Mama worden is niet niks, en zeker niet als je het op je twintigste én in je eentje doet. Jessica werkt als kapster en is sinds een half jaar single mama van Maxim en Thibeau.
‘De eerste maanden na het vertrek van mijn ex heb ik het heel moeilijk gehad. Pas nu, nu ik een half jaar single ben, begin ik een beetje een happy single mom te worden. Da’s zeker niet evident geweest. De eerste tijd vond ik de zondagen het moeilijkst: de kinderen die zo vroeg wakker zijn terwijl de hele wereld nog slaapt... Op zo’n ochtend voelde ik me soms écht wel alleen. Hoe je het ook draait of keert: het is niet evident om kinderen op te voeden, zeker niet in je eentje. Zowel praktisch, financieel als emotioneel is het gewoon een pak zwaarder.'
'Geen schouder om op te huilen'
'Ik moet veel meer rekenen, tellen en kijken nu. Ik kan niet zomaar even tegen een man zeggen: “Ik voel me niet goed, neem jij het even over?” Ik kan niet tegen een schouder aanleunen als ik twijfels heb over of ik wel een goeie mama ben. En toch lukt het me, op de een of andere manier. Dat is de kracht van mama-zijn, denk ik.'
'Als ik eens een moeilijke dag heb, is er altijd wel een van mijn twee zoontjes die me een dikke knuffel geeft en dat geeft me energie om weer verder te gaan. Mijn ouders – die ook mijn buren zijn – helpen me als ik laat moet werken, da’s ook een ongelofelijk cadeau.'
De eerste tijd vond ik de zondagen het moeilijkst: de kinderen die zo vroeg wakker zijn terwijl de hele wereld nog slaapt...
'Intussen hebben we ons ritme gevonden. Stilletjesaan valt alles op zijn plooi. Nu zijn de zondagen de leukste dagen: dan gaan we op stap met de step, of we trekken naar de speeltuin... Dan genieten we met z’n drietjes. Aan een nieuwe relatie ben ik nog niet toe. In het weekend, als de jongens naar hun papa gaan, ga ik wel eens op stap met vriendinnen, maar naar andere mannen kijk ik niet. Ik heb voorlopig twee mannen in mijn leven, en ook al zijn ze maar vijf en vier jaar, voor mij zijn ze méér dan genoeg.’
