Als ze keihard toeslaat, houdt De Liefde duidelijk geen rekening met trouwbeloftes, culturele verboden en andere taboes. Khadija is lesbisch en heeft stiekem een relatie met een vrouw.
‘Volgens de moslimcultuur is een lesbische relatie vies en verwerpelijk’
‘Kiezen voor Mandy is alles wat ik ken opgeven. Mijn ouders, mijn familie, mijn Marokkaanse vrienden: ze zullen me allemaal uitspuwen als uitkomt dat ik verliefd ben op een vrouw. Het kan niet, volgens onze cultuur. Het is vies, verwerpelijk. Het is geen kwestie van hen tijd te geven om te wennen aan het idee, het is gewoon géén mogelijkheid.’
Ik flirtte met jongens in de hoop dat ik dan het meisje uit mijn klas zou kunnen vergeten.
‘Ik was vijftien toen ik verliefd werd op een meisje uit mijn klas. Ik wilde het zelf niet onder ogen zien, ook voor mij was het slecht en verderfelijk. Ik schaamde me dat ik die gevoelens had en probeerde er alles aan te doen om ze diep in mij weg te stoppen. Ik flirtte met jongens in de hoop dat ik dan het meisje uit mijn klas zou kunnen vergeten. De aandacht van jongens was leuk, maar als ik eerlijk was, deed het me niets. Jongens, dat waren vrienden. Maar spanning en vlinders? Die voelde ik niet. Alleen bij meisjes.’
Ik ben veel gaan nadenken, gaan kijken naar mezelf en mijn leven.
‘Tegen mijn zeventiende was ik helemaal gek gedraaid in mijn hoofd. Ik probeerde zo hard om niet te zijn wat ik was – lesbisch – maar ik ging eraan kapot. Ik begon zelfs alcohol te drinken, wat ook niet mag van mijn geloof, om te ontsnappen aan het leven dat ik had. Ik vroeg me af wat ik in hemelsnaam verkeerd had gedaan dat ik dit leven had gekregen. Alles wat ik toen deed, was vluchten, dat zie ik nu. Het flirten met jongens, het drinken… het heeft een paar jaar geduurd voor ik doorhad dat ik het ene kwaad probeerde te bestrijden met het andere. Dat besef is voor mij een keerpunt geweest. Ik ben veel gaan nadenken, gaan kijken naar mezelf en mijn leven. Wilde ik mezelf op deze manier de vernieling in werken? Koos ik er echt bewust voor om zo ongelukkig te zijn? Ik kon niet geloven dat Allah of eender welke andere God dat voor mij zou willen.’
Dé vonk
‘En toen leerde ik Mandy kennen. Alsof het zo moest zijn, ontmoette ik haar op mijn verjaardag, toen ik had beslist dat ik mijn leven zou omgooien. Gedaan met drinken en flirten, ik zou me concentreren op mijn studies en mijn leven. En, had ik bedacht, als daar een relatie met een vrouw bij moet horen, dan is dat zo.’
Ik wist niets van haar, maar tegen het einde van de treinrit wist ik dat ik verliefd was.
‘We leerden elkaar stomtoevallig kennen toen ik op de trein naar huis wachtte – ik zou er met vriendinnen op stap gaan om mijn verjaardag te vieren. Ik zag haar en voelde een vonk. Ik wist niets van haar, maar tegen het einde van de treinrit wist ik dat ik verliefd was. Zo open en spontaan als ze was, zo mooi dat ze lachte. Ik voelde vlinders fladderen tegen tweehonderd per uur. We wisselden nummers uit en diezelfde avond sms’te ze me dat ze nog nooit zoiets had gevoeld.’
Zo heerlijk, zo verschrikkelijk
‘Zo moeilijk als het tot dan toe was geweest, zo natuurlijk liep het nu. We zagen elkaar later die week, gingen samen naar de film en kusten elkaar. Sindsdien zijn we een koppel, nu al enkele maanden. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. En toch is het verschrikkelijk. Ik heb één keer met mijn broer gepraat over lesbiennes, op een neutrale manier. Hij keek me aan en zei: “Stel je voor dat je als meisje je ouders zoiets aandoet. Zo iemand zou ik haten, voor de rest van mijn leven.” Hij is mijn lievelingsbroer, ik weet dat hij me doodgraag ziet. Maar ik weet ook dat hij met me breekt als hij te weten komt dat ik een vriendin heb. Met mijn ouders heb ik het onderwerp zelfs nog niet aangeraakt. Het is mijn geheim, voor altijd. Soms doet me dat panikeren.’
Het is mijn geheim, voor altijd.
‘Mandy en ik kunnen nooit hand in hand door de stad lopen, nooit zoenen of zelfs maar verliefd naar elkaar kijken. Er is helemaal niets mis met ons, onze liefde is minstens even puur als die tussen hetero’s. Maar mijn hele afkomst weggooien – want dat doe ik als ik me out – kan ik niet. Misschien gebeurt het ooit, worden Mandy en ik betrapt. Maar ik zal er alles aan doen om dat niet te laten gebeuren. Mandy heeft het er moeilijk mee, en dat begrijp ik, heel goed. Ik probeer haar ervan te overtuigen dat ik haar niet verzwijg omdat ik me schaam voor haar, maar omdat mijn familie dat écht niet kan aanvaarden. Ik wéét dat ik mijn familie in onze wereld te schande maak als het uitkomt. Ik weet dat ik hen doodongelukkig maak. En dus leef ik een leugen. Ik weet niet of Mandy het blijft volhouden. Wat als we later willen gaan samenwonen? Kinderen willen? Ik vrees dat ik haar dan zal verliezen. En het ergste is dat ik haar niet zal kunnen tegenhouden. Want mijn geluk is belangrijk, maar het geluk van al die mensen die me lief zijn, is dat ook.’
Lees ook:
