Cléo (30) heeft een masterdiploma, maar is fulltime thuisblijfmama van twee zoontjes

‘Ik, thuisblijfmama? Tot enkele jaren geleden had ik nooit verwacht dat ik 24/7 bij mijn kinderen zou zijn. Ik had zelfs lange tijd geen uitgesproken kinderwens, maar dat veranderde toen ik Jan ontmoette. Op mijn tweeëntwintigste vroeg hij me ten huwelijk en al snel droomden we van een gezin. Begin 2013 werd Lukas geboren. Tijdens mijn zwangerschap werkte ik als leerkracht geschiedenis in een middelbare school. Een tijdelijke opdracht – wat niet slecht was – want ik wilde langer dan drie maanden bij mijn baby thuisblijven. Hoewel ik mijn job graag deed, had ik na mijn bevalling weinig motivatie om me opnieuw op mijn carrière te storten. Ik wilde zélf fulltime voor Lukas en mijn toekomstige kinderen zorgen.’

Geen huis op basis van twee inkomens

‘Jan en ik overwogen alle opties. Zouden we rondkomen met één loon? Vonden we een eigen stek belangrijk? We huurden nog een huis, maar in die periode besloten we nooit een eigendom te kopen op basis van twee lonen. Sinds ik mama ben, heb ik geen dag betaald werk meer uitgevoerd. Financieel gezien is het onpraktisch dat ik de thuisblijfouder van ons twee ben. Ik zou meer verdienen dan Jan omdat ik een masterdiploma heb, maar heb dan weer de borsten die nodig zijn om een baby te voeden (lacht). Toen ik zwanger was van zoontje Jona, begon het toch te kriebelen voor een eigen stek. Heel toevallig en sneller dan verwacht kwamen we uit bij een kleine nieuwbouw in een sociale woonwijk. Betaalbaar met één loon en groot genoeg voor ons gezin.’

Vreemde blikken

‘Mijn man en ik willen graag vier kindjes. Meer passen er niet in onze huidige woning (lacht). Jona is nu tien maanden oud. Voorlopig leven we vooral op zijn ritme. Hij doet nog zo’n drie dutjes per dag. Lukas gaat niet naar de kleuterschool. Vorig jaar bezochten we een aantal scholen, maar hij blijft liever thuis en dat is prima. Bovendien droom ik al jaren van thuisonderwijs voor mijn eigen gezin. Het ligt in het verlengde van mijn idealen als mama en wat ik professioneel deed als leerkracht. Ik vind het fijn dat er meerdere opties zijn.’

Geregeld krijg ik vreemde blikken als ik op een doordeweekse dag met mijn kleuter op stap ben.

‘Kinderen zijn in ons land niet schoolplichtig. Iedere week stel ik een planning op met zinvolle en leerrijke activiteiten voor Lukas en mezelf. Minstens om de twee dagen trekken we er samen op uit. Een museumbezoek, boswandeling, rondneuzen in de bibliotheek, andere gezinnen die ook thuis zijn bezoeken of exotische reptielen bekijken in een speciale dierenwinkel. Geregeld krijg ik vreemde blikken als ik op een doordeweekse dag met mijn kleuter op stap ben. Soms vragen mensen zelfs of Lukas ziek is, maar anno 2016 zijn thuisblijfouders dan ook een uitzondering op de regel.’

Mentaal soms zwaar

‘Ik ben blij met mijn keuze, al weegt het ook wel eens mentaal door. Je bent overdag geïsoleerd van volwassenen en doet alles in functie van de kinderen. Er zijn geen echte rustpauzes, want je moet altijd beschikbaar zijn. Je moet jezelf motiveren en zelfdiscipline hebben. Ik mis soms het contact met leerlingen en collega’s, maar ik ben nog liever bij mijn kinderen. De rol van thuisblijfouders wordt nog vaak onderschat. Heel wat mensen beschouwen zorgen niet als een volwaardige bezigheid, maar kinderen zijn geen poppen die je af en toe eten geeft en weer in bed stopt. Je bent constant met hen in interactie.’

Je moet creatief zijn

‘In mijn familie ben ik momenteel de enige die fulltime thuisblijfouder is. Ik hoor wel eens dat een betaalde job belangrijk en zelfs noodzakelijk is voor iemands zelfontplooiing, maar het fulltime ouderschap is dat voor mij ook. Om ons dagelijks leventje gezellig, gestructureerd, maar ook boeiend te houden, moet je creatief zijn.’

Als ik tegen werkende ouders vertel dat ik momenteel thuisblijfmama ben, reageren ze vaak met onbegrip.

‘Als ik tegen werkende ouders vertel dat ik momenteel thuisblijfmama ben, reageren ze vaak met onbegrip. Ik heb geregeld het gevoel dat ik me moet verantwoorden. Ik weet niet altijd waarom, misschien omdat het anderen ertoe aanzet hun keuzes af te wegen. Ik heb geen kritiek op mama’s en papa’s die wel werken. Ik beweer niet dat onze levensstijl voor iedereen de juiste beslissing is, maar Jan en ik gaan er wel voor de volle honderd procent voor. We zijn geen lottowinnaars, Jan is geen grootverdiener en ik krijg ook geen uitkering. We hebben een beperkt inkomen, maar waar een wil is, is vaak ook een weg.’

Ik was, hij strijkt

‘Zonder de onvoorwaardelijke steun van mijn partner zou ik geen thuisblijfouder kunnen zijn. Hij ziet ook in dat we allebei drukke “werkdagen” hebben. Vroeger klaagde hij weleens over zijn nood aan pauze na een zware werkdag, alsof ik een hele dag naar Vitaya kijk en pralines eet (lacht). Ik hoor ook wel eens verhalen van ouders die van hun partner niet mogen thuisblijven. Yikes! Hier zitten we gelukkig op dezelfde lijn. Ik was, Jan strijkt. Ik kook en hij ruimt op of omgekeerd. Het is niet omdat Jan de kostwinner is dat hij geen huishoudelijke taken meer voor z’n rekening neemt. Voor kleine kinderen zorgen, is dan ook een intense én fulltime bezigheid!’

Tekst: Marijke Clabots