Een recent onderzoek wijst uit dat maar liefst 48 % van de Vlaamse jongeren ooit gepest werd. Harde cijfers, waar verhalen van frustratie, verdriet en angst achter zitten. Sandra (22) werd 4 jaar lang gepest door haar klasgenote.
‘Dag Veerle,
Gaat het goed met je? Ik hoop het. Dat kan ik nu, voor het eerst, oprecht zeggen. Jaren heb ik je gehaat. Vier jaar lang heb je mijn leven tot een hel gemaakt. Ik weet niet waarom, ik heb je gevraagd wat ik je mis had gedaan dat je elke keer zo naar me uithaalde, maar er kwam geen antwoord. Ik heb het je één keer gevraagd, daarna durfde ik zelfs niet meer met je te praten. Want weet je nog, die keer dat ik naar je toe kwam? Ik stelde me kwetsbaar op, vertelde je hoe je pesterijen me raakten. Ik hoopte een menselijk stuk in je wakker te maken. Ik heb gehuild, je hebt zelfs je hand op mijn arm gelegd, je zei dat je het niet zo bedoelde. Heel even had ik hoop, maar de volgende dag werd die meteen kapotgeslagen toen ik extra werd uitgelachen omdat ik een “bleitsmoel” was.’
Weet je dat ik zelfs heb gedacht aan zelfmoord toen? Zo onbegrepen voelde ik me, zo totaal alleen en verlaten.
‘Wat was je geniepig, altijd het engeltje bij de leerkrachten, zodat niemand me geloofde toen ik vertelde hoe je echt was. Ik moest niet flauw doen, zei de juf tegen me. Toen ik naar het CLB stapte, werd ik ook niet echt serieus genomen. Ik moest lessen weerbaarheid volgen. Het slachtoffer werd degene met het probleem. Weet je dat ik zelfs heb gedacht aan zelfmoord toen? Zo onbegrepen voelde ik me, zo totaal alleen en verlaten. Ik lag avonden in mijn bed, te denken over hoe je zou reageren als je hoorde dat ik er door jou was uitgestapt. In mijn fantasie huilde je dan, voelde je je schuldig. Maar de vrees dat je het waarschijnlijk nog grappig zou vinden, die was er ook…’
Ik keek in de spiegel en zag een varkensneus, en haar als pierenverdriet, en dikke billen – allemaal omdat jij me dat zei.
‘Je hebt me zo doen twijfelen aan mezelf, Veerle. Ik ging geloven wat je zei. Ik keek in de spiegel en zag een varkensneus, en haar als pierenverdriet, en dikke billen – allemaal omdat jij me dat zei. Je was zo leep, nooit iets via sociale media, nooit een sms – bewijzen had ik dus niet. Maar de keren op de speelplaats dat je met je vriendinnetjes om me heen kwam staan, zijn niet meer te tellen.’
Als een jongen me zegt dat hij me mooi vindt, denk ik dat hij liegt.
‘Je hebt me gekraakt, Veerle. Een stuk van mij is onherstelbaar kapot door jou. Als een jongen me zegt dat hij me mooi vindt, denk ik dat hij liegt. Toen ik vriendinnen kreeg, dacht ik dat ze net als jij met me zouden lachen, als ze me wat beter leerden kennen. Ik ben over pesten gaan lezen en ontdekte dat pesters vaak een even grote problematiek hebben als gepesten. Ik hoorde via via dat je het thuis moeilijk hebt, een vader die drinkt en dan agressief wordt. Als ik daaraan denk, heb ik bijna met je te doen. Dan vind ik het zo jammer dat je het op zo’n manier hebt verwerkt. Ik had een vriendin voor je kunnen zijn…’
Is het omdat het goed met me gaat, dat ik geen boosheid meer voel?
‘Ik heb je vergeven, vorig jaar. Ik zag je in de supermarkt in de buurt. Het was alsof ik een boks in mijn maag kreeg – mijn hele lichaam was nog bang voor je. Ik heb je in de gaten gehouden, de hele tijd. En ik zag een triest hoopje mens. Een beetje cheap zag je eruit. Afgeleefd. Triomfantelijk ging ik naar huis. Ik, de studente rechten, jij de cassière. Maar mijn triomf is intussen weg. Is het omdat het goed met me gaat, dat ik geen boosheid meer voel? Is het omdat mijn leven zo goed loopt dat ik te doen krijg met het jouwe?’
In elk geval, Veerle, ik hoop dat het je goed gaat, écht waar. Ik ben gelukkig, ik hoop voor jou hetzelfde.
Sandra.’
Wie met vragen zit rond zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de website www.zelfmoord1813.be.
