Marije (30) gaf haar nier aan een vreemde

Vorig jaar besloot ik om een van mijn nieren te doneren aan een onbekende. Ik liep al een aantal jaar met dat idee rond en zocht naar informatie, maar deed er verder weinig mee. Toen die gedachte een tijdje geleden opnieuw begon te spelen, was ik zo zeker van mijn zaak dat ik alles in werking zette om nierdonor te worden.

Vrijwillige keuze

Het traject om donor te worden, is niet eenvoudig. Wie eraan begint, moet vastberaden zijn. In de selectiefase onderga je als potentiële donor heel wat lichamelijke testen en moet je op gesprek bij een psycholoog. Dat voortraject neemt al snel enkele maanden in beslag. De psycholoog vroeg me of ik dit wel vrijwillig deed en of ik wilde verdergaan met de procedure. Ik ben nooit van mening veranderd. Ik heb het geluk dat ik bijna alles heb wat mijn hartje wenst. Ik heb een fantastische job in een brandwondencentrum waar ik fulltime als verpleegster werk. Ik heb een leuke woning en heb de meest geweldige familie en vriendinnen. Daarnaast kan ik een stapje in de wereld zetten wanneer ik dat wil. Wanneer je op een orgaan wacht en je leven aan een zijden draadje hangt, krijg je die kansen niet. Waarom zou ik nog twijfelen als ik ook met één nier kan leven?

2 % kans op orgaanverstoting

Een niertransplantatie kan complicaties veroorzaken. Door mijn job als verpleegkundige besefte ik dat maar al te goed. Voor mezelf kon ik die risico’s goed relativeren. Ik had het moeilijker met de gedachte dat in 2 % van alle niertransplantaties het orgaan wordt verstoten door het lichaam van de ontvanger. Hoe rot moet het zijn om dat nieuws te horen? Gelukkig verliep de operatie zoals gepland. Na enkele dagen was ik weer bijna de oude en mocht ik het ziekenhuis al verlaten. Eenmaal thuis heb ik zelfs geen pijnstillers meer moeten slikken. Het enige wat ik moest doen, is rusten. Mooier kon het niet zijn. (lacht) Na een dikke maand begon ik weer te werken en heb ik nergens nog last van gehad. Ik leef nu met één nier en dat gaat prima.

Als ik nog een nier op overschot had, zou ik het meteen opnieuw doen.

Een beter leven

Wie mijn nier heeft ontvangen en hoe hij of zij het stelt, weet ik niet. Het enige wat ik na de transplantatie kreeg te horen, is dat de nier was aangeslagen. Ik vind niet dat ik iemand zijn leven heb gered, maar mijn nier verbetert wel het leven van de ontvanger. Dat is ook de reden waarom ik dit wilde doen. Ik hoop dat de ontvanger van mijn linkernier z’n energie heeft terugvonden. Dat hij of zij kan werken en sporten, net zoals elke gezonde mens. Dat die persoon weer de draad kan oppikken en geniet van het leven.

Geen heldendaad

Heel wat mensen vinden mijn beslissing een heldendaad, maar zo zie ik het niet. Als ik nog een nier op overschot had, zou ik het meteen opnieuw doen. Ik vind het jammer dat de wachtlijsten zo lang zijn. Daarom hoop ik dat iedereen actief nadenkt over orgaandonatie, zowel bij leven als na de dood. Mijn leven is niet veranderd omdat ik nog maar één nier heb. Ik verwacht niet dat anderen hun nier doneren, maar ik wil wel dat meer mensen zich registeren als orgaandonor.

Interview: Marijke Clabots

Foto’s: Thomas Legrève

Werd jouw leven ook van de ene op de andere dag overhoop gegooid? Beleefde jij ook iets wat je voor altijd zal bijblijven? Of heb jij nog een ander sterk verhaal dat je met ons wil delen? Mail het via strafverhaal@flair.be en we nemen graag met jou contact op. 

 

Lees meer straffe verhalen:

• De man van Kristien (30) is biseksueel
• Esther (33) werd mama van mirakelbaby Yarne
• Melanie (17) overleefde de aanslagen van 22 maart