Wie zegt dat je het pad dat onze maatschappij voor je uitstippelt zomaar moet volgen? Goed studeren tot in je twenties, werken van 9 tot 5, sparen, een huisje kopen, ... Dat ‘gewone’ leventje is niet voor iedereen weggelegd. Valerie en Mik gaven hun jobs op, verkochten hun bouwgrond en gingen hun dromen achterna. Ondertussen hebben ze al 43 landen bezocht samen, waarvan 20 tijdens hun wereldreis.
Valerie: ‘Anderhalf jaar geleden namen we de beslissing om ons comfortabele leventje en onze jobs op te zeggen. We besloten onze droom waar te maken en vertrokken op wereldreis. We zijn gestart in Afrika en intussen hebben we ook al een groot deel van Azië gezien. Nu zitten we nog tot januari in Australië om er te werken en te reizen. Hierna willen we onze reis verderzetten naar Latijns-Amerika. Omdat we allebei graag bezig zijn met foto- en videografie, hebben we ook een eigen reisblog Suitcasestories opgestart. Wat begon als een platform voor onze vrienden en familie, is uitgegroeid tot een reisblog voor een groot publiek. Het is fantastisch dat we hiermee mensen kunnen inspireren.’
Verliep het bereiken van jullie droom vlotjes?
Valerie: ‘Eigenlijk was de beslissing snel gemaakt. Het was al jarenlang onze droom en we hadden net gespaard om een huis te bouwen op een bouwgrond die sinds 2016 van ons was. Na een gesprek bij onze architect wisten we dat het nu of nooit was. Op dat moment hadden we geen verplichtingen en voordat we aan kinderen beginnen, wilden we dit echt wel doen. Dat huis bouwen kan later nog. Uiteraard missen we onze vrienden en familie, maar het leven is veel te kort om je dromen niet te volgen.’
Mik: ‘Het was in november 2017 dat we erover gebabbeld hebben en in december of januari stond onze bouwgrond te koop. Doordat we allebei tien jaar in dienst waren op onze jobs, hadden we natuurlijk een lange opzegperiode, maar dat namen we er graag bij.’
Valerie: ‘En tijdens de kerstperiode hebben we onze plannen aan familie en vrienden verteld. Na een jaar vol plannen, vertrokken we dan eindelijk op reis.’
Het aanzoek gebeurde op een plekje van onze bucketlist met een mooie zonsondergang en een glaasje wijn in onze handen.
De eerste bestemming van de wereldreis werd Namibië. We zagen dat Mik jou daar ten huwelijk vroeg, Valerie?
Valerie: ‘Ja, dat zag ik zelf totaal niet aankomen. In september zijn we 15 jaar samen en ik had wel al laten merken dat ik graag zou trouwen. Zelf is Mik er nooit over begonnen, dus het was een enorme verrassing. Het aanzoek gebeurde op een plekje van onze bucketlist met een mooie zonsondergang en een glaasje wijn in onze handen. Meer moest dat niet zijn.’
https://www.instagram.com/p/BqfyVO8js4p/
Ik kan mij voorstellen dat het omgooien van je leven een serieuze impact heeft. In welke opzichten heeft deze reis jullie leven veranderd?
Mik: ‘We zijn enorm minimalistisch gaan leven en hebben niet veel nodig om gelukkig te zijn en te overleven. Als we ‘s ochtends met ons kommetje havermout en fruit zitten te ontbijten, zijn we al supergelukkig. Met een grote televisie of zetel zou je ons geen plezier doen, het is trouwens twee jaar geleden dat we tv zagen en we missen het helemaal niet. De dingen waaraan we vroeger veel waarde hechtten, zijn nu niet meer van belang.’
Valerie: ‘Als je dan je ontbijt kan opeten met een mooie zonsopgang erbij, is het plaatje compleet. Stel dat we terugkomen naar België, dan hebben we die luxeproducten niet meer nodig. Het belangrijkste is onze gezondheid en die van onze families en vrienden. We grijpen alle kansen die we krijgen en ontmoeten elke dag nieuwe mensen. Wij beseffen maar al te goed dat we met weinig dingen gelukkig kunnen zijn. Een kort babbeltje met mensen is zoveel meer waard dan pronken met een nieuwe auto of de nieuwste iPhone.’
Nochtans moet de wereld rondreizen ook niet goedkoop zijn. Hoe lukt het om op financieel vlak rond te komen?
Mik: ‘We hebben een deel van het geld van onze verkochte bouwgrond opzij gezet als een soort buffer voor wanneer we terug naar België komen. Met het geld dat we gespaard hadden om ons huis te bouwen, zijn we aan het reizen. Alle kosten houden we goed bij in Excel zodat ons budget niet direct op is. Soms besparen we op een hotel zodat we meer kunnen uitgeven aan een excursie of activiteit.’
Valerie: ‘Enkel in Australië hebben we gewerkt om zo een centje bij te verdienen. We wisten niet of het nog ging lukken om een visum te krijgen om te werken en te reizen, want die maximumleeftijd staat op 30. Mik was toen al 30 en ik net niet. Het is ons toch gelukt en we hebben vier maanden op een boerderij gewerkt.’
Een kort babbeltje met mensen is zoveel meer waard dan pronken met een nieuwe auto of de nieuwste iPhone.
Verdienen jullie ook iets aan jullie blog?
Mik: ‘Valerie heeft de blog voor het grootste deel opgestart. Stiekem wisten we wel dat we er meer mee wilden doen dan enkel onze vrienden en familie op de hoogte houden. Het is niet evident om regelmatig te posten wanneer je in Afrika zonder wifi zit. Toch spoorden onze lezers ons aan om de blog te onderhouden en zijn we er dan ook serieuzer mee beginnen omgaan. We beginnen er stilletjesaan wat geld mee te verdienen, maar het gaat meestal om ruildeals. Wij creëren content in ruil voor hotelovernachtingen, excursies en ervaringen.’
Valerie: ‘Door corona is het niet simpel om onze reisblog te onderhouden want de toeristische sector heeft het moeilijk. Er staan gemakkelijk 40 artikels klaar om te publiceren, maar soms hebben we er geen tijd en/of wifi voor. We willen écht genieten van onze reis en we lieten alles achter voor de ervaring, niet voor onze blog. Als er tijd over is, werken we aan onze blog en sociale media. We weten wel dat we er meer uit kunnen halen. Er zijn nog koppels die een blog hebben en er een hele business mee hebben, maar dat is onze bedoeling niet. We kregen eerder dit jaar de vraag of we wilden meedoen aan de Travel Blog Awards. We hebben ons ingeschreven en... we zijn gewonnen!’
Wij creëren content in ruil voor hotelovernachtingen, excursies en ervaringen.
Er moeten wel slaapplekjes gevonden worden. Hoe bepalen jullie waar jullie gaan overnachten en hoe jullie er geraken?
Mik: ‘We kiezen naar waar we trekken en zoeken dan naar leuke plekjes om te overnachten. Als Valerie iets vindt van 25 euro en ik van 22 euro, bekijken we de voor- en nadelen en besparen we wel op die drie euro. Zeker omdat we weten dat je voor drie euro een hele dag een scooter kan huren in Azië.’
Valerie: ‘Het plannen gaat eigenlijk altijd goed. Ik heb altijd in de reissector gewerkt en kan dus mijn kennis hiervoor gebruiken. Daarnaast is het samen plannen gewoon heel leuk om te doen.’
Gebeurt het soms dat er niets gepland wordt?
Valerie: ‘Ja, voor onze wereldreis hebben we niet al te veel gepland. Het hangt ook altijd van de bestemming af. Op de Filipijnen kan je bijvoorbeeld maar 30 dagen verblijven met je visum en dan moet je wel plannen. Als in een bepaald land net het hoogseizoen aan de gang is, is het ook aangeraden om goed te plannen.’
Mik: ‘In de periode rond onze verjaardagen zijn we naar de Malediven geweest. We hadden een enkel vliegticket geboekt en het plan was om een weekje te blijven. Die week werd al snel een maand. Zo’n onverwachte dingen gebeuren ook weleens.’
Wat is jullie zotste of engste avontuur geweest de afgelopen jaren?
Mik: ‘Voor mij was dat ongetwijfeld het bungeejumpen vanop 216 meter hoogte in Afrika. Het is de hoogste bungeejump ter wereld en Valerie had mij daar stiekem voor ingeschreven. Ik heb het niet zo met hoogtes, dus dat was echt wel eng om te doen. Er was ook eens een aardbeving in Bali en een bomaanslag in Sri Lanka. Die kunnen ook wel tellen als enge momenten.’
Valerie: ‘Dat bungeejumpen stond echt op mijn bucketlist en ik heb Mik daarin meegesleurd. Ik ben van weinig bang, enkel van bepaalde dieren zoals tarantula’s. Gelukkig zijn we die hier in Australië nog niet tegengekomen. Wel stonden we eens heel dicht tegen de gevaarlijkste slang ter wereld, maar dat besefte ik niet eens. Ik stond gewoon wat foto’s te nemen. Het mooiste moment was ongetwijfeld het huwelijksaanzoek. Daarnaast zijn de vriendschappen die we gesloten hebben ook enorm kostbaar.’
Ik heb vernomen dat jullie ook een reisschriftje bijhouden.
Valerie: ‘Ja, klopt. Hier mag iedereen die we tegenkomen in schrijven en hun adres achterlaten. We hebben altijd gezegd dat als we ooit trouwen, het kan zijn dat ze een uitnodiging ontvangen. Het schriftje staat vol tekeningen, stickers en foto’s die veel voor ons betekenen. Het is een fantastisch aandenken aan de wereldreis en aan de mensen die we ontmoet hebben. We lezen er vaak in en dat brengt mooie herinneringen met zich mee.’
De dingen waaraan we vroeger veel waarde hechtten, zijn nu niet meer van belang.
Wat zijn de plannen na Australië?
Mik: ‘Het originele plan was om na Australië naar Nieuw-Zeeland te gaan en daarna naar Zuid-Amerika. Valerie zou graag een yogacursus volgen en samen willen we ook een rescue-diploma behalen bij het duiken. Dat gaat overal wel, maar in Azië zijn ze het goedkoopste en ook het leukste om te doen. We hebben toch spijt dat we sommige delen van Azië niet gedaan hebben, dus keren we misschien wel even terug naar daar. Het zat eventjes in ons hoofd om door de coronacrisis naar huis te keren en daarna onze reis verder te zetten, maar dat hebben we uiteindelijk niet gedaan.‘
Valerie: ‘Voor ons 15 jaar samenzijn wilden we graag naar Fiji en Bora Bora gaan, maar dat is momenteel nog onzeker. Australië, Nieuw-Zeeland en Fiji zijn bezig met een “bubbel” te openen zodat mensen kunnen reizen binnen die drie delen. We hebben een ruwe planning om een maand tot anderhalve maand te roadtrippen langs de westkust richting het noorden van Australië. Als we daar alles gezien hebben, komen we aan de grenzen en zullen we bekijken wat mogelijk is.’
Zijn jullie dan niet bang dat corona een impact zal hebben op jullie reis?
Valerie: ‘Hier in West-Australië hebben we er totaal geen last van. Het is zelfs een van de veiligste plekken ter wereld. We zijn banger geweest voor onze familie in België. Zoals Mik al zei, wilden we misschien terugkeren naar huis maar mijn papa zei dat we hier moesten blijven omdat het veiliger is. Zelf mijden we sociale contacten, maar in onze camper en op de boerderij zitten we altijd wel geïsoleerd.’
Jullie hebben dus nog steeds geen idee wanneer jullie wereldreis zal eindigen?
Valerie: ‘Neen inderdaad. Veel mensen gaan er een jaar tussenuit en vertrekken voor die periode op wereldreis, maar dat is zo kort. Of je moet snel reizen, maar dan geniet je niet van de plekken waar je bent. Onze planning, waarop alle tijdsverschillen stonden aangeduid, hebben we aan vrienden en familie gegeven zodat iedereen kon kijken wanneer ze ons konden bellen. De terugkeerdatum die daar vermeld stond, was april 2020. Dat we zo lang zouden wegblijven, hadden we zelf niet verwacht.’
Mik: ‘Toen ik het nieuws aan mijn baas vertelde, vroeg hij of we een jaar zouden wegblijven. Gelukkig vertelde ik hem dat we geen terugkeerdatum hadden, want achteraf gezien is dat jaar voorbijgevlogen. Moesten we een datum gehad hebben, zouden we daar sowieso spijt van gekregen hebben.’
Zijn er naast deze wereldreis nog dromen? Ik hoorde al een gezin starten, trouwen, …
Mik: ‘Er zijn veel denkmomenten geweest. Onze reisblog viel door corona stil, net zoals de samenwerkingen. We beseften dat we ons niet kunnen focussen op een ding om geld mee te verdienen. Zo kwamen we op het idee om iets met onze liefde voor foto- en videografie te doen.’
Valerie: ‘Het zou leuk zijn moesten we daar samen mee aan de slag kunnen gaan en onder andere trouwfoto’s en portretten kunnen maken. We kunnen niet eeuwig blijven reizen, dus wordt dat, samen met onze trouw ons volgende groot project.’
Volg de avonturen van Valerie via hun blog suitcasestories.be en via hun Instagrampagina @suitcasestories.be.
Lees ook:
- Lien (33) kan sinds de breuk met de vader van haar kinderen amper rondkomen
- Selena (29) moest samen met haar kindjes meerdere keren in een vluchthuis verblijven
- Bye bye, België: Ilse (29) verhuisde voor de liefde naar Zwitserland
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
