'Een “beetje” pijn tijdens de behandelingen bestond niet. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik ook nu sterk in mijn schoenen sta en altijd een duidelijke mening heb.'
Inez (22) was amper 9 maanden oud toen er een tumor op haar bijnier werd ontdekt
Dit jaar organiseert Kom op tegen Kanker de 25ste editie van het Plantjesweekend. Dat betekent dat er dit weekend weer honderden mensen op straat komen om azalea’s te verkopen, in de hoop om zo het gevreesde K-woord beetje bij beetje klein te krijgen. Ook Inez (22) verkoopt dit jaar weer plantjes. Zij had als kind een tumor op de bijnier.
‘Neuroblastoom, een moeilijker woord konden de dokters niet op de naam van mijn kanker plakken. Mijn ouders hadden er nog nooit eerder van gehoord, maar kregen van de artsen wel te horen dat hun baby van amper negen maanden oud door dat K-woord getroffen was. Ik had een kankergezwel op mijn bijnier.’
‘Natuurlijk herinner ik mij niets meer van de vele behandelingen die ik kreeg, maar ik word er wel nog elke dag aan herinnerd, want mijn buik staat vol met littekens die ik aan de ziekte overhield. Tijdens een operatie raakten de dokters mijn alvleesklier, waardoor ik als kind met een voedingspomp door het leven moest gaan. Toen die pomp eindelijk verwijderd mocht worden, heb ik een hele dag gehuild. Ik was opgegroeid met dat ding aan mijn buik en plots wilden de dokters mijn beste vriend van mij afpakken. Tja, hoe leg je dat aan een driejarig kind uit?’
Zwart-wit
‘Ik ben nu al 19 jaar kankervrij, dat klinkt natuurlijk heel bizar als een 22-jarig meisje zoiets zegt. Toch gaat er geen dag voorbij zonder aan de kanker te denken. Want eerlijk? Ik ben mijn kanker zelfs een heel klein beetje dankbaar. De ziekte heeft mij geleerd om zwart-wit te denken. Vroeger moest ik met “ja” of “neen” antwoorden op de vraag of ik pijn had. Er was geen “beetje” of “misschien” en dat heeft ervoor gezorgd dat ik ook nu sterk in mijn schoenen sta en altijd een duidelijke mening heb. Als student kan dat af en toe wel goed van pas komen.’ (lacht)
Ik was opgegroeid met dat ding aan mijn buik en plots wilden de dokters mijn beste vriend van mij afpakken. Tja, hoe leg je dat aan een driejarig kind uit?
‘Ik moet wel nog elk jaar op controle en dan gebeurt het weleens dat ik een klein stressje krijg, want de angst om te hervallen blijft wel aanwezig. Hoewel ik genezen en in de fleur van mijn leven ben, heb ik toch schrik om weer van nul te moeten beginnen. Ik zou het ook mijn ouders geen tweede keer willen aandoen om voor een zieke dochter te moeten zorgen.’
‘Het is dan ook een beetje voor hen dat ik mij dit jaar voor een derde jaar op rij inzet voor het Plantjesweekend van Kom op tegen Kanker. Mijn ouders hebben een krantenwinkel en als kind stond ik met mijn Maxi-Cosi altijd naast mijn mama aan de kassa. Toen ik ziek werd, stond ik daar plots niet meer en moesten mijn mama en papa altijd herhalen wat er met mij aan de hand was en of ik vooruitgang boekte. Iedereen leefde mee met mijn familie, en dat tot op de dag van vandaag. Daarom wil ik hen met de azalea’s op een symbolische manier bedanken.’
1000 km
‘Dankzij de krantenwinkel én de trouwe klanten krijgt de actie, zelfs in ons klein dorpje, heel wat aandacht en stijgt de verkoop elk jaar. Vorig jaar verkocht ik 410 azalea’s, dit jaar heb ik er 840 besteld. Het is mijn bedoeling om de actie dit jaar uit te breiden: ik betrek er voor het eerst ook andere verkopers en verenigingen bij en verkoop niet alleen in onze deelgemeente Olmen, maar in heel Balen.’
Ik moet wel nog elk jaar op controle en dan gebeurt het dat ik een klein stressje krijg, want de angst om te hervallen blijft wel aanwezig
‘Het voelt goed om eindelijk iets terug te kunnen doen, maar ik vind het tegelijkertijd heel confronterend om tijdens het Plantjesweekend met lotgenoten in contact te komen. Je leert tijdens dat weekend heel wat nieuwe mensen kennen. Ze vertellen waarom ze een plantje kopen: ze hebben zelf kanker gehad, kennen iemand met kanker of zijn een dierbare verloren aan de ziekte. Dat kan bij mij dan weleens hard aankomen, want waarom mocht ik genezen en mochten andere kankerpatiënten dat niet?’
‘Ik laat mij wel niet demotiveren door de verhalen die ik hoor, integendeel! Ik denk dat ik wat mijn vrijwilligerswerk betreft sowieso al in de goede richting ben, maar zou mij in de toekomst nog meer voor Kom op tegen Kanker willen inzetten. Ik hoop zelfs om ooit als vrijwilliger te werken tijdens de 1000 km fietsen voor Kom op tegen Kanker. Als we samen veel vuistjes maken tegen kanker, ben ik ervan overtuigd dat we de ziekte ooit wel klein krijgen.’
Wil jij ook jouw steentje bijdragen en vechten tegen kanker? Dit jaar organiseert Kom op tegen Kanker de 25ste editie van het Plantjesweekend. Van 13 tot en met 15 september kan je een mooie azalea kopen om de organisatie te steunen. Doen hé!
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
