Je groeide op onder de veilige vleugels van je ouders, maar wanneer een van hen later in de problemen komt, keren we de rollen vaak liefdevol om. Zo nam ook Lucy haar mama zonder aarzelen in huis...
‘Mijn kindertijd ging niet over rozen. Een gezin met moeder en vader onder hetzelfde dak heb ik nooit echt gekend. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik amper drie was. Al van jongs af had ik een sterk karakter, daardoor botste het
regelmatig met mama. Ze had ook hoge verwachtingen van mij, die ik niet altijd kon inlossen. Als oudste van twee werd ik strenger opgevoed dan mijn broer en dat leidde soms tot conflicten. Toch deed ze ook heel erg haar best om beste vriendinnen met mij te worden. Toen ik wat ouder was, nam ze me zelfs regelmatig mee op citytrip. De laatste keer nam ik me wel voor te wachten met een volgende trip tot ik op eigen benen stond.’
‘Als tiener al was ik vastbesloten om, zodra ik achttien was, te gaan werken en het huis uit te gaan. Op mijn zeventiende kwam ik echter mijn vriend tegen, die me wist te motiveren om te blijven studeren en nog een tijdje thuis te wonen. De ene dag sliep ik bij mijn vriend, de andere kwam hij naar ons.’
Droom aan diggelen
‘Twee jaar geleden wilde de mama van mijn vriend kleiner gaan wonen en ook mijn mama overwoog om een nieuwbouwappartement te kopen met slechts twee slaapkamers. Zowel mijn vriend als ik werden indirect gedwongen om op eigen benen te staan. We maakten er meteen werk van. We bezochten enkele huizen die deels gerenoveerd moesten worden en kwamen al snel tot de conclusie dat we voor dat geld beter een nieuw huis konden bouwen. Niet veel later vonden we een geschikte bouwfirma, we gingen met hen in zee en zagen ons eigen stekje langzaamaan vorm krijgen. Dat we tijdens de bouw gewoon thuis konden blijven wonen, daar prijzen we ons nog altijd gelukkig voor.’
‘En toen kwam mama met het nieuws dat ook zij haar droomappartement had gevonden. Maar de periode waarin het appartement gebouwd zou worden en zij nog huur zou moeten betalen, kon ze financieel onmogelijk overbruggen. Ze zou haar lang gekoesterde droom dus moeten opbergen. Dat kon ik toch moeilijk laten gebeuren? Ik kreeg het niet over mijn hart om haar in de steek te laten en dus polste ik bij mijn vriend of mama enkele maanden bij ons kon wonen, tot de bouw van haar eigen stek was afgerond.’
Ook al wilde ik al op jonge leeftijd het huis uit, ik voel me helemaal thuis met z’n allen onder één dak.
Huishouden verdeeld
‘Mijn vriend stond niet meteen te springen om zijn schoonmoeder in huis te halen, maar hij begreep mijn standpunt wel, dus stemde hij toe. Wél onder de strenge voorwaarde dat zodra ik me ongelukkig zou gaan voelen, mama weer moest verhuizen. Een faire deal waarin we ons allemaal konden vinden. Vier maanden geleden trok ze bij ons in,
we woonden toen zelf net twee weken in ons splinternieuwe huis. De benedenverdieping is nu ingericht als studiootje voor mama, waardoor ze alleen tv kan kijken en we dus niet gedwongen worden om altijd samen in de zetel te zitten.’
‘We koken om de beurt en wie niet heeft gekookt, doet de afwas. Het poetswerk hebben we netjes onder ons tweeën verdeeld. Mama draagt bij in de vaste kosten, maar huishuur vragen we haar niet. We hebben ons de voorbije vier maanden al verschillende keren aan elkaar geërgerd. Maar daartegenover staan ook mooie momenten. Zo moest ik onlangs onder het mes voor mijn voet en vond ik het erg fijn om hulp in huis te hebben en dat mama in de buurt was om voor mij te zorgen. En ze verrast ons ook weleens, bijvoorbeeld met een doosje pralines.’
Onbegrip van vrienden
‘Zelf vind ik het geen probleem om te vertellen dat ik mijn mama in huis heb genomen, ook al werd er in onze omgeving absoluut niet begripvol gereageerd. De meeste van onze vrienden verklaarden ons gek en raadden het radicaal af. Ze beweerden dat we niet beseften waaraan we begonnen. Maar als oudste dochter voel ik me moreel verplicht om mijn mama uit de nood te helpen. Het brengt me zelfs rust, anders zou ik me alleen maar zorgen maken om haar. Zelf hangt ze het liever niet aan de grote klok, ze schaamt zich een beetje voor de situatie. Al heeft ze daar volgens mij geen enkele reden toe. Als alles volgens plan verloopt, zal haar appartement in december klaar zijn.’
‘Ondanks de kleine ergernissen aan beide kanten, heb ik nog geen seconde spijt gehad van mijn beslissing. Ook al wilde ik op jonge leeftijd zo graag het huis uit, ik voel me helemaal thuis in onze nieuwe stek nu we met z’n allen onder één dak wonen, en ik heb rust gevonden. Kon ik de klok terugdraaien, deed ik het meteen opnieuw!’
Meer straffe verhalen:
