Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

Elke kreeg een hartaanval op de kerstmarkt en redde het dankzij reanimatie.

Elke: ‘Als we tien minuten later waren vertrokken, had mijn dochter in ons huis naast haar dode mama gezeten’

Gisteren was het de laatste aflevering van ‘Make Belgium Great Again‘. En ook tijdens die laatste aflevering kwamen Frances Lefebure en haar team opnieuw met een ijzersterke actie. Nu zaterdag kan je namelijk een reanimatiecursus volgen in elke provincie, zodat ook jij een mensenleven kan redden. Elke heeft twee kinderen en kreeg enkele jaren geleden een hartaanval op de kerstmarkt. Dankzij reanimatie ontsnapte zij nipt aan de dood.


‘Blijkbaar werd ik geboren met een hartafwijking, ik heb het zelf nooit gemerkt. Tot ik enkele jaren geleden naar de kerstmarkt ging met mijn dochtertje. Ik was weg van haar papa, we deden het goed met z’n tweetjes. We keken allebei uit naar de markt, het was een grootse gebeurtenis bij ons in het dorp. Ik liep er amper vijf minuten rond toen ik in elkaar ben gezakt. Daar weet ik zelf niets meer van. Er is voor me gezorgd, ik werd vijfenveertig minuten gereanimeerd, kreeg tot vier keer elektroshocks – de ambulanciers keken elkaar op een gegeven moment zelfs aan, zich afvragend of het nog zin had. Maar omdat ze wisten dat mijn dochtertje in een tent aan het wachten was op haar mama, bleven ze verder reanimeren. Het is een akelige gedachte: als we tien minuten later waren vertrokken, had mijn dochter in ons huis naast haar dode mama gezeten...

 

Ik ben naar het ziekenhuis gebracht en werd daar voor een paar dagen in een kunstmatige coma gebracht, om mijn hersenen en organen zo veel mogelijk rust te bieden na de zware reanimatie.

 

Het is een akelige gedachte: als we tien minuten later waren vertrokken, had mijn dochter in ons huis naast haar dode mama gezeten...


 

Toen ik daaruit ontwaakte, was mijn hoofd een grote chaos. Ik had herinneringen, maar dat kon toch helemaal niet? Er waren beelden die door mijn hoofd flitsten, maar ik kon ze niet thuisbrengen. Stilletjesaan ging ik op zoek naar wat ik had gezien en meegemaakt. Er waren gezichten die ik voor me zag, mensen om me heen. Ik zag op Facebook een foto van een vrouw die me zo bekend voorkwam. Ik kende haar, al had ik haar nooit eerder gezien, we waren niet eens bevriend. Maar toen bleek dat die vrouw me mee had gereanimeerd. Ze was een vrouw die werkt voor de hartkatheterisatie van het ziekenhuis. Ze was toevallig op de markt en heeft me mee de eerste hulp toegediend. Nog later zag ik op de televisie een vrouw van wie ik meteen wist dat ze er ook bij was geweest. Bleek dat ze me ook had gereanimeerd. Ik kwam haar later toevallig tegen en ze vertelde hoe ze naast me had gezeten, minutenlang. Haar panty’s helemaal kapotgescheurd door op haar knieën te zitten en me te beademen.

 

Ik kende haar, al had ik haar nooit eerder gezien, we waren niet eens bevriend. Maar toen bleek dat die vrouw me mee had gereanimeerd.


 

De beelden in mijn hoofd zijn gefragmenteerd, maar ik zie heel duidelijk mezelf liggen, met allemaal mensen om me heen. Een vriendin die ook op de markt was, vertelde achteraf dat ze dat zo verschrikkelijk vond: de ramptoeristen die om me heen dromden terwijl ik werd gereanimeerd. Alles wat de mensen die erbij waren me vertellen, bevestigt dat ik het me niet inbeeld. Ik héb die dingen gezien. Het is moeilijk uit te leggen. Het is misschien nog het beste te vergelijken met foto’s in mijn hoofd, flitsen van dingen die ik zag. Ik weet ook dat er iemand bij me was. Misschien mijn overleden grootvader met wie ik een heel hechte band had? Ik heb hem niet gezien, maar ik voelde een aanwezigheid.

 

Ook van toen ik in coma lag, heb ik herinneringen. Er was een heel sterk gevoel van aanwezigheid van mijn familie en vrienden. Ik ben er tot op vandaag van overtuigd dat het feit dat ze er waren, me er heeft doorgesleurd. Het zit in mijn hoofd gebeiteld, het gevoel van die mensen die bij me waren. Mijn beste vriendin, bijvoorbeeld, daarvan wist ik gewoon dat ze bij me was geweest, met heel haar hart. En de stem van de dokter die me behandelde terwijl ik in coma lag, heb ik nog maanden gehoord in mijn hoofd.’

 

Cursus reanimatie


Dagelijks krijgen maar liefst 30 Belgen een hartaanval. Voor 28 van hen loopt dat fataal af. De reden? Omstaanders weten niet hoe ze moeten ingrijpen. En daarom organiseren de makers van ‘Make Belgium Great Again‘ en radiozender JOE nu zaterdag, 10 november, een cursus reanimatie in elke provincie. Zodat jij binnenkort, mocht het nodig zijn, hopelijk ook een mensenleven kan redden. Meer info vind je hier.


 

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '