Als emo-eter kan het ontzettend moeilijk zijn om eten en emoties los van elkaar te zien. Zodra de stress toeslaat, krijgt Charlotte (27) geen hap meer door haar keel. Ze raakte op korte tijd kilo’s kwijt en kwam in een burn-out terecht.
‘Ik ben nooit een makkelijke eter geweest. Als kind lustte ik lang niet alles. Ik heb wél altijd het geluk gehad dat ik kon eten wat ik wilde zonder bij te komen. Met mijn 1m83 ben ik uitgegroeid tot een lange, slanke vrouw. En ook vandaag eet ik nog altijd grote porties. Natuurlijk kreeg ik tijdens mijn puberteit wel ronde vormen, maar dik ben ik nooit geweest. Ik sportte veel en heb de lerarenopleiding lichamelijke opvoeding gevolgd. Tijdens de examens stond ik compleet onder stress en blokkeerde ik volledig als het op eten aankwam. Dan kreeg ik doorgaans nauwelijks een hap door mijn keel en verloor ik steevast een paar kilo. Gelukkig kwamen die er daarna altijd snel weer bij.’
‘Nadat ik mijn diploma had behaald, kon ik meteen beginnen lesgeven aan kleuters en lagereschoolkinderen, wat ik het liefste wilde. Jammer genoeg was het maar een tijdelijke baan van een jaar. Daarna moest ik, bij gebrek aan andere opties, een carrièreswitch maken naar de wereld van de hospitalisatieverzekeringen. Gelukkig kon ik twee jaar later terugkeren naar het onderwijs. Even kon ik opnieuw in dezelfde school terecht als waar ik mijn carrière was begonnen, maar daarna moest ik gaan lesgeven aan leerlingen van de humaniora, en dat is echt totaal mijn ding niet.’
Zonder het goed en wel te beseffen, raakte ik in enkele maanden tijd 12 kilo kwijt.
‘Zolang ik geen stress heb, is eten geen probleem voor me. Maar zodra de spanning toeslaat, wordt het moeilijk. Zo begon ik een paar jaar geleden plots te vermageren zonder dat ik het zelf besefte. Ik volgde nochtans geen dieet en lette ook totaal niet op mijn eten. Maar ik was net gaan samenwonen met mijn vriend Bram, en voor een controlefreak als ik was het niet makkelijk om ineens onder één dak te leven met een man die veel nonchalanter is. Daarnaast kreeg ik ook op mijn werk elke dag meer stress te verwerken. Als perfectionist keek ik erop toe dat alles op mijn werk goed liep, dat ons huishouden in orde was en Bram niks tekortkwam. Maar voor mezelf zorgen, dat vergat ik meestal. Wanneer ik thuiskwam met de boodschappen, betrapte ik me er regelmatig op dat ik voor Bram zijn lunchpakket en avondeten van alles in huis had gehaald, maar daar voor mezelf niet aan had gedacht. Zo raakte ik, zonder het goed en wel te beseffen, in enkele maanden tijd 12 kilo kwijt.’
Stress op het werk
‘Op mijn werk kreeg ik het met de dag moeilijker. De tieners aan wie ik lesgaf, waren lastig en de directie steunde ons niet genoeg. Vorig jaar combineerde ik een halftijdse job voor de klas met een halftijdse administratieve functie op het leerlingensecretariaat. Op het einde van het schooljaar waren ze heel tevreden over mijn werk, maar zelf zag ik het echt niet zitten om nog langer les te moeten geven aan jongeren van die leeftijd. Ik kreeg de kans om voltijds op het leerlingensecretariaat te gaan werken, wat ik in eerste instantie een goed idee vond. Maar het was daar altijd vreselijk druk, en aangezien ik aan een open bureau werkte, kon ik me daar nauwelijks concentreren.’
Ik kreeg maar een derde binnen van wat ik anders at. Mijn maag wilde gewoon niet mee van de stress.
‘Mijn schoonouders wezen me er vorige zomer al op dat ik toch wel erg begon te vermageren. En toen ik me woog, gaf de weegschaal inderdaad 5 kilo lichter aan. Kilo’s die er gedeeltelijk opnieuw bijkwamen op reis, toen ik me kon ontspannen. Maar zodra het schooljaar opnieuw gestart was, ging mijn gewicht weer pijlsnel naar beneden. Ik kreeg vaak complimentjes over mijn gewichtsverlies en hoorde regelmatig dat ik er goed uitzag, terwijl ik me allesbehalve goed in mijn vel voelde. De laatste week was ik zelfs 2,5 kilo kwijt in amper 5 dagen tijd, en stevende ik regelrecht op een burn-out af. Ik kreeg maar een derde binnen van wat ik anders at. Mijn maag wilde gewoon niet mee van de stress.’
‘Ondertussen zit ik al tachtig dagen thuis. Het heeft lang geduurd voor ik me bij de situatie kon neerleggen. Maar sinds kort heb ik mijn burn-out aanvaard. Ik bezoek nu regelmatig een stress- en burn-outcoach en probeer opnieuw op een gezonde manier te eten, zodat ik weer een gezond gewicht krijg en weer opnieuw sterk in mijn schoenen kan staan. Tegen 1 september, bij de start van het nieuwe schooljaar, hoop ik er weer bovenop te zijn, in een totaal nieuwe job of op een andere plek in het onderwijs. Maar mijn coach raadt me af om daar een deadline op te plakken. Dus leef ik nu van dag tot dag.’
Wat adviseert de expert?
Goedele Leyssen, Voedingsdeskundige en auteur van Boost, Balans en MoodFood: ‘Onder stress verbruik je aan een topsnelheid je hele voorraad vitaminen en mineralen. Slechte voedingsgewoontes zoals te weinig of verkeerde dingen eten zorgen ervoor dat je in die omstandigheden erg snel evolueert naar een toestand van volledige uitputting. En dan raak je uitgeblust en opgebrand. Daarom zou ik Charlotte vooral aanraden om op zoek te gaan naar manieren om beter te leren omgaan met de stress die ze ervaart. Het is ook belangrijk voor haar om zo gezond mogelijk te eten, met de focus op verse groenten en fruit en gezonde voedingsmiddelen vol omega 3-vetzuren zoals walnoten en verse vis. En ze moet heel veel rusten zodat haar lichaam de kans krijgt om te herstellen.’
Lees ook:
