Het heeft even geduurd voor hun familie en vrienden akkoord gingen met de relatie.
Marijke (32) is zes jaar ouder dan haar echtgenoot Yannick
Wat als je je soulmate hebt ontmoet, maar je omgeving er anders over denkt? De familie en vrienden van Marijke (32) en Yannick (27) gaven hun relatie geen kans. Toch zetten ze door.
‘Yannick en ik vormen sinds zeven jaar een koppel, maar ons verhaal begon al veel eerder. Toen ik twintig was en hij veertien, was ik zijn leidster bij de jeugdbeweging. Het is niet zo dat hij me toen al opviel. Er speelde helemaal niets tussen ons, dat was niet legaal (schaterlacht). Zes jaar later vervoegde Yannick de lokale jeugdraad waarin ik zetelde. Aangezien ik niet meer bij de jeugdbeweging zat, waren we elkaar uit het oog verloren. Door de maandelijkse jeugdraadvergaderingen werd het contact hersteld, maar zelfs toen waren we gewoon vrienden. Tot de jeugdraad een feestje organiseerde in het jeugdhuis.’
Zodra ze doorhad wat er gaande was, vatte ze me letterlijk bij de kraag en sleurde ze me mee naar de fietsenstalling.
‘Na een hele avond dansen – en, oké, drinken (lacht) – trok Yannick me mee naar buiten. Voor ik het wist, pakte hij me vast en stonden we te zoenen. Ik was verrast. Niet alleen door zijn move, maar vooral omdat het goed aanvoelde. Het klopte gewoon. Daar dacht mijn vriendin – met wie ik zes jaar eerder leiding had gegeven aan Yannick – duidelijk anders over. Toen ze me kwijt was op het feestje, kwam ze me buiten zoeken. Zodra ze doorhad wat er gaande was, vatte ze me letterlijk bij de kraag en sleurde ze me mee naar de fietsenstalling. “Dat feestje gaat niet door! Kom, naar huis!” (lacht).’
Geen pottenkijkers
‘Een week ging voorbij en ik hoorde niets van hem. Net toen ik me erbij neer had gelegd dat het bij die ene kus zou blijven, stuurde Yannick me een berichtje. Of ik wilde afspreken om te babbelen. Aan het eind van ons gesprek konden we niet anders dan toegeven dat er misschien toch meer was dan vriendschap. We besloten onze relatie een kans te geven op één voorwaarde: niemand van onze familie of vrienden mocht ervan weten. We waren bang voor negatieve reacties en wilden eerst op eigen houtje uitdokteren wat er nu juist speelde tussen ons. Op weg naar huis na mijn gesprek met Yannick kreeg ik koudwatervrees. Dit kan toch niet. Het mág niet. Ik was ervan overtuigd dat onze relatie gedoemd was om te mislukken. Niet alleen vanwege het leeftijdsverschil, maar ook omdat onze leefwerelden mijlenver uit elkaar lagen.’
Waarom zou zoiets kleins als een leeftijdsverschil tussen ons en ons geluk in moeten staan?
‘Ik woonde al alleen en had een job, Yannick was pas aan de hogeschool begonnen en woonde nog bij z’n ouders. Maar dat ik alleen woonde, had één groot voordeel: we konden elkaar in alle rust leren kennen, zonder pottenkijkers. Niemand wist van onze geheime afspraakjes. En als Yannicks ouders vroegen waar hij uithing, zei hij dat hij bij een vriend zat te gamen (lacht).’
Wij tegen de wereld
‘Na zes weken werd onze relatie serieuzer en besloten we onze omgeving in te lichten. De reacties van de jeugdbewegingsvrienden, die ons dus allebei kenden en wisten dat ik ooit nog leiding was van Yannick, waren unaniem: dit kan niet blijven duren. Ze geloofden gewoon niet in ons als koppel. De mensen die alleen mij of Yannick kenden, zoals onze ouders, zagen het leeftijdsverschil als een obstakel en gaven onze relatie geen kans. De negatieve reacties afwimpelen was makkelijker gezegd dan gedaan.’
‘Ik geloofde in mijn relatie met Yannick. Fijn was het natuurlijk niet dat iedereen zo z’n gedacht had over ons. Ik ontken niet dat het enige druk op onze relatie legde, zeker in het prille begin. Lange tijd hebben we een sterk wij-tegen-dewereld- gevoel gehad. Maar gaandeweg ebden de twijfels weg en was ik ervan overtuigd: Yannick was de man van mijn leven. Het zat goed tussen ons, waarom zou zoiets kleins als een leeftijdsverschil ons geluk in de weg moeten staan?’
Flauwe moppen
‘Hoewel ik zes jaar ouder ben, was ik op m’n 26ste nog lang niet bezig met trouwen en kinderen. Ik heb Yannick dus niet onder druk gezet om mee te gaan in het klassieke huisje-tuintjeboompje-verhaal. Hij is op zijn beurt erg volwassen voor z’n leeftijd, waardoor we perfect op dezelfde golflengte zitten. Toen we vier jaar samen waren, zijn we getrouwd. Kort ervoor hadden we aangekondigd dat we een kindje verwachtten. Familie en vrienden konden dus niet meer ontkennen dat het menens was (lacht). Intussen is iedereen in onze omgeving bijgedraaid. Al blijft het leeftijdsverschil voer voor flauwe moppen à la “Pas op voor Marijke, want ze durft al eens met de studenten te gaan lopen!” (Marijke werkt op een universiteit, red.). Ach, laat ze maar zeveren. We hebben doorgezet en zijn gelukkiger dan ooit. Dat is al wat telt.’
Meer straffe verhalen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
