'Ik beleef zijn dood met veel downs, maar tegenwoordig ook ups, want ik wil Senne fier maken.'
Margot (18) moet verder zonder haar broer Senne, die stierf na een ongeval met zijn motor
In luttele seconden kan je leven drastisch veranderen. Margot (18) vertelt over de ergste nacht van haar leven. Ze verloor toen haar broer na een tragisch motorongeval.
‘Mijn broer was een koppig type, maar had een hart van goud. Voor familie en vrienden ging Senne door het vuur. Als kind en tiener hadden we geen al te beste band. Ik was vijf jaar jonger dan hij en bovendien hadden we hetzelfde karakter, dus kon het weleens stevig botsen. Maar hoe ouder we werden, hoe meer we aan elkaar hadden. Toen ik door een moeilijke periode ging, was Senne de enige die me echt kon kalmeren. Hij bood een luisterend oor en een troostende schouder, net wat ik op dat ogenblik nodig had. Ik keek op naar mijn broer, die stiekem mijn held was. Ik wou dat hij de peter van mijn eerste kindje werd en dat hij me samen met mijn papa weggaf aan mijn toekomstige mocht ik ooit trouwen, maar die dromen moet ik met pijn in het hart opbergen, want Senne is niet meer onder ons.’
Diepe coma
‘Senne was amper 22 toen hij overleed door een stom ongeval. Tijdens de nacht van 29 op 30 september 2017 crashte hij met zijn motor – die hij nog maar drie maanden had – tegen een geparkeerde bestelwagen, op een plek waar anders nooit een voertuig staat. (stil) Het ongeval gebeurde op een smalle weg tussen de velden, die slecht verlicht en bijna autoluw is. Mijn broer heeft het voertuig wellicht niet opgemerkt. Door de impact van de crash vloog Senne van zijn motor en tijdens zijn val verloor hij zijn helm, waardoor hij in een diepe coma belandde. Nog geen 10 seconden na het ongeval was een van zijn beste vrienden ter plaatse, wat in zekere zin een geluk bij een ongeluk is, want Senne had daar nog uren kunnen liggen. Hij verwittigde onmiddellijk de hulpdiensten en Senne werd in kritieke toestand afgevoerd.’
Voor hij stierf, gaf ik Senne nog een knuffel, zei dat ik hem graag zag en dat ik trots op hem was.
‘Toen het ongeval gebeurde, verbleef ik al twee weken op een psychiatrische afdeling van een ziekenhuis omdat ik heel diep zat. Het was nog heel donker toen een van de psychiaters mij en mijn kamergenote wekte en vroeg of we even apart konden praten. Hij vertelde dat mijn broer betrokken was bij een zwaar ongeluk. Ik begon meteen te huilen. Ik verwachtte zo’n nieuws niet, maar ik dacht ook nog niet het ergste, vooral omdat de psychiater in eerste instantie sprak over zijn been. Maar toen hij over hersenschade begon, stortte ik in. Niet veel later arriveerde mijn mama en mijn meter in het ziekenhuis, en op dat moment besefte ik dat Senne het niet zou halen. Noem het een slecht voorgevoel, wat niet ongegrond bleek, want Senne had een overlevingskans van slechts 10 procent.’
Hartverscheurende keuze
‘Senne werd in leven gehouden door machines. Dat beeld van hem op de intensieve afdeling, verbonden aan al die kabels, staat op mijn netvlies gebrand. (stil) Omdat er volgens de dokters geen hoop meer was, beslisten mijn ouders om Senne uit zijn lijden te verlossen. Een hartverscheurende keuze, maar ze konden niet anders. Ik gaf Senne nog een knuffel, zei dat ik hem graag zag en dat ik trots op hem was. Op 1 oktober overleed hij en zes dagen later volgde zijn uitvaart en crematie. Toen Senne opgebaard lag, ben ik hem elke dag gaan groeten. Het was mijn manier om afscheid te nemen van mijn broer. Ik heb toen geen enkele keer geweend, maar op de dag van de uitvaart hakte de realiteit in.’
Ik draag vaak zijn truien, maar ik kan nog steeds geen foto van Senne zien. Dat is nog veel te confronterend...
‘Het is bijna anderhalf jaar geleden dat Senne stierf. Op mijn slaapkamer heb ik een herinneringshoekje ingericht, waar onder andere een urne met een deel van zijn as staat, een knutselwerkje dat hij voor me maakte en twee knuffels die ik ooit voor zijn verjaardag gaf. Ik draag vaak zijn truien en denk met een glimlach terug aan bepaalde herinneringen, maar ik kan nog steeds geen foto van Senne zien. Dat is nog veel te confronterend... (stil) Die nacht had gewoon nooit mogen gebeuren, maar niemand kan de tijd terugdraaien. Ik beleef zijn dood met veel downs, maar tegenwoordig ook ups, want ik wil Senne fier maken. Ik wil alles uit dit leven halen, dubbel en dik, voor Senne.’
Lees ook:
- 4 vrouwen over hun paniekaanvallen: ‘Ik wilde geen voet meer in zo’n vliegende doodskist zetten’
- 7 lezeressen over hun bevestigingsdrang: ‘Elke dag vraag ik wel één keer aan mijn lief of hij mij nog graag ziet’
- Cynthia (34) veroorzaakte een ongeval met dramatische gevolgen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier