zijn hier weinig dagen waarop je op je gat kan zitten. Een keer per jaar gaan we een weekje op vakantie en regelen de vrijwilligers alles onder elkaar. Het is fijn dat we op hen kunnen rekenen, net als op onze families die volledig achter ons staan. Zo is Sofie’s papa een van de vaste vrijwilligers. Mijn ouders hebben ook altijd dieren opgevangen, in asielen geholpen en zijn altijd bezig geweest met dierenrechten.’

Dieren zijn geen producten

‘Bij Forrest & Friends zitten er ongeveer 300 dieren waarvoor we altijd voldoende plek voorzien. Het domein is erg groot omdat we “het geluk” hebben gehad dat er twee landbouwers uit de buurt failliet zijn gegaan. Zo konden we hun grond kopen, waardoor al onze weides nu mooi aan elkaar liggen. Op dit moment hebben we ongeveer het aantal dieren waar we naar streven om op te vangen.’

‘Omdat we een verhaal willen vertellen over de vlees-, zuivel-, en ei-industrie, richten we ons niet zo op honden en katten, maar wel op onder andere runderen, varkens, schapen en hanen. We willen ons focussen op de dieren die niet echt als dier maar meer als product gezien worden. We delen de verhalen van onze dieren op social media en in de opvang zelf. Zo geven we een stem aan hun lotgenoten die wel nog in de industrie zitten of geslacht zijn.’

‘Zelf zullen we nooit op zoek gaan naar dieren, omdat ze uit industriële omstandigheden moeten komen zodat we hun verhaal kunnen delen. We betalen dan ook nooit voor een dier omdat het belangrijk is om nooit een industrie te ondersteunen.’

We betalen nooit voor een dier omdat we de industrie niet willen ondersteunen.

‘Zo is er bijvoorbeeld een organisatie waar je een legkip uit de industrie kan redden door ze te kopen. Toch vinden we dat niet goed omdat je zo die industrie ondersteunt. De kippenboer krijgt dan geld van jou in plaats van van een slachthuis. Met dat geld kan hij bijvoorbeeld een grotere stal bouwen om zo nog meer kippen binnen te halen. Daar doen wij niet aan mee. Als mensen dieren écht een goede thuis willen geven, dan moet dat gratis gebeuren.’

Hoofd boven je hart

‘Het gebeurt regelmatig dat we slecht behandelde dieren tegenkomen wanneer we op interventie gaan. Cru gezegd hebben we alles al gezien, mede dankzij onze achtergrond in de asielen. We hebben al meegemaakt dat er overleden dieren ter plekke zijn, dat de mensen zelfs niet voor zichzelf kunnen zorgen, laat staan voor een dier, dat we uitgemergelde en zieke dieren vinden, … Soms zien dode dieren er nog beter uit dan levende dieren. Dat was bijvoorbeeld zo bij boerenpaard Noortje. Ze woog tussen de 350 en de 400kg, terwijl ze nu 700kg weegt.’

‘We hebben al zo veel meegemaakt, dat je op zo’n momenten eventjes rationeel moet denken. Het heeft geen zin om ruzie te maken met de eigenaars van het dier. Ofwel weten ze niet beter, ofwel doen ze het uit kwade wil. Vaak zijn er ook inspecteurs van dierenwelzijn of de politie aanwezig, die ingrijpen wanneer dat nodig is. Op zo’n moment moet je je hoofd boven je hart zetten.’

‘Al is dat hart soms te sterk en doen we toch toegevingen. Een tijdje geleden vingen we een zwerfkatje uit de buurt op dat verlamd was aan haar achterpootjes. Na veel wikken en wegen hebben we toch besloten om een behandeling te starten en om de kat als zwervertje op te vangen. Ze is niet gewoon om binnen te leven, dus voorzien we een speciaal plekje waar ze kan eten, drinken en overnachten. Overdag kan ze gewoon rondzwerven. Het is de bedoeling dat ze voor altijd bij ons blijft. Ze is dus het perfecte voorbeeld van een situatie waar we ons hart lieten spreken.’

Wanneer er niets meer te redden valt

‘Weten dat je iets voor dieren kunt betekenen, geeft veel voldoening. Toch moeten we altijd kijken of we een ziek dier er wel door kunnen krijgen. Dankzij onze achtergrond als dierenarts kunnen we goed inschatten wat mogelijk is en wat niet. Als we een heel ziek dier binnenkrijgen waarvoor euthanasie de enige optie lijkt, twijfelen we er niet aan. Achteraf voel je je alleen maar slecht dat het dier zo heeft moeten afzien voordat het bij ons terechtkwam, maar de beslissing over euthanasie is iets heel natuurlijks voor ons. Ik heb eerder problemen met mensen die koste wat het kost een dier wil redden terwijl dat soms niet meer mogelijk is. Waarom zou je een dier onnodig laten afzien als er niets meer te redden valt?’

Bezint eer ge adopteert

‘Onze liefde voor dieren gaat verder dan onze opvang alleen. Sofie is al zo’n acht jaar veganist en ik veertien jaar. Ik begrijp dat niet iedereen veganist is of wordt, want het is nog een veel te klein wereldje. Waar ik het wel moeilijk mee heb, zijn asielen die een barbecue organiseren om inkomsten te krijgen. Hoe kan je nu het ene dier doden en opeten om het ander dier te redden? We willen ons met de opvang dan ook van die gewone asielen onderscheiden. Dit doen we door de focus te leggen op de dieren die levenslang bij ons blijven en door hun verhaal dat gelinkt is aan de industrie te delen. Die achterliggende problematiek delen, doen asielen niet. Sommige asielen hebben meer een functie van service naar de mensen toe, terwijl wij dieren opvangen en sommige herplaatsen.’

Je haalt er veel meer voldoening uit als je een dier uit het asiel helpt, dan wanneer je naar de zoveelste kweker gaat.

‘Het gebeurt dagelijks dat mensen heel impulsief een dier kopen. Een biggetje is heel schattig als het klein is, maar het verandert uiteindelijk wel in een varken dat de gazon omwroet. Of wanneer een kuikentje plots een haan blijkt te zijn, willen mensen van hem af. Het spontaan aankopen van een dier en er ook spontaan van af willen geraken, is het grootste probleem bij de dieren die wij opvangen. Mensen kunnen moeilijk op voorhand nadenken en de dieren zijn daar de dupe van.’

‘Als je écht zeker bent dat je voor altijd goed voor een dier wil zorgen, adopteer er dan eentje. Asielen steken tegenwoordig ver boven particulieren en kwekers uit omdat de dieren er heel goed worden verzorgd. Ze krijgen er aangepaste voeding, worden geopereerd als dat nodig is en krijgen gedragstraining. Zo’n dier is gezonder en beter gekend dan eentje van een kweker. Je hebt veel meer voldoening wanneer je een dier uit het asiel helpt, dan wanneer je naar de zoveelste kweker gaat.’

De droom

‘Een van onze grote dromen is om op politiek vlak iets te bereiken. Als we ooit op het punt geraken waar er een kweekverbod is voor hangbuikvarkens en we kunnen zeggen dat wij daarvoor gezorgd hebben, zou dat heel mooi zijn. Wanneer er dan geen varkens meer op tweedehandssites staan en elk dier een thuis heeft, zou dat ook super zijn.’

Het zou heel mooi zijn als wij ervoor konden zorgen dat het kweken van hangbuikvarkens verboden werd.

‘Dan zijn er nog de industriedieren, maar daarvoor hebben we ook een plan. Wanneer mensen voor veganisme kiezen, zullen de dieren uit de industrie bevrijd worden. Jammer genoeg is dat plan momenteel nog een utopie. De ultieme droom is dat iedereen plantaardig zou eten, maar ik ga er niet vanuit dat ik dat nog ga meemaken. We kunnen enkel onze bezoekers informeren en inspireren en dat blijven we zeker en vast doen.’

Lees ook: 

• Tamara (31) maakte van dans haar beroep: ‘Je moet leren houden van de obstakels op de weg naar je droom’
• Celine (31) is professionele zeemeermin: ‘Ik werd letterlijk depressief van mijn “gewoon” werk’
• Nele (32) zat vier jaar geleden meer dan tien maanden thuis met een burn-out