Karolijn (29) werkt bij de Federale Overheidsdienst Financiën, beter bekend als ‘de fiscus’

‘Als attaché hou ik me bezig met bezwaarschriften die te maken hebben met belastingen. Omdat ik op een dienst voor kleine en middelgrote ondernemingen werk, gaat het om klachten van zelfstandigen in hoofd- en bijberoep. Als ze hun aanslagbiljet ontvangen en niet akkoord zijn, hebben ze zes maanden de tijd om aan de alarmbel te trekken en een bezwaar in te dienen. Ik onderzoek dan, meestal na een persoonlijk gesprek, of hun klacht terecht is of niet. Als ze het bij het rechte eind hebben, krijgen ze een deel van hun belastinggeld terug. Sommige mensen vergeten bijvoorbeeld om hun lening aan te geven en dan is er natuurlijk een groot bedrag dan ze niet terugkregen. Maar we moeten ook bezwaren afwijzen en dan zijn ze vaak minder gelukkig.’

Stevig potje vloeken

‘We proberen steeds een akkoord te bereiken, maar dat lukt niet altijd. Sommige mensen zijn dan op hun tenen getrapt en spuwen dan maar hun gal over de administratie. (lacht) Ze vergeten soms ook dat we maar de wet toepassen, maar niet iedereen is het daarmee eens en dan zijn er die een stevig potje vloeken. “Laat u maar eens gaan”, denk ik dan. Op zo’n moment kan je daar toch niets tegen inbrengen. Je moet wel sterk in je schoenen staan, want er zijn ook mensen die je tijdens zo’n gesprek proberen te intimideren. Ik ben nog maar 29 jaar, maar soms zit ik tegenover boekhouders die een pak meer ervaring hebben en het onderste uit de kan halen om hun gelijk te behalen. Gelukkig voeren we regelmatig ook aangename gesprekken, met mensen die kort hun situatie toelichten en weer vertrekken. Het hoeft niet altijd vijandig te zijn.’

Wikken en wegen

‘Er zijn verhalen die ik me persoonlijk aantrek. Wanneer personen hun aangifte niet tijdig indienen, zijn we verplicht om een belastingverhoging op te leggen. Soms zijn dat mensen in financieel moeilijke situaties, die bijvoorbeeld geen geld hebben om hun boekhouder te betalen, die dan weer op zijn beurt zegt dat hij niet indient als hij geen centen ziet. Dat is nooit makkelijk, want je weet dat ze het al niet breed hebben. In zo’n situatie moet je altijd wikken en wegen, maar uiteindelijk moeten we nog steeds de wet toepassen. We kunnen daar niet van afwijken, zelfs al trek je je dat verhaal persoonlijk aan.’

Luie ambtenaar

‘Als ik iemand vertel dat ik bij FOD Financiën werk, is er meteen die negatieve connotatie. “Ah, jullie gaan dus met mijn geld lopen?”. Je wordt in een hokje geplaatst en daarom ben ik meestal discreet over mijn job. Er bestaan ook nog veel vooroordelen over onze job. De stempel van luie ambtenaar is nog niet volledig weg, maar die tijden zijn fel veranderd. Ja, er zijn ambtenaren die een 9-to-5-job hebben, maar tijdens onze uren werken we de klok rond. Dat moet ook, want alle bezwaren moeten binnen de zes maanden behandeld worden. Als we dat niet doen, hangen daar voor onze diensten ook sancties aan vast.’

Voor de goede zaak

‘Mijn beroep is af en toe ondankbaar, maar het is vooral onmisbaar. Belastingen moeten nu eenmaal worden geëind. Dat geld wordt onder andere gebruikt voor onze infrastructuur, onderwijs, wegen en pensioenen. Al onze stelsels zijn daarop gebaseerd en iedereen moet zijn steentje bijdragen. Als we er niet op zouden toezien dat mensen betalen, zou ons land er helemaal anders uitzien. Niemand geeft graag zijn zuurverdiende centen af. Ik ook niet, maar het is voor de goede zaak.’

Tekst: Marijke Clabots